Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την Κοίμηση της Θεοτόκου

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2024

Δείτε την Ποιμαντορική Εγκύκλιο που εξέδωσε για την εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας, κ. Δαμασκηνός.

Πρός  τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τς  καθ’ μς  ερς  Μητροπόλεως

γαπητοί μου Πατέρες καί δελφοί, Παιδιά μου ν Κυρί γαπημένα.

Πανηγυρίζει κκλησία μας σήμερα. Μεγαλύνει καί κατευοδώνει τήν Παναγία μας. Ψάλλει μνους εροπρεπες καί δοξολογε τήν Κοίμησή της. « πηγή τς ζως πρός τήν ζωήν διά μέσου το θανάτου μετάγεται» ναφωνε ερός Δαμασκηνός. ν εχαμε φωνή ρχαγγέλου, θά μπορούσαμε κι μες νά βοήσουμε ξίως τό «Χαρε» στήν σεμνή Μητροπάρθενο, πού σήμερα νώπιόν μας βρίσκεται στήν νεκρική της κλίνη. ν εχαμε τήν πέννα το σίου εροθέου το ρεοπαγίτου, θά μπορούσαμε νά συνθέσουμε γιά κείνη γλυκύτατους ξόδιους μνους καί νά ψάλλουμε τά μεγαλεα της. ν εχαμε τό χρωστήρα το γίου Λουκ, θά ποδίδαμε μέ περισσή καλλιτεχνία τό πρόσωπό της. Μήν χοντας μως τέτοια χαρίσματα, περιοριζόμαστε στό νά ποθέσουμε ελαβικά στή χάρη της τά εωδιαστά ροδοπέταλα τς εγνωμοσύνης καί τς τιμς μας τούτη τήν πίσημη μέρα.

πιστεγάζει ορτή τς Κοιμήσεως τς Θεοτόκου τήν λη γιασμένη πορεία της στήν γ. Γιατί τό πέρασμα τς Θεοτόκου πό τοτον τόν κόσμο ταν μιά πορεία μέσα στήν χάρη. λόκληρη ζωή της πρξε νας εαγγελισμός γιά τό νθρώπινο γένος, πό τόν εαγγελισμό τς συλλήψεώς της ς τόν εαγγελισμό τς μεταστάσεώς της. σύλληψή της πετέλεσε τήν ρχή τν καλν εδήσεων, τόν εαγγελισμό γιά τό πέργηρο ζεγος το ωακείμ καί τς ννας. Κι ν ξορία το δάμ πό τόν Παράδεισο πρξε τραγικώτερη ρα στήν στορία το κόσμου, γέννηση τς Παρθένου σηματοδότησε τήν παρχή καί τό φς τς λπίδος. φιερώθηκε στόν Θεό, προσφέρθηκε στόν Ναό, εσλθε στά για τν γίων. Μιά ζωή παραδομένη στό θέλημα το Θεο. Καί πειτα κολούθησε Εαγγελισμός τς συλλήψεως το ησο, τό κατ’ ξοχήν γεγονός πού σφράγισε καθοριστικά τήν ζωή της. ξερε Παναγία μας νά πομένει, νά σιωπ, νά φυλάττει ν τ καρδί της πάντα τά ρήματα το Υο της, προσπαθντας νά καταλάβει τό βάθος τους καί νά εσδύσει στό μεγαλεο τους: ταν Τόν ψαχνε πεγνωσμένη δωδεκαετ στό Ναό, ταν Τόν κουγε νά κηρύττει, ταν Τόν βλεπε νά θαυματουργε, ταν παραστεκόταν στήν Σταύρωση. Δυνατή στήν νείπωτη κείνη θλίψη, σεμνή στήν σύλληπτη χαρά τς ναστάσεως. λες τίς μέρες το βίου της πόδειγμα γιοσύνης, πηγή παρηγορις, φιλόστοργη καταφυγή τν νθρώπων. Καί τέλος εαγγελισμός τς Μεταστάσεώς της πό τόν ρχάγγελο Γαβριήλ ταν πιβεβαίωση τς γιασμένης ζως της.

Βιώνει τήν ναγγελία τς μεταστάσεώς της ς εαγγελισμό, ς χαρμόσυνη εδηση, καθώς παραδίδει τήν ψυχή της στά χραντα χέρια το Υο της. Κατά τήν Κοίμησή της δέν εναι πιά δια βρεφοκρατοσα, λλά βασταζόμενη στήν γκαλιά το Κυρίου. Καί χαίρει χαρά μεγάλη πού βρίσκεται κοντά Του, στούς κόσμους το ορανο, πού δέχεται τά αώνια βραβεα τς παράμιλλης ρετς της, τήν μοιβή τς ταπεινς πακος της. πολαμβάνει τήν περίγραπτη δόξα το Υο της. «Καί σύν ατ πληρονται τά σύμπαντα χαρς» ψάλλει θριαμβευτικά ερός μνογράφος. «γάλλονται ο γηγενες», κοσμούμενοι πό τήν δόξα τς Παναγίας, πού ντανακλται σ’ λους μας, ποτελντας φορμή πέρτατης χαρς.

Γιά αἰῶνες κκλησία τενίζει καί μπνέεται πό τόν θάνατο κείνης, πού δωσε τν ζωή στόν Λυτρωτή μας. Μελετντας τήν Κοίμησή της νακαλύπτει καί βιώνει τόν θάνατο χι ς φόβο καί χωρισμό, λλά ς λαμπρή καί αθεντική ναστάσιμη χαρά. «ν τ γεννήσει σου σύλληψις σπορος, ν τ κοιμήσει σου νέκρωσις φθορος» ψάλλει. θάνατος μετατρέπεται σέ θρίαμβο ζως, σέ πανηγύρι, σέ «αγή μυστικς μέρας». Γι’ ατό γιορτή δέν χει καθόλου πόνο, θρήνους καί θλίψη, λλά μόνο φς καί χαρά.

Μέσα σέ ατό τό όρτιο φς μς καλε Παναγία μας σήμερα «θεαρχί νεύματι» νά ‘ρθομε κοντά της: «Κηδεύσατέ μου τό σμα συναθροισθέντες νθάδε....», στή Γεθσημαν τς ψυχς μας, ν τ χωρί τς καρδις μας, στόν τόπο τς γωνίας καί τν δακρύων μας. Γι’ ατό εμαστε μοθυμαδόν συναθροισμένοι στούς ναούς. λλοι φθασαν γονατιστοί στήν χάρη της, λλοι διανυκτέρευσαν σέ γραφικά ξωκκλήσια, λλοι μαυροφορέθηκαν πό ελάβεια· καθένας μας μέ ναμμένο τό γιοκέρι τς εγνωμοσύνης μας σέ κείνη. λοι χωρομε στήν γκαλιά της. Δέν μς χωρίζουν διαφορές, δέν μς διαιρον τά φθαρτά καί φήμερα το κόσμου τούτου, δέν μς πτοον ο ντιξοότητες. Δέν εμαστε γκαταλελειμμένοι καί ρφανοί. χουμε Μητέρα μες!

χουμε Μητέρα σένα, Δέσποινα Θεοτόκε. Σέ σένα στρέφουμε τά ποσταμένα βλέμματά μας, ταν πληθαίνουν ο θλίψεις γύρω μας, ταν λυγίζουν τά γόνατά μας πό τό βάρος τς νοχς μας, ταν μς συνθλίβουν τά βάσανα. «πό τήν σήν εσπλαγχνίαν καταφεύγομεν». πλωσε καί πάλι προστατευτικά τό μαφόριό σου καί σκέπασέ μας. Στάλαξε πομονή καί παρηγοριά στήν ζωή μας μέ τήν διαρκ γαπητική παρουσία σου. « τς χαρς δεξαμένη τό πλήρωμα» γέμισε μέ χαρά τίς φτωχές μας καρδιές. Τήν χουμε τόσο πολύ νάγκη στίς μέρες μας! Δσε νά βιώσουμε φέτος μέ τήν μεσιτεία σου τόν προσωπικό μας εαγγελισμό, καί νά ναφωνήσουμε μέ τόν μνωδό: «Χαρε μητροπάρθενε, χαρε θεόνυμφε, χαρε θεία σκέπη... Χαρε Κεχαριτωμένη»!

Χρόνια πολλά καί ελογημένα !

Μετά πατρικν εχν καί γάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ