Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος: Πολεμώντας με το ένδοξο Ιππικό, το 1940

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023

Ο Στρατόπουλος Βασίλειος του Ιωάννου (1913-1963) με το άγγελμα του πολέμου, επιστρατεύθηκε και συμμετείχε μαζί με χιλιάδες άλλους συμπολεμιστές του στις μεγάλες νίκες του ελληνικού στρατού στην Πίνδο και τα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Γονείς του ήταν ο Ιωάννης και Κωνσταντίνα, που είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά, την Ευθυμία, τον Δημήτρη, τον Ηλία και τον Βασίλη.

Πριν τον πόλεμο η οικογένεια ασχολούνταν με τα αγροτικά, καλλιεργούσαν πατάτες, οπωροκηπευτικά και είχαν λίγα ζώα για τις ανάγκες της φαμίλιας και του σπιτιού.

Ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος, κατά την έναρξη των εχθροπραξιών στην Ελληνο –αλβανική μεθόριο το 1940, παρουσιάστηκε μαζί με άλλους Καλυβιώτες, αρχικά στο 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων στο Μεσολόγγι και στη συνέχεια ανεχώρησε για την μονάδα Ιππικού στην Αθήνα. Εκεί, πέρα από τις στρατιωτικές προετοιμασίες θυμόταν ότι, φυλούσε σκοπιές στο Φρουραρχείο, κοντά στον Σταθμό Λαρίσης.

Μαζί με την υπόλοιπες μονάδες του Ελληνικού Στρατού, έφυγαν με τραίνο για τη Λάρισα, κατευθυνόμενοι προς το μέτωπο των συγκρούσεων. Πεζή οι στρατιώτες ακολούθησαν τη διαδρομή Τρίκαλα, Καλαμπάκα, προς Πίνδο. Κατά την πορεία τους βρήκαν πολύ χιόνι και αντίξοες συνθήκες. Τα άλογα κουβαλούσαν κανόνια και πυρομαχικά.

Αν και η αριθµητική δύναµη του Ιππικoύ σε σχέση µε το σύνολο του Στρατού που προήλθε από την επιστράτευση ήταν µικρή, το Ιππικό ήταν επίλεκτο και όλες οι ∆ιοικήσεις το αναζητούσαν. Από τις πρώτες στιγµές της εισόδου του στον αγώνα επέδειξε υψηλό φρόνηµα, απαράμιλλη ορµητικότητα και αδάµαστο επιθετικό πνεύµα. Εκτός αυτού ήταν η µεγαλύτερη δύναµη Ιππικού που συγκρότησε ποτέ ο Ελληνικός Στρατός.

Οι ανάγκες του πολέµου, η ιδιοµορφία του εδάφους, οι άσχηµες καιρικές συνθήκες και οι δυσκολίες που υπήρχαν αναφορικά µε την αντικατάσταση των ίππων επέβαλαν την ανάγκη πολλών διαφοροποιήσεων. Άλλες µονάδες του Ιππικού διαλύονταν και νέες συγκροτούνταν.

Ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος ενθυμούνταν ότι στην πορεία προς την Πίνδο, πολλές γυναίκες από τα γύρω χωριά, είχαν ειδοποιηθεί και ετοίμασαν για τους φαντάρους, ψωμιά και τρόφιμα που θα τους χρειάζονταν. Οι Ιταλοί βομβάρδιζαν ανηλεώς την ευρύτερη περιοχή, ενώ οι Έλληνες φαντάροι έφθασαν στα σύνορα. Σφοδρές μάχες, κακουχίες και τραυματισμοί στρατιωτών.

Μετά από την απόκρουση της Ιταλικής εισβολής, οι Ελληνικές ∆υνάµεις αντεπιτέθηκαν σφοδρά και έδιωξαν τους Ιταλούς από τα πάτρια εδάφη απελευθερώνοντας για µία ακόµη φορά το µεγαλύτερο τµήµα της Βορείου Ηπείρου.

Οι νίκες του Ελληνικού Στρατού ακολουθούσαν η µία την άλλη. Στις 22 Νοεµβρίου καταλήφθηκε η Κορυτσά, στις 29 το Πόγραδετς, στις 5 ∆εκεµβρίου η Πρεµετή, στις 6 οι Άγιοι Σαράντα, στις 8 το Αργυρόκαστρο και στις 22 η Χειµάρα. Η περαιτέρω προέλαση του Ελληνικού Στρατού διακόπηκε τόσο εξαιτίας των δυσµενών καιρικών συνθηκών όσο και εξαιτίας της αύξησης της Ιταλικής αντίστασης. Μετά το χειµώνα ακολούθησε η εαρινή επίθεση των Ιταλών, η οποία, µολονότι είχε εξαγγελθεί µε ποµπώδη τρόπο, αντιµετωπίσθηκε πλήρως από τους Έλληνες µαχητές και σταθεροποίησε απόλυτα την περίλαµπρη νίκη των Ελλήνων στα βουνά της Βορείου Ηπείρου.

Από τις 7/4/1941, εξαιτίας της απειλής που δηµιουργήθηκε από τη Γερµανική εισβολή, η Μεραρχία Ιππικού εγκαταστάθηκε µε αµυντική διάταξη από τον Βαρνούντα µέχρι το Βέρνο, δυτικά της Φλώρινας, µε σκοπό να καλύψει τη Στρατιά της ∆υτικής Μακεδονίας από τα ανατολικά.

Ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος, ακολούθησε την επέλαση του στρατού μας που μπήκε ως απελευθερωτής στις πόλεις και τα χωριά της Βορείου Ηπείρου, Χειμάρα , Δέλβινο, Άγιοι Σαράντα… Εκεί έγιναν πολλές μάχες… Οι Ιταλοί αναγκάζονταν να οπισθοχωρούν μετά τις νίκες των Ελλήνων . Μαζί του, συμπολεμιστές ήταν και οι Καλυβιώτες Χρήστος Στρατόπουλος, Ελευθέριος Λύγδας, Γιώργος Σ. Ταλαμάγκας. Πολέμησε έως την άνοιξη του 1941, όταν έγινε η επίθεση των Γερμανών και μετά τις μάχες στα βόρεια σύνορα και στα Οχυρά Ρούπελ επήλθε η κατάρρευση του μετώπου.

Μετά την είσοδο των Γερμανών τον Μάιο του '41 μαζί με τους άλλους φαντάρους και τα άλογά τους, που τους επετράπη να τα πάρουν, άρχισαν την οπισθοχώρηση. Στη διαδρομή η κούραση των στρατιωτών και η απογοήτευσή τους από την κατάληξη του πολέμου, ήταν μεγάλη, ενώ κάποιοι του έκλεψαν το άλογό του και δεν κατάφερε να το φέρει στο χωριό.

Ο λογοτέχνης Άγγελος Τερζάκης περιγράφει γλαφυρά τις δύσκολες συνθήκες, υμνώντας τον αγώνα του ιππικού: «…Δύο ομάδες ιππικού που έχουν προελάσει στη Φτέρα, στο δρόμο προς τη Χειμάρα, χάνουν διακόσια άλογα από πνίξιμο ή γκρέμισμα στις κακοτοπιές. Το ιππικό άλλωστε παντού, σε όλα τα μέτωπα, πεζομαχεί, ξανακαβαλικεύει, καταδιώκει, πεζεύει, πολεμάει σαν δυο ξεχωριστά όπλα».

Ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος στις αρχές του καλοκαιριού του 1941 επέστρεψε στα Καλύβια.

Λίγες ημέρες μετά το αποτρόπαιο γεγονός της εκτέλεσης των 59 Ελλήνων πατριωτών από τους Γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους τον Ιούλιο του 1944, ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος, ήταν μεταξύ των πολλών συγχωριανών μας που άνοιξαν με τσαπιά και φτυάρια, τον πρόχειρο ομαδικό τάφο για να ενταφιάσουν τα άψυχα κορμιά των εκτελεσθέντων.

Παντρεύτηκε το 1945 την Αθηνά Φύσσα και απέκτησαν 6 παιδιά: Κωνσταντίνα, Νικόλαο, Κυριακή, Παναγιώτα, Βαρβάρα, Ιωάννης.

Άνοιξε μετά τον πόλεμο, ένα μπακάλικο, στο κέντρο του χωριού, (δίπλα στην οικία Ζαχαράτου).

Στις 23 Δεκεμβρίου του 1947, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος, ως μέλος του Τάγματος Εθνοφυλακής μετείχε στη μάχη της Προστοβάς Τριχωνίδας, όπου ο τακτικός Ελληνικός στρατός προσπαθούσε να αντικρούσει τους αντάρτες του ΔΣΑ. Εκεί οχυρώθηκαν στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, ελάχιστα βορείως τής Προστοβάς και μετά από σκληρή μάχη με τους αντάρτες αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Κατά τη διαφυγή τους και με το σύνθημα «Πάμε πίσω…» είδε να τραυματίζεται θανάσιμα από αντιμαχόμενα πυρά, ο συγχωριανός του Πάνος Σπ. Δρακόπουλος. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών στην ορεινή Τριχωνίδα, τραυματίστηκε και ο ίδιος από βόλι, στο πόδι… Νοσηλεύτηκε κατόπιν στο νοσοκομείο Μεσολογγίου.

Ο Βασίλειος Ι. Στρατόπουλος, απεβίωσε σε ηλικία 49 ετών το 1963.

Αιωνία η μνήμη του!

- Ευχαριστούμε τον Νικόλαο Β. Στρατόπουλο για τις πολύτιμες πληροφορίες και τις φωτογραφίες που μας εμπιστεύτηκε.

Επιμέλεια – έρευνα: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος

Βασίλειος και Αθηνά Στρατοπούλου