Σάββατο 17 Απριλίου 2021
Ο Αιτωλικιώτης λογοτέχνης Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος αποκαλούσε τα στενά της Κλεισούρας «λαβωματιά της γης». Πρόκειται για ένα πέρασμα πανέμορφο που διακόπτει την συνέχεια του Αρακύνθου. Εκατέρωθεν του περάσματος υψώνονται πανύψηλοι κατακόρυφοι βράχοι που προκαλούν το δέος.
Είναι ένας τόπος ιστορικός που συνάμα αποτελεί μνημείο της φύσης. Εκατέρωθεν του δρόμου που τον διασχίζει υπάρχει πλούσια βλάστηση. Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που είναι ανθισμένες οι κουτσουπιές το θέαμα είναι καταπληκτικό. Η κουτσουπιά χαρακτηρίζεται για την εντυπωσιακή ροζ-βιολετί ανθοφορία της κατά μήκος των γυμνών βλαστών της τους μήνες Μάρτιο με Απρίλιο. Στη συνέχεια τα εντυπωσιακά αυτά άνθη μετατρέπονται σε καρπούς σχήματος χέδρωπα και διατηρούνται πάνω στο φυτό όλο το χειμώνα.
Το 1930 ο λογοτέχνης Κώστας Ουράνης στο βιβλίο του «ΤΑΞΙΔΙΑ – ΕΛΛΑΔΑ» στο κεφάλαιο με τίτλο ''Από τις όχθες του Αχελώου στα στενά της Κλεισούρας'' έγραφε:
«Ξαναπερνώντας τις δυό γέφυρες του Αιτωλικού, ακολούθησα έναν αμαξιτό δρόμο γεμάτο λάκκους και σκόνη, που φέρνει στα περίφημα στενά της Κλεισούρας
Η εντύπωση απ΄τα στενά είναι αληθινά μεγαλόπρεπη. Κάποιος τρομερός σεισμός, που θα ΄γινε σε προϊστορικούς καιρούς, έχει ανοίξει σα φέτα στα δύο ένα βραχώδες βουνό. Το στενό αυτό άνοιγμα, που μέσα του περνάει ο αμαξιτός δρόμος, απλώνεται ως δυό χιλιόμετρα. Δεξιά κι αριστερά του δρόμου, οι απότομες παρυφές των βράχων είναι σκεπασμένες με δέντρα και βλάστηση που έχει όλες τις αποχρώσεις του πράσινου. Πάνω από το στενόμακρο αυτό δάσος, υψώνονται, με μια μικρή ανάταση , ίσιοι και γυμνοί, οι άγριοι φαιοκόκκινοι βράχοι των στενών, κατατρυπημένοι από σπηλιές, παράξενοι κ' επιβλητικοί. Η σκιά τους, καθώς και το ρεύμα που σχηματίζεται από τη στενωπό, κάνουν εξαίσια δροσερό τον αέρα.
Το τραγούδι εξ ' άλλου των πουλιών, το μεγαλόπρεπο πέταγμα των όρνιων πάνω από τις κορφές των βράχων και η άγρια ποίηση του τοπίου, μ' έκαναν να σταθώ κάμποση ώρα σ' ένα χάνι που βρίσκεται κάτω από μια μικρή εκκλησία, την Αγία Ελεούσα, που είναι εντοιχισμένη σε μια σπηλιά και που συγκεντρώνει στο πανηγύρι της πλήθη λαού απ΄όλη την Αιτωλοακαρνανία. Όταν όμως έγινε λόγος να φάω κάτι, γιατί είταν μεσημέρι, το χάνι της Αγίας Ελεούσας, παρόμοιο σ' αυτό με τα ισπανικά χάνια, δεν είχε να μου προφέρει τίποτα.
- Αν ερχόσουν ύστερα από το Πάσχα, πάνω στο πανηγύρι, θά ΄βρισκες απ΄όλα ! μου είπε ''δικαιολογούμενος'' ο άνθρωπος που κρατούσε το χάνι. Επειδή όμως είχα την… απρονοησία να' ρθώ μετά το πανηγύρι, το μόνο που μπόρεσα να έχω είταν ένας καφές- από κριθάρι».
Φωτογραφίες και βίντεο του Γιάννη Γιαννακόπουλου
Δείτε το βίντεο πατώντας τον κάτωθι σύνδεσμο:
https://www.youtube.com/watch?v=yOdb8Za51mM&t=200s
- Ανάρτηση φωτογραφιών στο F/B στην ομάδα: Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου (Aetolia Acarnania tempus).
- Απόσπασμα από: ΤΑΞΙΔΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ του Κώστα Ουράνη, 1930, Κεφάλαιο ''Από τις όχθες του Αχελώου στα στενά της Κλεισούρας''. Βιβλιοπωλείον της ¨Εστίας¨. (Από ανάρτηση του Νικόλαου Γεωργίου στο F/B στην ομάδα: Φίλοι της Σελίδας Γενικό Λύκειο Αιτωλικού).