Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018
της Χρύσας Σπαή
Συνέντευξη με αφορμή την μουσικοθεατρική παράσταση «Τα ίχνη», που παρουσίασε πρόσφατα στο Δημοτικό Θέατρο, η ομάδα ¨Ακορντεόν¨ της Κ.Ε.Δ. Αγρινίου, έδωσαν δύο εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, ο καλυβιώτης Ανδρέας Π. Φούκας και η Ερμιόνη Μπάδα, αλλά και η δασκάλα του τμήματος κα Μαίρη Τσιρώνη, οι οποίοι μίλησαν για όλους και για όλα.
Ο Ανδρέας Φούκας...
Ο Ανδρέας Φούκας κατάγεται από τα Καλύβια και διαμένει στο Αγρίνιο. Tραγουδάει και παίζει κλαρίνο, αλλά και άλλα πνευστά. Είναι μαθητής του Μουσικού Σχολείου κι έχει συμμετάσχει στο συγκρότημα “RE SALTO” τραγουδώντας στην μουσική σκηνή «Ανδρομέδα» στο Αγρίνιο. Ο ίδιος μας δήλωσε:
Πώς ξεκίνησες την ενασχόληση σου με το τραγούδι;
Με το τραγούδι ασχολήθηκα από το δημοτικό σχολείο, όπου τραγουδούσα σε εκδηλώσεις με τις σχολικές χορωδίες, αλλά και πολλές φορές ως σολίστας. Με επέλεγαν, δηλαδή, οι δασκάλες μου να τραγουδήσω μόνος μου κάποια τραγούδια.
Κατάγεσαι από μουσική οικογένεια;
Από επαγγελματικής πλευράς όχι, αλλά και οι δύο οι γονείς μου τραγουδούν πολύ ωραία, ενώ ο παππούς μου ήταν ψάλτης και τραγουδούσε. Τώρα το συνεχίζω εγώ...
Θα ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το θέατρο και τη μουσική;
Με το θέατρο όχι και τόσο. Ασχολήθηκα περιστασιακά με την παράσταση αυτή και, ναι μεν μου αρέσει, αλλά δε νομίζω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω επαγγελματικά με αυτό. Με την μουσική όμως, ναι, θα ήθελα να ασχοληθώ. Είναι το όνειρό μου.
Γι' αυτό πήγες στο Μουσικό Σχολείο;
Ναι. Για να αποκτήσω περισσότερη γνώση.
Πιο πριν πήγαινες για κάποιο όργανο;
Ναι. Βεβαίως. Ήμουν στην φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου από το 2009 και συμμετείχα σε πολλές χορωδίες εδώ στο Αγρίνιο.
Ποιος σε οδήγησε να ασχοληθείς με την μουσική;
Ήταν αποκλειστικά δική μου επιλογή, αλλά μπορώ να πω ότι επηρεάστηκα λίγο απ' το γεγονός ότι η μεγαλύτερη αδερφή μου φοιτούσε στο Μουσικό Σχολείο και την έβλεπα να παίζει πιάνο, να τραγουδάει και ήταν ένα ερέθισμα αυτό. Αλλά μου άρεσε πάντα. Το είχα μέσα μου.
Τι θα ήθελες να σπουδάσεις;
Μουσικολογία.
Πώς αισθάνεσαι όταν είσαι πάνω στην σκηνή και μπροστά στον κόσμο;
Πάντα υπάρχει ένα άγχος καθότι έχουμε κάποια ευθύνη όταν ανεβαίνουμε στη σκηνή. Πρέπει να έχουμε μια στάση σοβαρή και υπεύθυνη στο πατάρι, θα έλεγα. Εκείνο που με κάνει να αισθάνομαι πολύ ωραία είναι το χειροκρότημα και η αγάπη του κόσμου.
Από Έλληνες μουσικούς θαυμάζεις κάποιον;
Από μικρό παιδί μου αρέσει και παρακολουθώ πολύ τον Μίκη Θεοδωράκη, αν και ασχολούμαι με άλλο είδος μουσικής. Μου άρεσε όμως αυτή η μουσική. Η δυναμική. Η επαναστατική.
Είσαι σε κάποιο σχήμα; Παίζεις έξω;
Βεβαίως. Παίζω και σαν μονάδα, δηλαδή σαν σολίστας. Φέτος συμμετείχα με το μουσικό σχήμα «RE SALTO» στην Μουσική Σκηνή «Ανδρομέδα» όλο τον χειμώνα.
Με ποιο όργανο ασχολείσαι;
Ασχολούμαι με τα πνευστά γενικότερα και με το κλαρίνο ειδικότερα. Βέβαια παίζω και φλογέρες και σαξόφωνο! Με το κλαρίνο ασχολούμαι αρκετά χρόνια και είμαι σε σημείο που μπορώ να αντεπεξέλθω σε μια δουλειά, αφού παίζω κοντά στα 10 χρόνια!
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας ή και τα παιδιά που θέλουν ν' ασχοληθούν με την μουσική;
Να κυνηγούν τις ευκαιρίες τους. Αυτό έχω να πω. Ευκαιρίες υπάρχουν για να αναδειχθούν και να δείξουν το ταλέντο τους, αρκεί να το προσπαθήσουν. Και οι γονείς να μην είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά την ενασχόληση των παιδιών τους με τη μουσική.
Η Ερμιόνη Μπάδα...
Η Ερμιόνη Μπάδα κατάγεται και διαμένει στο Αγρίνιο, τελείωσε το Μουσικό Σχολείο και έχει εισαχθεί στο Τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με το τραγούδι και το θέατρο και η ίδια δήλωσε στην Χρύσα Σπαή:
Γιατί γράφτηκες στο Μουσικό Σχολείο;
Έμαθα στην Δ’ Δημοτικού για το Μουσικό Γυμνάσιο και με την παρότρυνση της Δασκάλας μου, καθότι μου άρεσε η μουσική και τραγουδούσα, έδωσα εξετάσεις και πέρασα σε αυτό.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση με το θέατρο;
Η βασική μου ενασχόληση ήταν με την μουσική. Με το θέατρο ασχολήθηκα πηγαίνοντας για δυο χρόνια στο θεατρικό εργαστήρι και στο σχολείο. Μετά ήρθε η συνεργασία του Μουσικού Σχολείου με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.
Πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με το τραγούδι;
Αρχικά, εγώ νόμιζα ότι τραγουδούσα φάλτσα, αλλά η δασκάλα στο Δημοτικό, η κα Ελένη Βαγγέλη, με ξεχώρισε και ήταν αυτή που με παρότρυνε να γραφτώ στο Μουσικό Γυμνάσιο, διαφορετικά θα πήγαινα σε ένα άλλο Γυμνάσιο και δεν θα είχα ασχοληθεί με το τραγούδι. Με βοήθησε όμως, μου έδωσε ερεθίσματα για να τα εξελίξω στη συνέχεια, ενώ είχα και αρκετά ερεθίσματα από την οικογένειά μου. Πήγα λοιπόν στο Μουσικό, όπου μου δόθηκαν ευκαιρίες, για να κάνω περισσότερα. Συμμετείχα σε εκδηλώσεις και λοιπές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να εξελιχθώ.
Τι είναι αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το τραγούδι και με το θέατρο;
Σαν τέχνη μου αρέσει πάρα πολύ. Συγκεκριμένα μου αρέσει το μιούζικαλ, γιατί συνδυάζει τρεις τέχνες: χορό, θέατρο και τραγούδι. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που με ώθησε, απλά μου άρεσε το τραγούδι και, μέσα από την ενασχόληση μου με αυτό στο Μουσικό Γυμνάσιο, το εξέλιξα.
Οι γονείς σου σε στήριξαν από την αρχή σε αυτές τις προσπάθειες σου;
Οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου, δεν μου στέρησαν τίποτα ούτε μου είπαν μην κάνεις αυτό. Πάντα ήταν δίπλα μου, δεν μου στάθηκαν ποτέ εμπόδιο σε κάποια επιθυμία πάνω στα καλλιτεχνικά.
Φέτος έδινες πανελλήνιες. Πώς κατάφερες να κάνεις και πρόβες για το θέατρο; Υπήρχε χρόνος;
Χρόνος δεν υπήρχε, είναι η αλήθεια. Αλλά, άμα θες να κάνεις κάτι, τότε και βρίσκεις τον χρόνο και η επιθυμία σε κάνει να είσαι δημιουργικός. Τον χρόνο τον βρίσκεις και πολλά πράγματα να κάνεις.
Σε ποια σχολή έχεις περάσει;
Έχω περάσει στο τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ήταν η πρώτη μου επιλογή, γιατί μου άρεσαν οι διεθνείς σχέσεις και αποφάσισα να μην προσπαθήσω για κάτι άλλο, αλλά να πάω για αυτό που ήθελα ακριβώς και όχι κάπου που ήθελαν άλλοι...
Η σχολή αυτή χρειάζεται ξένες γλώσσες. Πώς ασχολήθηκες με αυτό;
Από την τρίτη Γυμνασίου είχα πάρει τα δύο μου πτυχία σε Γαλλικά και Αγγλικά στο ανώτερο επίπεδο (το Γ2). Για την σχολή δίνεις για ξένες γλώσσες και λαμβάνεται υπ’ όψιν ο μεγαλύτερος βαθμός. Εγώ πέρασα στην σχολή με 17.600 μόρια, ενώ μαζί με την γλώσσα έβγαλα 19.490 μόρια και μπήκα στην σχολή.
Ένα μήνυμα για τα παιδιά που τώρα ξεκίνησαν να ασχολούνται με το τραγούδι, το θέατρο κ.λπ.
Γενικά, για να ασχοληθείς με τις τέχνες, πρέπει να το θέλεις, να μην σε πιέσει κάποιος π.χ. ο γονιός. Άμα θέλεις κάτι πολύ το πετυχαίνεις, κι ας ξεκινάς στην αρχή με αποτυχίες.
Έχεις τρακ πάνω στην σκηνή;
Σαν άνθρωπος ό,τι κι αν κάνω κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά. Δηλαδή κάθε παράσταση είναι σαν να μην έχω ξανακάνει τίποτα. Έχω πάντα άγχος πριν την παράσταση, αλλά είναι το λεγόμενο δημιουργικό άγχος. Όταν ανεβαίνω στην σκηνή, τότε, λέω, δεν υπάρχει επιστροφή και δίνω τον καλύτερό μου εαυτό.
Από τους μεγάλους του κινηματογράφου και της μουσικής σε ποιόν θα ήθελες να μοιάσεις;
Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο να μου αρέσει. Μου αρέσουν γενικά όλα. Δηλαδή μου αρέσει γενικά η Τέχνη. Τα περιέχει όλα.
Η Μαίρη Τσιρώνη...
Η κα Μαίρη Τσιρώνη, η επικεφαλής της παράστασης, είναι καθηγήτρια μουσικής και ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το θέατρο. Όσον αφορά την παράσταση «ΤΑ ΙΧΝΗ» (Το Καλοκαίρι εκείνο) συμμετείχε ως υπεύθυνη του τμήματος Ακορντεόν κάνοντας την σκηνοθεσία, την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη μουσική σύνθεση του ομότιτλου τραγουδιού, σε στίχους του Παντελή Φλωρόπουλου. Η ίδια μας δήλωσε:
Πόσα χρόνια ασχολείστε με την μουσική και το θέατρο;
Από μικρή ηλικία ξεκίνησα μαθήματα ακορντεόν και θεωρία της μουσικής. Μεγαλώνοντας, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Αθήνα. Ταυτόχρονα ξεκίνησε και η ενασχόλησή μου με το θέατρο, είτε με σεμινάρια, είτε ως μέλος μιας ομάδας, για την οποία έγραφα τη μουσική για την παράστασή της. Σε εκπαιδευτικό επίπεδο δίδασκω απο το 2005 σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.Το 2007 επέστρεψα στο Αγρίνιο ως καθηγήτρια μουσικής στο Μουσικό Σχολείο και στο «Παλλάδιο». Παράλληλα άρχισα να ασχολούμαι και ως αφηγήτρια παραμυθιών, με το θεατρικό παιχνίδι, ως εμψυχώτρια θεατρικών ομάδων, αλλά και με τη δημιουργία της ομάδας Ακορντεόν, η οποία εντάχθηκε στην ΚΕΔΑ από το 2014.
Μιλήστε μας λίγο για το έργο που σκηνοθετήσατε;
Κάθε χρόνο με την ομάδα Ακορντεόν παρουσιάζουμε στο τέλος της χρονιάς ένα δείγμα της δουλειά μας. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι, φέτος, η ομάδα θα έπρεπε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα χρόνια, ώστε το κοινό να αγκαλιάσει το τμήμα και να το δει από μία διαφορετική οπτική.
Ένα υποτιμημένο ή, αν θέλετε, παρεξηγημένο μουσικό όργανο όπως το ακορντεόν που δε το επιλέγουν εύκολα, έπρεπε να δείξει τη μουσική του διαφορετικότητα και το εύρος του. Κάνοντας την επιλογή των τραγουδιών, σκέφτηκα τον κ. Παντελή Φλωρόπουλο, γνωρίζοντας ότι γράφει υπέροχα κείμενα, υπέροχα παραμύθια, υπέροχα θεατρικά κι έτσι του ζήτησα να “ντύσουμε” την παράσταση. Ο κ. Φλωρόπουλος μ' εμπιστεύτηκε και τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Μου παρέδωσε το υπέροχο αυτό κείμενο, καθώς και τους στίχους του τραγουδιού, το οποίο μελοποίησα. Άρεσε πολύ στα παιδιά κι έτσι ξεκινήσαμε. Φυσικά υπήρξαν και δυσκολίες. Η ομάδα απαρτίζεται από παιδιά διαφορετικών ηλικιών επομένως διαφέρει και το επίπεδο του καθενός. Έπρεπε, λοιπόν, πρώτα να διδαχτούν καλά και να εκτελεστούν μουσικά όλα τα κομμάτια, ώστε να υπάρχει ένα καλό μουσικό αποτέλεσμα. Όπως αντιλαμβάνεστε, μέσα στο καλοκαίρι, υπήρχαν και δυσκολίες στις πρόβες. Όμως, έδειξα εμπιστοσύνη στα παιδιά και αυτά ανταποκρίθηκαν. Έδωσαν δε τον καλύτερό τους εαυτό...
Πώς μπορεί ένα παιδί σήμερα ν' ανακαλύψει το ταλέντο του; Πρέπει να συμμετάσχει σε talent show;
Ό,τι αφορά τα talent show, πιστεύω ότι πολλά ταλέντα χάνονται. Πιστεύω ότι οι εκπομπές αυτές είναι περισσότερο για το θεαθήναι, για τις διαφημίσεις και την επιχειρηματικότητα γενικότερα. Ένα πραγματικό ταλέντο αναδεικνύεται με άλλους τρόπους. Μέσα απ' το σχολείο, απ' την οικογένεια, τον καθηγητή, από έναν άνθρωπο τέλος πάντων που εμπιστεύεται. Υπάρχουν τρόποι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όταν υπάρχει το σωστό timing, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κι ευκαιρίες, τότε το παιδί που είναι χαρισματικό, θα βρει και τον δικό του τρόπο να φτάσει εκεί που πρέπει.
Πώς βλέπετε τα παιδιά που έπαιξαν στο θεατρικό μετά από πέντε χρόνια; Θα κάνουν καριέρα;
Το αν θα κάνουν καριέρα είναι θέμα δικής τους επιλογής. Αν αυτά επιθυμήσουν ότι αυτό θέλουν απ' τη ζωή τους και το βάλουν σαν στόχο, πιστεύω ότι μπορούν να το πετύχουν. Βέβαια, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα σήμερα, οι προτεραιότητες και οι στόχοι αλλάζουν μέσα στον χρόνο. Αν εμπιστευτούμε τα παιδά μας και τα βοηθήσουμε με τις επιθυμίες τους, να ξεπεράσουν τους φόβους τους που είναι η κουρτίνα ανάμεσα σε αυτά και τα όνειρά τους, τότε ένας στόχος γίνεται όνειρο. Και γίνεται πραγματικότητα. Αυτό τους δίνει δύναμη και τους οδηγεί.
Υπάρχουν επαρκείς χώροι στο Αγρίνιο για πολιτιστικές εκδηλώσεις;
Πιστεύω ότι είμαστε ένας τόπος που, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έχουμε πολλά πολιτιστικά δρώμενα. Όσο συμβαίνει αυτό, θα χρειαζόμαστε και περισσότερους χώρους. Βέβαια, όταν έχεις κάτι να δείξεις, βρίσκεις τον τρόπο και τον χώρο να το υλοποιήσεις.
Κάτι άλλο που θα θέλατε να συμπληρώσετε;
Υπάρχουν κάποιες στιγμές που κάποιος άνθρωπος σου δίνει απλόχερα την ευκαιρία και την εμπιστοσύνη του. Οφείλω, λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Νίκο Καραγεώργο, ο οποίος διέθεσε την αίθουσα του ΔΗΠΕΘΕ και στήριξε την προσπάθειά μας. Επίσης, οφείλω να ευχαριστήσω την κα Μαρία Παπαγεωργίου, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου Αγρινίου, η οποία πάντοτε μας στηρίζει και μας βοηθά σε ότι χρειαζόμαστε.
Ευχαριστώ φυσικά τα δύο παιδιά που είναι σήμερα μαζί μας, την Ερμιόνη Μπάδα και τον Ανδρέα Φούκα. Έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό πάνω στην σκηνή ως πρωταγωνιστές. Ευχαριστώ και τα παιδιά που έπαιξαν ακορντεόν, μπουζούκι και κρουστά. Τα ευχαριστώ ένα-ένα ξεχωριστά γι' αυτό που μας χάρισαν. Ας αναφέρουμε και τα ονόματά τους: Ακορντεόν έπαιξαν οι: Βασίλης Χαμαλέτσος / Κωστής Κατσακιώρης / Δημήτρης Σκόνδρας /Δημήτρης Λανόπουλος / Ευθυμία Μηλιώνη. Μπουζούκι ο Ταξιάρχης Μηλιώνης και κρουστά η Μαριλένα Ευστρατίου.
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες;
Να ακούμε τα παιδιά. Να ακούμε τι έχουν να μας πουν. Και να τα εμπιστευόμαστε.
Η μουσική και το θέατρο εξελίσσουν τον άνθρωπο. Διερευνά δε τις περισσότερες πλευρές του εαυτού μας, ανακαλύπτει σημαντικές έννοιες, όπως συνεργασία, ομαδικότητα και σεβασμό και γινόμαστε όσο το δυνατόν καλύτεροι μέρα με τη μέρα. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, η δουλειά σου γίνεται πάντοτε το ισχυρότερο κίνητρο, για να δημιουργείς το καλύτερο και το ωραιότερο.
Χρύσα Σπαή - agriniobestof.gr