Δευτέρα 5 Απριλίου 2021
Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων είναι μία ημέρα που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Τόσο αυτή όσο και ο ραγδαία αυξανόμενος αδέσποτος πληθυσμός των ζώων. Η Αγγελική και η Ειρήνη Φαναριώτη, με καταγωγή από τα Καλύβια Αγρινίου, κάνουν τη δική τους φιλοζωική εκστρατεία και μοιράζονται την αγάπη τους για τα αδέσποτα.
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», είχε πει κάποτε Μαχάτμα Γκάντι, ο Ινδός πολιτικός, στοχαστής και ακτιβιστής. Κι αν κρίνουμε από τον τρόπο που η ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει το μείζον ζήτημα του ραγδαία αυξανόμενου αδέσποτου πληθυσμού, τότε βρίσκει κατά μία έννοια εξήγηση το γιατί εκφυλιζόμαστε όλο και περισσότερο καθημερινά.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων (4 Απριλίου), μίλησαν στην Χριστίνα Φαραζή, στην ιστοσελίδα oneman.gr για την καθημερινή προσφορά τους, η καθεμία με τον τρόπο της, στον αγώνα για τη φροντίδα, την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, την ευαισθητοποίηση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και φυσικά τη μείωση των αδέσποτων στη χώρα μας. Μοιράζονται την αγάπη τους για τα αδέσποτα, τις προσωπικές τους ιστορίες, τονίζουν τη σημασία του «υιοθέτησε, μην αγοράζεις» και μιλούν για το αστείρευτο δόσιμο που προσφέρει η συμβίωση με ένα ζώο.
Η Αγγελική Φαναριώτη δίνει καθημερινό αγώνα ως εθελόντρια
Πάντα ήμουν κοντά στη φύση και αγαπούσα τα ζώα. Τα τελευταία χρόνια κατάφερα να επαναπροσδιορίσω την σχέση μου με αυτά όταν υιοθέτησα τα δικά μου – έχω δύο σκυλιά και τρεις γάτες- και έγινα χορτοφάγος. Επίσης, μέσα από την επαγγελματική μου δραστηριότητα ως ανθοθεραπεύτρια ζώων, έμαθα πάρα πολλά για το πώς νιώθουν τα ζώα και γιατί αντιδρούν με συγκεκριμένους τρόπους και πόσο εμείς οι άνθρωποι έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τις προβληματικές συμπεριφορές τους αλλά και τις δυσχερείς καταστάσεις στις οποίες αυτά περιέρχονται.
Έτσι ξεκίνησε η εθελοντική δράση μου, μέσα από την αγάπη μου για αυτά και τη διάθεσή μου να τους προσφέρω τη δυνατότητα για καλύτερη ζωή, έστω και στον δρόμο. Τα περιστατικά που αναλαμβάνω συνήθως είναι ζωάκια που βρίσκω στον δρόμο μόνη μου -άλλωστε η Ελλάδα είναι γεμάτη από αδέσποτα- αλλά υποστηρίζω παράλληλα και τις δράσεις καθώς και τις ανάγκες της φιλοζωικής οργάνωσης Αγρινίου.
Τα έξοδα είναι αρκετά μεγάλα και οι πόροι ελάχιστοι. Τα προσωπικά περιστατικά τα αναλαμβάνω μόνη με βοήθεια από φίλους και γνωστούς. Οι πόροι των φιλοζωικών είναι επίσης πενιχροί αφού οι ανάγκες είναι τεράστιες και τα έσοδα περιορίζονται σε σποραδικές δωρεές και σε εποχιακά μπαζάρ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποστηρίξεις μια τακτική εθελοντική φιλοζωική δράση αλλά έχω νιώσει ότι η αγάπη και η διάθεση για προσφορά μπορεί να καταφέρει πολλά και αρκετές φορές τα ακατόρθωτα. Άλλωστε το μότο μου είναι be resourceful (να είσαι επινοητικός).
Έχω πολύ κακές μέχρι πολύ καλές αδέσποτες ιστορίες να διηγηθώ. Προσπαθώ να επικεντρώνομαι στις θετικές για να παίρνω θάρρος και κουράγιο. Από τις πολύ άσχημες ήταν, όταν ένα φθινόπωρο εγκατέλειψαν σε σημείο πάνω σε δρόμο, 18 κουταβάκια και δεν ξέραμε πραγματικά τι να κάνουμε. Μια μέρα, μας ξέφυγε ένα, βγήκε στο δρόμο και είδα μπροστά στα μάτια μου ένα αυτοκίνητο να επιταχύνει και να το πατά. Η εικόνα αυτή με στοίχειωσε κυριολεκτικά για εβδομάδες. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έκλαιγα όλη μέρα. Από τις καλές ιστορίες ήταν, όταν ένα κουταβάκι που είχαμε βρει εγκαταλελειμμένο υιοθετήθηκε από μία κυρία και ξεκίνησαν μαζί να ταξιδεύουν όλο τον κόσμο. Ακόμα λαμβάνω φωτογραφίες τους από τα μέρη που επισκέπτονται.
Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία θετικά πολλές φορές. Η υιοθεσία ενός ζώου ανοίγει ένα φωτεινό παράθυρο στις ατέλειωτες ανεξερεύνητες πτυχές της ψυχής μας. Η συγχώρεση, η αποδοχή, η κατανόηση, η συμπόνια καλλιεργούνται ή και μεγεθύνονται. Οι αισθήσεις και τα αισθήματα οξύνονται και πολλές μπορεί να προκαλούν τα όριά μας αλλά έτσι δεν είναι η ζωή; Μια πρόκληση που μας καλεί να αναπτύξουμε όλο το δυναμικό μας.
Τα αδέσποτα μας έχουν απόλυτη ανάγκη γιατί η επιβίωσή τους εξαρτάται από εμάς. Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι η δική μας ανάγκη να συνυπάρξουμε μαζί τους και να προσφέρουμε είναι απείρως μεγαλύτερη.
Η γνωστή ηθοποιός Ειρήνη Φαναριώτη, έφτιαξε μία διαδικτυακή εκπομπή για τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα
Η αγάπη μου για τα ζώα υπάρχει όσο υπάρχω εγώ στη ζωή. Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να πάρω στο σπίτι όποιο ζώο έβλεπα στο δρόμο και δεν μιλάω μόνο για γάτες και σκύλους.
Το “Stray Stories” μπορεί να έκανε την εμφάνισή του πριν από ένα χρόνο, κατά την ένταξη της πανδημίας, στο κανάλι που δημιούργησα στο YouTube, η ιδέα του όμως ¨γεννήθηκε¨ πριν από πέντε χρόνια. Τότε, είχα γίνει μάρτυρας ενός τροχαίου με θύμα ένα αδέσποτο κουτάβι ενώ πήγαινα στη Λευκάδα. Προφανώς το αυτοκίνητο δε σταμάτησε και το πλάσμα κατέληξε. Σε όλη τη διαδρομή ήμουν πολύ φορτισμένη και δε σταμάτησα να σκέφτομαι τρόπους που θα μπορούσα να αφυπνίσω και να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο σχετικά με την υιοθεσία, τη φροντίδα και τη διάσωση αδέσποτων ζώων. Στην επιστροφή από το ταξίδι μου ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσω την ιδιότητά μου ως ηθοποιός, να φτιάξω μια εκπομπή στην οποία να μοιράζομαι κοινές εμπειρίες με συναδέλφους ή και προσωπικότητες από άλλους χώρους που έχουν περιθάλψει ή υιοθετήσει κάποιο αδέσποτο ή ζώο σε ανάγκη. Έτσι, με τη βοήθεια δύο φίλων κινηματογραφιστών φτιάξαμε τον πιλότο τον οποίο και στείλαμε στην ΕΡΤ αλλά δεν έλαβα ποτέ απάντηση. Αποφάσισα λοιπόν να το κάνω μόνη μου στο YouTube με δικούς μου πόρους και με προσωπική δουλειά και θυσίες αλλά με καμία έκπτωση στην ποιότητα και στο περιεχόμενό του. Παρά τα εμπόδια, το κατάφερα.
Όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα στην αρχή της περσινής χρονιάς δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα ακολουθούσε τους επόμενους μήνες με το ξέσπασμα της πανδημίας. Όπως τα πάντα στη ζωή μας, έτσι και τα γυρίσματα του “Stray Stories” σταμάτησαν. Τα ανεβασμένα επεισόδια της εκπομπής είναι αυτή τη στιγμή μόλις τρία. Ωστόσο επειδή πρόσφατα άρχισαν να ξεφυτρώνουν κι άλλες εκπομπές με το ίδιο ακριβώς concept (έννοια), σκέφτομαι να αλλάξω τελείως τη μορφή κρατώντας όμως πάντα την ουσία και τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τα ζώα. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν το βάζουν εύκολα κάτω.
Το όραμά μου είναι να μπορέσω ένα πρωί να ανοίξω τα μάτια μου σε έναν κόσμο που δεν θα υπάρχει πόνος για κανένα πλάσμα. Καταλαβαίνω, μοιάζει ουτοπικό και ίσως και να είναι. Δεν μπορώ όμως να σταματήσω να το οραματίζομαι. Μέσα από την εκπομπή καλύπτεται ένα μικρό κομμάτι αυτού του στόχου. Αναλύεται η σχέση και ο δεσμός του ανθρώπου με τα ζώα. Βλέπεις ότι αυτός ο δεσμός όταν υπάρξει είναι ακλόνητα ισχυρός κι αμετακίνητος. Είμαι σίγουρη ότι ο καθένας μας μπορεί να ανακαλύψει μέσα του εκείνο το κομμάτι του εαυτού του που δεν θέλει να προκαλεί πόνο σε κανένα πλάσμα. Θέλω να μάθει όλος ο κόσμος την ευτυχία, την ενσυναίσθηση αλλά και την ανακούφιση που μπορεί να δώσει στον άνθρωπο η συναναστροφή με τα ζώα. Να μάθουν όλοι ότι μας χρειάζονται, μόνο εμάς έχουν. Είμαστε η μόνη φωνή τους.
Είμαι όμως και ρεαλίστρια, εκτός από οραματίστρια. Δυστυχώς όποιος λαμβάνει δράση για τα ζώα δεν σημαίνει ότι έχει και κάποιο όραμα γι’ αυτά. Όπως συμβαίνει σε όλα έτσι και τώρα με τη φιλοζωία υπάρχει δυστυχώς μια μερίδα ανθρώπων που τη αντιλαμβάνονται σαν μόδα και προσπαθούν να εκμεταλλευτών το γεγονός ότι ο κόσμος στρέφεται προς τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και για τα ζώα. Αυτό με στεναχωρεί πολύ, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό για να με κάνει να κάνω πίσω. Δυστυχώς ίσως θα πρέπει να εγκαταλείψω την πρωταρχική μου ιδέα όσον αφορά το Stray Stories, αλλά ευτυχώς η έμπνευση δε σταματά ποτέ. Το κίνητρο μέσα μου είναι ισχυρό. Πιστεύω στην εξέλιξη του ανθρώπου και θα παλεύω πάντα γι’ αυτό το στόχο.
Χριστίνα Φαραζή, oneman.gr
Δείτε την εκπομπή Stray Stories (Επεισόδιο 3)
Στο 4ο επεισόδιο η Ειρήνη Φαναριώτη συναντά τον Μιχάλη Λεβεντογιάννη στο σπίτι του και μαθαίνει τα πάντα για το πώς βρέθηκε στο δρόμο του η Τόκιο.Δε μένουν όμως μόνο σε αυτή την ιστορία.Προχωρούν και σε άλλα θέματα που απασχολούν όλους όσους έχουμε κατοικίδια.
https://www.youtube.com/watch?v=MZljTHv6uhQ&t=287s
Διαβάστε όλο το άρθρο πατώντας τον σύνδεσμο: