Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021
Ένα μέρος μοναδικό, παραδεισένιο, με ρηχά νερά που αποτελείται ουσιαστικά από μια απέραντη παραλία με ελάχιστη βλάστηση. Το «νησάκι του Σικελιανού», βρίσκεται στην είσοδο της Λευκάδας. Έχει πάρει το όνομά του από ένα μικρό ξωκλήσι που φιλοξενεί τον Άγιο Νικόλαο. Ο συμπατριώτης μας φωτογράφος Γιώργος Καρδαράς μας παρουσιάζει το υπέροχο νησάκι μέσα στο γαλαζοπράσινο του Ιονίου!
Το εκκλησάκι αυτό, που σχεδόν φιλά τη θάλασσα, γιορτάζει την πρώτη Κυριακή μετά τις 10 Μαΐου, την ανάμνηση της διέλευσης του Ιερού σκηνώματος του Αγίου Νικολάου από τη Λευκάδα το 1087. Λίγο μετά (καθώς οι σχετικές πηγές αναφέρουν την ύπαρξη ναού στο νησάκι λίγο πριν το 1100) χρονολογείται και η ίδρυση του πρώτου ναού. Το εκκλησάκι χτίστηκε στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στην Αφροδίτη. Σε αυτό το κομμάτι γης λειτουργούσε το τελωνείο του νησιού πριν από αιώνες.
Πάνω σ’ αυτόν τον παράδεισο, ο Άγγελος Σικελιανός και η σύζυγός του Εύα έζησαν μετά το γάμο τους (1907) μια γαλήνια εποχή, με το γιο τους Γλαύκο και με τους ψαράδες της περιοχής. Σε αυτό το νησάκι, εμπνεύστηκε και έγραψε με ασυγκράτητη πνευματική ορμή τις μεγάλες του ποιητικές συλλήψεις. Ξαπλωμένος πολλές φορές μέσα στη ρηχή θάλασσα, και με τα χέρια ακουμπισμένα στη ξηρά, σ’ ένα σανίδι διάβαζε και έγραφε πάντα.
Για τη ζωή του ποιητή και της Εύας στο νησάκι, έγραψε ο Τ. Μαμαλούκας το 1951 (έτος που πέθανε ο Σικελιανός) στην τοπική εφημερίδα «Λευκάς»:
«Ο Σικελιανός με τη γυναίκα του ζούσαν χειμώνα καλοκαίρι σε μια σκηνή μια ζωή ροβινσώνων. Μια ανιψιά του Σικελιανού, μια υπηρέτρια, 3-4 ψαράδες – ιπποκόμοι και ένας μαύρος ήταν η συντροφιά και το προσωπικό τους. Ψάρεμα με τα δύο μονόξυλα, κυνήγι στην απέναντι Ακαρνανία και έφιπποι περίπατοι πάλι στην Ακαρνανία με τα δυο ταχύτατα Σέρβικα άλογά τους.
Η Εύα δεινή αμαζόνα, αληθινή της εποχής εκείνης αμαζόνα με τη χλαμύδα της που κυμάτιζε στον αέρα. Γιατί η Εύα ζούσε σαν αρχαία Ελληνίδα και έτσι ντυνόταν. Χλαμύδα που κρατούσε μια πόρπη στη μέση, σανδάλια και τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της συγκρατούσε μια ταινία με μαιάνδρους. Ο κόσμος τους αγαπούσε και τους σέβονταν, μα όταν περνούσε η Εύα η περιέργεια κατανικούσε το σεβασμό και τρέχανε όλοι να την δουν. «Τρεχάτε η «ζόρκα» (γυμνή)».
Πληροφορίες από naturanrg.gr
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του φωτογράφου Γιώργου Καρδαρά:
https://kardarasg.gr/index.php
