Το μήνυμα του Μητροπολίτη κ. Κοσμά, για το Αναστάσιμο Πάσχα

Μ. Σάββατο 1 Μαΐου 2021

Ποιμαντορική εγκύκλιο για την Ανάσταση του Κυρίου και το Άγιο Πάσχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξέδωσε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας &Ακαρνανίας, Κοσμάς. Δείτε αναλυτικά:

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα  τς  καθ’ μς  ερς  Μητροπόλεως.

Σήμερα, Κυριακή το Πάσχα, γαπητο πατέρες κα δελφοί, ς μεταφερθομε  μ τν νο κα τν καρδιά μας  στ πρτο πόγευμα  μετ τν νάστασι το Κυρίου μας.

Δύο μαθητς το Κυρίου βάδιζαν στ δρόμο πο νώνει τν ερουσαλμ μ τν πολίχνη μμαούς. «σαν πορευόμενοι πρς μμαούς» λέγει Εαγγελιστς Λουκς (Λουκ. κδ’ 13). Βάδιζαν σκυθρωπο κα μ λόγια γεμάτα π παισιοδοξία. Κατήφεια, μελαγχολία, βαρυχειμωνι εχαν στν καρδιά τους. Γιατί; Στήριζαν πολλς λπίδες στν διδάσκαλό τους. Στήριζαν λο τν αυτό τους. Κα τώρα; Τν εδαν σν κοιν νεκρ πάνω στν σταυρ κα μετ τν χασαν, φο νταφιάσθηκε στν τάφο το ωσήφ. Τί θ γίνουν τώρα; Τ νειρά τους σβησαν κα γι’ ατ φυγαν π τν προφητοκτόνο πόλι τς ερουσαλήμ. Βάδιζαν πρς μμαούς.

Ξαφνικ, μως, τος προλαμβάνει, τος συναντ κα συνοδοιπορε μαζί τους νας γνωστος, νας ξένος, πως νόμιζαν. ξένος τος ρωτ, «ποιά εναι τ μεγάλα ζητήματα τ ποα σς πασχολον, γι τ ποα συζητετε μεταξύ σας κα σς κάνουν τόσο σκυθρωπούς;» (Λουκ. κδ’, 17).

Ο δύο μαθητς δν διστάζουν ν παντήσουν κα ν ξηγήσουν στν γνωστο συνοδοιπόρο τ γεγονότα το πάθους κα το θανάτου το διδασκάλου τους: «Δυνατς διδάσκαλός μας στ λόγια κα στ ργα του. μως συνελήφθη π τος χθρούς του∙ καταδικάσθηκε σ θάνατο κα τάφη. μες περιμέναμε ν λυτρώσ τ σραηλιτικ γένος μας κα τώρα χάθηκαν λα. κούγονται βέβαια κάποια γυναικεα λόγια πο λένε τι ναστήθηκε κα ζμως μες δν τν εδαμε» (Λουκ. κδ’, 19-23).

σο βάδιζαν ο μαθητές, τόσο κα γίνονταν περισσότερο σκυθρωποί.

Τότε γνωστος ρχισε ν τος μιλε. Γνώριζε πολ καλ τν γία Γραφή. Γνώριζε τ σα γράφει προφήτης Μωυσς, σα γράφουν λοι ο προφτες.  Ατ πο λέει εναι λόγια σοφά, γεμάτα δύναμι, γεμάτα ζω κα νθουσιασμ βεβαιότητας: «Οχ τατα δει παθεν τν Χριστν κα εσελθεν ες τν δόξαν ατο;» (Λουκ. κδ’, 26).  Ατ,  τος επε,  δν πρεπε ν πάθει Χριστς κατ τος προφτες, κα μετ π λα ατ τ παθήματα  ν  εσέλθ  στ  Δόξα Του;

Συζητντες φθασαν στος μμαούς. ξένος προσποιήθηκε τι θέλει ν προχωρήσ. Ο δυ μαθητς τν πίεσαν ν μείν μαζί τους κα ν συνδειπνήσ. Κατ τ δεπνο ξένος σηκώθηκε, ελόγησε τν ρτο, τν τεμάχισε, πως κριβς κανε διδάσκαλος μ τος μαθητές του, κα γινε φαντος. Κα τότε συγκλονίσθηκαν ο μαθητές. φυπνίσθηκαν. καρδιά τους ασθάνθηκε τν πνευματικ φλόγα το θείου ζήλου κα τς γάπης πρς τν Χριστό. Κα ταν συνοδοιπόρησαν μ τν γνωστο νοιωσαν π τ λόγια του καινούργια συναισθήματα ασιοδοξίας κα λπίδος. Τώρα μως; Τώρα βεβαιώνονται τι ξένος κενος συνοδοιπόρος τους δν εναι ξένος, λλ’ εναι διδάσκαλος, Κύριος ησος Χριστός. Να, λήθεια. γέρθη Κύριος!  ναστήθηκε!  Κα τότε, λέγχουν τν αυτό τους.

Τν λέγχουν, γιατί δν εχαν καιομένη κα φλογερ, π γάπη, καρδία. « καρδιά μας (ναρωτιούνται), δν ασθανόταν τν πνευματικ φλόγα το θείου ζήλου κα τς γάπης πρς τν Χριστ κα δν ταν ζεστ π τ φς τς θείας ληθείας γι ν τν γνωρίσουμε;» (Λουκ. κδ’, 32).

γαπητο πατέρες κα δελφοί,

Σήμερα, Κυριακ το Πάσχα, πο ορτάζουμε τν λαμπροφόρο νάστασι το Χριστο μας, ς λθουμε μ ελικρίνεια στν αυτό μας. μες δν κούσαμε τώρα, δν μάθαμε τώρα γι τ Πάθος κα τν νάστασι το Χριστο. νατραφήκαμε μέσα στν γκάλη τς μητέρας μας ρθοδόξου κκλησίας κα ζήσαμε τ μυστήριο τς ναστάσεως το Κυρίου.

νάστασι το Χριστο εναι τράνταχτο στορικ γεγονός. Εναι γεγονς παγκόσμιο, πανανθρώπινο. λόκληρη στορία τν τελευταίων εκοσι αώνων στηρίζεται πάνω στν νάστασι το Κυρίου. χριστιανισμς δν θ ζοσε, ν δν εχε ναστηθ Χριστός. «Ε Χριστς οκ γήγερται, ματαία πίστις μν» (Α’ Κορ. ιε’, 17).

Τ τι πέθανε Χριστς ς νθρωπος π σταυρο δν σημαίνει τι νικήθηκε. διος τ επε: «τν ψυχήν μου τίθημι πρ τν προβάτων… οδες αρει ατν π’ μο» (ω. ι’, 15,18).  Κα πόστολος Παλος διακηρύσσει: «Χριστς γερθείς κ νεκρν οκέτι ποθνσκει, θάνατος ατο  οκέτι  κυριεύει» (Ρωμ. στ’, 9).

μες ο σύγχρονοι ρθόδοξοι χριστιανο τόσα κούσαμε κα εδαμε σχετικ μ τν νάστασι το Χριστο. μως, γνωρίζουμε, πιστεύουμε, γαπομε,  μολογομε  τν  ναστάντα  Κύριο;

Χριστός μας ναστήθηκε κα δύναμι τς ναστάσεώς Του εναι φανερ σ λο τν κόσμο. Ο χθρο τς ναστάσεως το Κυρίου πεστράτευσαν δικτες, φοβερ μαρτύρια γι ν κάμψουν τος χριστιανούς, πεστράτευσαν φοβερς αρέσεις γι ν μφισβητήσουν τν θεότητα το ναστάντος, ν λλοιώσουν τ κήρυγμα τς ναστάσεως, πολέμησαν σπονδα  τ Εαγγέλιο  κα τος πνευματικος ργάτες του,  μως, τίποτα δν κατόρθωσαν. σες φαντασίες κα ν πινόησαν ο πιστοι κα χθρο τς ναστάσεως, ο φαντασίες τους μειναν πλάσματα το χοϊκο μυαλο τους, γιατί ναστάς, ς Θες ληθινός, δν νικιέται. «ξλθεν νικν κα να νικήσ» (ποκ. στ’, 2).

χει παράπονο σήμερα π μς ναστς Κύριός μας, γιατί τν προδίδουμε. Σήμερα πο πολεμεται κα πάλι ρθόδοξος κκλησία μας, λατρεία της, τ ερ Εαγγέλιο, τ για κα χαριτόβρυτα Μυστήρια, σήμερα πο χλευάζεται λληνορθόδοξος γία Παράδοσί μας, σήμερα πο περιφρονεται Ατς Χριστός, μες κωφεύουμε, σιωπομε, τρέμουμε, φήνουμε ν κλονισθ πίστι μας. Γιατί; Μλλον πειδ δν καίει καρδιά μας π πίστι κα γάπη γι τν Χριστό. σως φήσαμε τν καρδιά μας ν πηρεασθ, ν κοσμικοποιηθ, ν θολώση, ν ψυχρανθ, ν λεκτρίζεται π ηδ κα χληρ το κόσμου τούτου κα χι π τν ναστάντα.

τσι, κατ’ατν τν τρπο, χωρς καιομένη καρδία, δν πιστεύουμε στν ναστάντα Κύριο, στν παντοδυναμία Του κα στν γάπη Του, μ ποτέλεσμα ν φοβόμαστε, ν τρέμουμε, ν ταρασσόμαστε, ν ποθαρρυνόμαστε, ν πτοούμαστε, ν φθάνουμε κα σ ψυχολογικ προβλήματα κόμη. Χάσαμε τν ναστάντα κα κερδίσαμε τν δυστυχία.

γαπητο πατέρες κα δελφοί,

Σήμερα, ατ τ μεγάλη κα φωτοφόρο Κυριακ το Πάσχα, ς γονατίσουμε μπρς στν κεν Τάφο το Χριστο κα ναζωογονημένοι ς μολογήσουμε στν καρδιά μας πρώτα, λλ κα παντο, τ «Χριστός νέστη  κ  νεκρν»!

Δν εμαστε μόνοι. Στρατι γίων πίστεψαν κα ζησαν τ μυστήριο τς ναστάσεως. πόστολοι, μάρτυρες, σιοι, μολογητές, νεομάρτυρες, μ τν ναστάντα στν καρδι τους, ζησαν τν ερήνη κα τ χαρ χωρς γωνία κα ταραχή. φθασαν κα μπρς στν δήμιο κόμα ερηνικο κα προσέφεραν παντού γάπη κα δημιουργία.

ς φήσουμε, δελφο κα τέκνα γαπητά, τ φληναφήματα τν πάσης φύσεως ρνητν κα πολεμίων το Χριστος περιφρονήσουμε τος οκοδόμους τς χωρς Χριστ παγκοσμιοποιήσεως, κι ς σηκώσουμε ψηλ τ λάβαρο το ναστάντος Χριστο. Ν φωνάξουμε τ «Χριστς νέστη»!

ς ρθόδοξοι λληνες,  ν γίνουμε κα ν μείνουμε υο νάστάσεως.  Μ ατν τν τρπο, θ ζομε τν ερήνη, τ χαρά, τν γάπη, τν νότητα, τν γιασμένη ζω, γι ν φθάσουμε κα στ νέσπερο Φς το ναστάντος,  στ  Βασιλεία  Του.

Μ τν γάπη το ναστάντος Χριστο,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ