Μήνυμα Κυριακής (15/09) του Μητροπολίτου κ. Δαμασκηνού

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024

Διαβάστε το μήνυμα του Μητροπολίτου Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού για τη Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού. Η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει τον Άγιο Νικήτα τον Γότθο και Μεγαλομάρτυρας, τον  Όσιο Φιλόθεο τον Πρεσβύτερο και Θαυματουργό, τον Άγιο Πορφύριο τον μίμο, τον Άγιο Βησσαρίων τον Αρχιεπίσκοπο Λαρίσης, τον  Άγιο Ιωάννη τον Νεομάρτυρα από την Κρήτη.

δελφοί μου,

Εωδιάζει κόμη Ναός πό τά νθη πού στόλισαν τόν Τίμιο Σταυρό κατά τήν πρόσφατη μεγάλη ορτή τς ψώσεώς Του. Στήν πραγματικότητα μως εωδιάζει γάπη το Θεο, ποία ποτελε τήν οσία τς πίστεώς μας, τό θεμέλιο τς κκλησίας μας καί τό σφαλές καταφύγιο λων μας.

Σύμβολο ατς τς γάπης εναι Σταυρός. Μις γάπης κατανόητης, πέρα πό κάθε νθρώπινη λογική, πέρα πό κάθε νθρώπινη δικαιοσύνη. Ποιός σχυρός το κόσμου τούτου, ταν δικεται πό τόν δύναμο καί κατώτερό του, τόν συγχωρε, θυσιάζοντας μάλιστα τόν αυτό του; Ποιός θεός πό σους κατασκεύασε νθρώπινος νος στήν διάρκεια τς στορίας το νθρωπίνου γένους γινε μοιος μέ τό πλάσμα του καί δέχτηκε νά θανατωθε σάν τόν πιό περιφρονημένο γκληματία;

Γνωρίζει θεοδίδακτος πόστολος Παλος τόν συγκλονισμό τς νθρώπινης πάρξεως μπροστά στήν ποκάλυψη ατς τς γάπης. Γνωρίζει πώς λογική καί νοοτροπία το παλαιο νθρώπου θά πρέπει νά νατραπε γιά ν ποδεχτε τόν Θεό τς λοκληρωτικς γάπης. Γνωρίζει πώς τό παλαιό θά ντισταθεί καί θά θελήσει νά ξαφανίσει τό καινούργιο. Γι΄ ατό καί στήν πρώτη πρός Κορινθίους πιστολή του, προειδοποιε τούς Χριστιανούς πώς θά ντιμετωπίσουν τήν ργή τν σκανδαλισμένων βραίων καί τήν περιφρόνηση τν ρθολογιστν λλήνων.

«Ο ουδαοι», τούς γράφει, «ζητον ς ποδείξεις θαύματα καί ο θνικοί φιλοσοφικές αλήθειες. μες μως κηρύττουμε τον σωτρα Χριστό, καί μάλιστα σταυρωμένον – να κήρυγμα ξοργιστικό γιά τούς ουδαίους καί νόητο γιά τούς θνικούς».

Δυόμιση αἰῶνες μετά, θά ρθει Μέγας θανάσιος γιά νά μς διδάξει μέ πέροχο τρόπο, λέγοντας:

«Μόνον στόν σταυρό πεθαίνει κάποιος μέ πλωμένα τά χέρια, γι΄ ατό καί Κύριος, τέτοιον θάνατο πέμεινε, στε νά πλώσει τά δικά του πανάχραντα χέρια, νά τραβήξει πό τήν μία τούς ουδαίους καί πό τήν λλη τούς θνικούς καί νά τούςνώσει καί τούς δύο στν γκαλιά Του»[1].

Ατά τά πλωμένα χέρια κτείνονται πρός τόν κάθε νθρωπο, πρός τόν καθέναν πό μς, στε λοι νά γίνουμε πολίτες τς πουράνιας Βασιλείας Του. Ατά τά ματωμένα χέρια θυμίζει στούς Γαλάτες πόστολος Παλος, πως κομε στν σημερινή ποστολική περικοπή. Εναι κενοι πού παρασύρθηκαν πό τούς ουδαΐζοντες Χριστιανούς καί πείστηκαν πώς συμμόρφωση στίς ντολές καί τς διατάξεις το Μωσαϊκο Νόμου παραμένει παραίτητη προϋπόθεση  γιά τήν σωτηρία, χι μόνον τν βραίων, λλά καί τν Χριστιανν.

Καί σήμερα, πως καί κατά τήν περασμένη Κυριακή, κομε τόν μέγα πόστολο νά πιμένει καί νά διακηρύσσει: «Ξέρουμε πώς νθρωπος δέν μπορε νά σωθε μόνον μέ τήν πακοή σέ νόμους καί διατάξεις. Ατές το προσφέρουν μόνον μία πρώτη συναίσθηση τς κατάπτωσής του, γι΄ ατό καί εναι βέβαια σεβαστές. Τήν λοκληρωτική μως λύτρωση τήν προσφέρει μόνον πίστη στόν ησο Χριστό».

πόστολος Παλος πρξε γνώστης τς λληνικς σοφίας καί πιστός τηρητής το Μωσαϊκο Νόμου. Πρίν μία βδομάδα, τόν κούσαμε νά διακηρύττει πώς παρνιέται τούς παίνους το κόσμου γιά τήν σοφία καί τήν εσέβειά του καί πώς δέν θά θελε νά καυχιέται γιά τίποτε λλο παρά μόνο γιά τόν Σταυρό το Κυρίου. Σήμερα, μς ποκαλύπτει τόν πόθο του νά ζήσει καί ατός σταυρωμένος μέ τόν γαπημένο του ησο. Πόσο μορφα κούγονται τά λόγια του: «χω πεθάνει στόν Σταυρό μαζί μέ τόν Χριστό. Τώρα πιά δέν ζ γώ, λλά ζε  στό πρόσωπό μου Χριστός».

Στήν Παλαιά Διαθήκη, Μωυσς δήγησε τόν λαό του μακριά πό τήν Αγυπτο, νοίγοντας δρόμο μέσα πό τήν ρυθρά Θάλασσα. Σέ μία νάλογη ξοδο μς καλε σήμερα Παλος. πό τήν μία, εναι γή τς Παλαις Διαθήκης. γή το Νόμου καί τν ντολν. πό τήν λλη, μς περιμένει γή τς Καινς Διαθήκης, τς νέας συμφωνίας, που κυριαρχε πέρτατος  νόμος τς γάπης. Στήν γή τς Παλαις Διαθήκης,  τόν νθρωπο δικάζει Θεός. Στήν γή τς Καινς,  νθρωπος καταδικάζει τόν αυτό του, σο μένει μακριά πό τήν γάπη το Θεο καί τήν Χάρη το γίου Πνεύματος. Στήν κτή τς Παλαις Διαθήκης, ποκαλύπτεται πόσο πολύτιμος εναι Θεός γιά τόν νθρωπο. Στήν πέναντι κτή, ποκαλύπτεται τό πόσο πολύτιμος εναι νθρωπος γιά τόν Θεό.

Τό πέρασμα πό τήν μία κτή στήν λλη εναι διος σταυρωμένος Χριστός, ποος, μέ τήν γάπη Του, νοιξε τόν δρόμο τς πιστροφς στόν παράδεισο. Γι΄ ατό Παλος, τό μόνο πού πιθυμε, εναι νά μένει διαρκς σταυρωμένος μέ κενον. Γι΄ ατό καλε καί μς, νά γαπήσουμε τόν Χριστό μέ λη μας τήν παρξη, στε καρδιά μας νά πλημμυρίσει πό τήν δική Του αγάπη.

Αδελφοί μου,

δική μας, νθρώπινη γάπη, συχνά περιορίζεται στά πρόσωπα το συγγενικο μας περιβάλλοντος καί το στενο κύκλου τν γνωριμιν μας. λλά καί τότε, δν χει πολλές ντοχές καί βέβαια, δέν παρκε γιά νά γκαλιάσει τόν ξένο, τόν μακρινό, τόν γνωστο. κόμη καί πολλοί δελφοί μας, μέ τούς ποίους βρισκόμαστε μαζί στόν διο ναό, παραμένουν συχνά γιά μς, ξένοι καί διάφοροι. Ο νθρώπινες δυνάμεις μας δέν παρκον πό μόνες τους, στε γάπη μας νά μοιάσει, στω καί λάχιστα, μέ τήν γάπη το Θεο γιά μς. καρδιά μας δέν χει τήν δύναμη νά δε λους τούς νθρώπους  πολύτιμους, πως βλέπει τόν καθέναν πό μς Θεός.

Τό γεγονός ατό μως ς μήν μς ποθαρρύνει. πάρχει δρόμος πρός τήν τέλεια αγάπη:

σο λαχταρμε νά συναντήσουμε τόν Χριστό, τόσο Χάρη Του ναπληρώνει τίς λλείψεις μας.

σο παραδινόμαστε λοκληρωτικά στό λεός Του, τόσο σκληροκαρδία μας ποχωρε.

σο καρδιά μας γίνεται μέρος τς δικς Του καρδις, σο σκέψη μας γίνεται μέρος τς δικς Του σκέψης, σο ματιά μας γίνεται μέρος τς δικς Του ματις γιά τόν κόσμο, τόσο μοιραζόμαστε τήν δική Του γάπη γιά τούς νθρώπους.

Ατή γάπη μς διδάσκει, ατή μς κατευθύνει, ατή μς νδυναμώνει, στε νά βλέπουμε λους τούς νθρώπους γύρω μας πολύτιμους, πως τούς βλέπει Θεός.

ς ζομε διαρκς διψασμένοι γιά Χριστό καί τότε θά δομε τήν ζωή μας νά μεταβάλλεται, μέρα μέ τήν μέρα, σέ ποκάλυψη το νός καί μοναδικο θεϊκο νόμου, το νόμου πό τν ποον κρέμονται λες ο ντολές, ο διατάξεις καί ο Προφτες τς Παλαις Διαθήκης [2], το νόμου πού μετατρέπει λα τά «πρέπει» σέ να «θέλω»,  το νόμου τς γάπης.

μήν!

 Μ λη μου τν πατρικ γάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ