Τρίτη 13 Μαΐου 2025
Θλίψη προκάλεσε στην τοπική κοινωνία των Καλυβίων και στον εκπαιδευτικό κόσμο, το άκουσμα της είδησης του θανάτου της Νατάσας Κοντοκώστα, η οποία έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 49 ετών. Η εκλιπούσα είχε καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της από τα Καλύβια Αγρινίου, καθώς επίσης και από τα Τρίκαλα. Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί την Τετάρτη 14 Μαΐου στις 13.30 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καλυβίων.
Η Νατάσα Κοντοκώστα υπηρέτησε με αφοσίωση και ήθος την δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως Νηπιαγωγός, ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αγρινίου - Θέρμου και λάμβανε μέρος σε πολιτιστικές δράσεις της περιοχής μας. Για λίγα χρόνια διέμενε στα Καλύβια, ήταν μέλος του Συλλόγου Γυναικών Καλυβίων, ενώ είχε συμμετάσχει και σε παραστάσεις της Θεατρικής Ομάδας Καλυβίων.
Τελευταία αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και διέμενε στην Αθήνα.
Ο Σύλλογος Δασκάλων Αγρινίου – Θέρμου, για την απώλεια της Νηπιαγωγού, Νατάσας Κοντοκώστα εξέδωσε συλλυπητήριο ψήφισμα:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αγρινίου – Θέρμου «Κοσμάς ο Αιτωλός» πληροφορούμενο την τραγική είδηση της αδόκητης απώλειας της Νατάσας Κοντοκώστα, συναδέλφισσας εκπαιδευτικού, η οποία είχε διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου στη θέση του Γραμματέα, συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση και αποφάσισε τα κάτωθι:
– Να εκφράσει τα θερμότατα συλλυπητήριά του στην οικογένεια της εκλιπούσης
– Να παραστεί αντιπροσωπεία του στην εξόδιο ακολουθία
– Να καταθέσει αντί στεφάνου δωρεά σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειας
– Να δημοσιευτεί το παρόν ψήφισμα στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».
Ποίημα της Νατάσας Κοντοκώστα που είχε γράψει για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης:
«Άνοιξα κι απόψε το σεντούκι
και διάλεξα ένα ενθύμιο ψυχής
να με πάρει σ' ένα ονειρικό μονοπάτι
με συνεπιβάτη φθαρμένες αναμνήσεις
αγνώστου χρώματος αλλά γνώριμης οσμής....
Σε λίγο ένιωσα ένα δροσερό αεράκι
να παίζει άτακτα με τα ξέμπλεκα μαλλιά μου
και τον ήλιο να ζεσταίνει την παγωμένη
μουσούδα μου
Βρέθηκα σ ' ένα λιβάδι παπαρούνες
να ρωτάω ανελέητα τι, πως και γιατί
κι αυτές μια να μου γνέφουν ναι και μια όχι
αλλά ποτέ ίσως....
Όλες νύφες με κατακόκκινα πέπλα
τα οποία έστρωναν ασύμμετρα
προσκαλώντας με να πλαγιάσω
και να με ταξιδέψουν και...
ξαφνικά αναρωτήθηκα... άραγε
θα βρω το μονοπάτι να γυρίσω πίσω
αλλά δεν είχα κουράγιο να αποκριθώ».
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην μητέρα της Ελευθερία (Λίτσα) και στους συγγενείς της! Καλό Παράδεισο!
