Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021
Τιμήθηκε και φέτος με λαμπρότητα στα Καλύβια, η Εθνική Επέτειος του «ΟΧΙ», με την Θεία Λειτουργία και την Δοξολογία που τελέστηκαν στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου, αλλά και την καθιερωμένη μαθητική παρέλαση.
Ο πανηγυρικός της ημέρας για την «28η Οκτωβρίου 1940»εκφωνήθηκε από την καθηγήτρια Φιλόλογο του Γυμνασίου Καλυβίων, κα Πασιούλα Καρακώστα, ενώ στη συνέχεια οι μαθητές και οι μαθήτριες του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου Καλυβίων, παρέλασαν στους κεντρικούς δρόμους, καταχειροκροτούμενοι από τους κατοίκους του χωριού που τους παρακολουθούσαν με ενθουσιασμό…
Το τρισάγιο στη μνήμη των αγωνιστών που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, εψάλλη από τον ιερέα Θ. Αθανασόπουλο, στο Μνημείο των Πεσόντων, στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου.
Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων, από τους μαθητές των σχολείων, από τον Πρόεδρο της Κοινότητας Καλυβίων, Δημήτρη Αναστασίου, από την Δήμητρα Γιαλιτάκη Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου και από την Μαίρη Απ. Ζαπαντιώτη, Πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Καλυβίων.
Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των ηρωϊκώς πεσόντων Ελλήνων κατά τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940-41 και στο τέλος της τελετής όλοι οι μαθητές τραγούδησαν τον Εθνικό μας ύμνο!
Η ομιλία της καθηγήτριας κας Πασιούλας Καρακώστα για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940:
Οι ανθρώπινες κοινωνίες στην ιστορική τους διαδρομή βρίσκονται συχνά αντιμέτωπες με προκλήσεις ιδιαίτερα σοβαρές. Ανάλογα με τον τρόπο που αντιδρούν σε αυτές τις προκλήσεις καθορίζεται η πορεία τους και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και η ύπαρξή τους . Οι Έλληνες, και λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, βρεθήκαμε αρκετές φορές απέναντι σε καθοριστικές ιστορικές στιγμές, όπου ξένα καθεστώτα, ισχυρότερα ως μεγέθη από μας , επιβουλεύτηκαν την ελευθερία μας , αμφισβήτησαν το δικαίωμά μας να υπάρχουμε ως εθνική οντότητα. Οι απαντήσεις που δίνουμε κάθε φορά στους επίδοξους κατακτητές μας είναι σαφείς,
«Μολών Λαβέ», «Ελευθερία ή Θάνατος», «ΟΧΙ».
Σήμερα, 81 χρόνια μετά, τιμάμε την ηρωική εκείνη απάντηση των Ελλήνων στους επίδοξους εισβολείς. Το μεγάλο «ΟΧΙ» που είπε ο ελληνικός λαός στην εξάρτηση, την ταπείνωση, τη σκλαβιά.
Ποια εσωτερική παρόρμηση έσπρωχνε άραγε τους απλούς εκείνους ανθρώπους που, αποχαιρετώντας τα προσφιλή τους πρόσωπα, αναχωρούσαν χαμογελαστοί για το μέτωπο του πολέμου;
Ήταν η θιγμένη αξιοπρέπεια. Ήταν η αίσθηση του δίκιου και της λευτεριάς. Γιατί ασφαλώς οι αγωνιστές του ΄40 δεν είχαν γεννηθεί, ήρωες έγιναν.
Οι Ιταλοί αρχικά και οι σύμμαχοί τους Γερμανοί στη συνέχεια, που είχαν κυριεύσει σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης και προκαλούσαν δέος στους αντιπάλους τους πριν καν επιτεθούν, δεν είχαν υπολογίσει στην περίπτωση της Ελλάδας ότι η τραυματισμένη αξιοπρέπεια είναι δύναμη ανίκητη. Είναι η δύναμη που πηγάζει πάντα από το δίκιο. Πάντοτε οι αθώοι είναι έτοιμοι για όλα. Για ένα πράγμα δεν έτοιμος και άξιος ο αθώος, για την ατιμία. Γιατί ατιμία ήταν ο ύπουλος τορπιλισμός της «Έλλης» ανήμερα δεκαπενταύγουστο στο λιμάνι της Τήνου.
Έτσι διαμορφώθηκε η ελληνική ψυχή που μπόρεσε μέσα σε λίγες μέρες να αντιστρέψει τα δεδομένα στα σκληροτράχηλα βουνά της Πίνδου και από αμυνόμενοι οι Έλληνες να περάσουν στην αντεπίθεση και να ελευθερώσουν το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά , να σταματήσουν μόνο με την κατάληψη της Κλεισούρας το Γενάρη του ΄41 και ν΄αναγκάσουν όλον τον κόσμο να παραμιλάει έκπληκτος από την απρόσμενη εξέλιξη.
Η ελληνική ψυχή ατσαλωμένη από το δίκιο και την αίσθηση του χρέους, συνέτριψε και πάλι το Μάρτη του ΄41 τις ιταλικές δυνάμεις στην λεγόμενη «εαρινή επίθεση» των Ιταλών. Ο Μουσολίνι επιστρέφει απογοητευμένος στην Ιταλία. Η ώρα της γερμανικής επίθεσης έχει φτάσει.
Οι φοβερές ναζιστικές μεραρχίες βρίσκουν διέξοδο από την κοιλάδα του Αξιού και στις 9 Απριλίου φτάνουν στη Θεσσαλονίκη. Η αντίσταση των Ελλήνων ήταν παραπάνω από ηρωική. Στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Τελευταία πέφτει η Κρήτη, τέλη Μαΐου του ΄41, ύστερα από δεκαήμερη ηρωική αντίσταση των κατοίκων της.
Η τριπλή κατοχή της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, τη ηττημένη Ιταλία, τη Γερμανία και τη σύμμαχό της Βουλγαρία, είναι πια γεγονός.
Στην κατακτημένη πια Ελλάδα ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται. Η πλειονότητα των Ελλήνων αντιστέκεται με κάθε τρόπο και μέσο τον κατακτητή. Τους άλλους, τους λίγους, δοσίλογους και συνεργάτες, ξέρει πάντα στο τέλος η Ιστορία να τους κρίνει.
Πολλοί κατέφυγαν στα βουνά, και εκτέλεσαν μεγάλης σημασίας πολεμικές πράξεις, με κορυφαία την ανατίναξη του Γοργοπόταμου. Άλλοι, στις πόλεις και στα χωριά έδωσαν τη μάχη της επιβίωσης αντέχοντας καρτερικά την πείνα, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, την εξορία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις. Είναι το έπος της Αντίστασης.
Η πολυπόθητη ελευθερία ήρθε για την Ελλάδα τον Οκτώβρη του ΄44, ύστερα από αλλεπάλληλες ήττες των Γερμανών σε όλα τα πολεμικά μέτωπα.
Ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος , και δυστυχώς στην περίπτωση της Ελλάδας και ο εμφύλιος που ακολούθησε, άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρούς, τεράστιες υλικές καταστροφές και ανείπωτη φρίκη να σημαδεύει για πάντα την ιστορία της ανθρωπότητας.Πρέπει να γνωρίζουμε αυτά τα ιστορικά γεγονότα , γιατί όποιος λαός δεν γνωρίζει την ιστορία του και δεν διδάσκεται απ’αυτή, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Ας ευχηθούμε να μη γνωρίσουμε ούτε εμείς ούτε οι γενιές που έρχονται μετά από μας, τη φρίκη του φασισμού, τη φρίκη του πολέμου.
Τα ιστορικά γεγονότα μας διδάσκουν ότι η αγάπη για την πατρίδα δεν είναι αρκετό να εκδηλώνεται μονάχα στα πεδία των μαχών. Πρέπει να εκδηλώνεται και στην καθημερινή μας ζωή με την καθημερινή μας προσφορά, αυτή του υπεύθυνου και ενεργού πολίτη. Για να μη χάνουμε σε καιρό ειρήνης ό,τι κερδίζουμε σε καιρό πολέμου.
Ας είναι η ημέρα αυτή, μια ημέρα ιστορικής μνήμης για κείνους που θυσίασαν τη ζωή τους για να ζήσουμε εμείς σήμερα σε κοινωνίες ελεύθερες, δημοκρατικές, ειρηνικές".
