Επίτιμος Δημότης Αγρινίου ανακηρύχθηκε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, κ. Ιερόθεος

Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

Με την τέλεση επίσημης Δοξολογίας, χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη  Αιτωλίας & Ακαρνανίας, κ. Δαμασκηνού, συνεχίστηκαν σήμερα οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 11η Ιουνίου 1821, ημέρα απελευθέρωσης του Αγρινίου.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η Φιλόλογος κα Ελένη Ζαμπάρα Τζωρτζοπούλου. Αμέσως μετά ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Πεσόντων, στην Πλατεία «Μαρίας Δημάδη».

Στις 12:00  ξεκίνησε η τελετή ανακήρυξης του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου σε επίτιμο Δημότη Αγρινίου. 

Ο Δήμαρχος Αγρινίου, Γιώργος Παπαναστασίου επέδωσε στον κ. Ιερόθεο το κλειδί της πόλης αναφέροντας μεταξύ άλλων:

«Η  σημερινή ημέρα είναι για το Αγρίνιο μέρα ανάτασης. Μέρα που σηματοδοτεί την αναγέννηση του Έθνους και επιβεβαιώνει τη συνοχή και την αδιάλειπτη παρουσία του Ελληνισμού στο χρόνο.

Είναι ιερό καθήκον να στρέψουμε τη σκέψη μας στα μεγαλειώδη  κατορθώματα  των ηρώων του ’21. Η εποποιΐα της Επανάστασης στη Δυτική Ρούμελη είχε επίκεντρο το Βραχώρι. Η πολιορκία και η άλωσή του εγγράφεται ιστορικά ως επίτευγμα με τεράστια ιστορική και ηθική αξία. Την 11η Ιουνίου 1821, το Βραχώρι εκάη...

Οι γενναίοι πολέμαρχοι παρέδωσαν την πόλη του Αγρινίου στην ελευθερία της από τον τουρκικό ζυγό. Σήμερα, αποδίδουμε τιμή ανδρείας και αρετής σ’ εκείνους τους ήρωες, για την αυτοθυσία και το θάρρος που επέδειξαν.

Είμαστε πάντα υπερήφανοι γιατί το Έθνος μας γεννά άξιους πατριώτες, πρωταγωνιστές  της εποχής τους. Έτοιμους ν’ ανταποκριθούν όταν οι «ορίζοντες θα χτυπούν τις πόρτες μας». Αυτήν την τόσο σημαντική ημέρα  το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου αποφάσισε να τιμήσει έναν σεπτό Ιεράρχη, έναν αξιοσέβαστο πνευματικό Πατέρα, έναν φωτισμένο κήρυκα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος  βρέθηκε στο Αγρίνιο από πολύ μικρή ηλικία. Σε αυτήν τη γη  μπήκε ο θεμέλιος λίθος της απόφασης να αφιερωθεί  στην υπηρεσία του Θεού. Γνώρισε τον πνευματικό του Πατέρα, τον σύγχρονο Άγιο της Εκκλησίας μας, Καλλίνικο, Μητροπολίτη Εδέσσης & Πέλλης, κοντά στον οποίο ξεκίνησε την εκκλησιαστική και ποιμαντική του διακονία.

Από το 1995  ποιμαίνεται θεοφιλώς την  Ιερή Μητρόπολη Ναυπάκτου & Αγίου  Βλασίου, περιοχή του πρώην Δήμου Παρακαμπυλίων που τώρα ανήκει στον Δήμο Αγρινίου.

Σεβασμιότατε κ. Ιερόθεε,

στο σεβαστό πρόσωπό σας τιμούμε την τριακονταετή πνευματική φροντίδα και προσφορά στη διαποίμανση της Ιερής Μητρόπολης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου.

Αναγνωρίζουμε την πνευματική συνεισφορά σας στην εξέλιξη της επιστήμης, ιδιαιτέρως της Θεολογίας, αλλά και σε κλάδους όπως, η Ιατρική, η Βιοηθική, η Ψυχοθεραπεία. Τιμούμε το σπουδαίο συγγραφικό σας έργο, μοναδικό τόσο, ως προς τον όγκο, όσο και ως προς τη διάδοσή του σε Ευρώπη, Αφρική, Αμερική και Ασία, μέσω μεγάλου αριθμού μεταφράσεων.

Υποκλινόμαστε στην πατρική σας αγάπη, τη στήριξη και το ενδιαφέρον σας για την πόλη και τους ανθρώπους κατά την ενδεκάμηνη περίοδο της Τοποτηρητείας σας. Η ειλικρινής σας  ενασχόληση με την καθημερινή ζωή του τόπου μας δεν πέρασε απαρατήρητη.  Με συγκίνηση  θυμόμαστε την ομιλία σας κατά την ενθρόνιση του Σεβασμιότατου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού. Η καρδιά μας ρίγησε όταν αναφερθήκατε στο «εμόν Αγρίνιο», δηλαδή το δικό μου Αγρίνιο, δηλώνοντας: «Με καύχηση λέω ότι μέσα στη μνήμη και την καρδιά μου το Αγρίνιο συναγωνίζεται τα Ιωάννινα, που είναι η γενέτειρα πόλη μου».

Σήμερα, το Αγρίνιο, με καύχηση, σας ανακηρύσσει «Επίτιμο Δημότη».

Σας τιμά όπως το τιμήσατε και σας αποδίδει το μέγιστο σεβασμό». 

Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. Αγρινίου, κ. Κωνσταντίνος Ζώης, ανέγνωσε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ο κ. Ιερόθεος παρέλαβε το κλειδί της πόλης από τον Δήμαρχο Αγρινίου και ευχαρίστησε για την τιμή. 

Παρόντες στην εκδήλωση ο Αθανάσιος Μπαλέρμπας, Γενικός Γραμματέας Εσωτερικών και Οργάνωσης,οι βουλευτές Θ. Παπαθανάσης και Χριστίνα Σταρακά, ο Αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Θ.Μαυρομμάτης, ο  Σεβασμιότατος  Μητροπολίτης Αιτωλίας & Ακαρνανίας, κ. Δαμασκηνός, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καστοριάς, κ. Καλλίνικος, οι Δήμαρχοι Σπ.Κωνσταντάρας, Γ.Τριανταφυλλάκης, Β.Γκίζας , οι αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, εκπρόσωποι φορέων.

Το βιογραφικό του κ. Iερόθεου.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου, κ. Ιερόθεος, κατά κόσμον Γεώργιος Βλάχος, γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Από πολύ μικρός ανέπτυξε στενούς δεσμούς με το Αγρίνιο και μαθήτευσε στο Παπαστράτειο  Γυμνάσιο. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, όπου αποφοίτησε με άριστα. Είναι Επίτιμος Διδάκτωρ Ποιμαντικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, Επίτιμος Διδάκτωρ Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Καθηγητής της Ασκητικής και Πατερικής Θεολογίας στο Διδακτορικό Πρόγραμμα Ορθοδόξων Σπουδών, στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις σέ Πανεπιστήμια και Θεολογικές Σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εισηγητής στην Ιερά Σύνοδο τής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία συνεδριάζει τακτικώς μια φορά κατ' έτος.

Εισηγήθηκε πολλές φορές στην Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος θέματα εκκλησιαστικά και θεολογικά, καθώς επίσης θέματα σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, αναλαμβάνοντας κρίσιμες αποστολές. Συνέγραψε και εξέδωσε μέχρι σήμερα 126 βιβλία τα οποία κυκλοφορούν σέ πολλές εκδόσεις καί πολλά από αυτά μεταφράσθηκαν. Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για τό βιβλίο «Το Πρόσωπο στην Ορθόδοξη Παράδοση».

Το θεολογικό, εκκλησιαστικό, κοινωνικό, πολιτιστικό καί ιστορικό έργο του έγινε αντικείμενο διατριβών από Έλληνες και ξένους επιστήμονες καί σέ πολλά επιστημονικά έργα υπάρχουν συχνά πολλαπλές αναφορές στα βιβλία του. Το 1995 εκλέχθηκε  Μητροπολίτης Ναύπακτου & Άγιου Βλασίου και στην θέση αυτή παραμένει έως σήμερα.

Ομιλία Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί γίου Βλασίου εροθέου, κατά τήν πονομή το τίτλου το πιτίμου Δημότου καί το κλειδιο τς πόλεως γρινίου

ρθόδοξη θεολογία στήν μετανεωτερικότητα

Κύριε Δήμαρχε, κύριοι Πρόεδρε, ντιδήμαρχοι καί Μέλη το Δημοτικο Συμβουλίου τς πόλεως γρινίου, Σεβ. Μητροπολίτα Ατωλίας καί Άκαρνανίας κ. Δαμασκηνέ, Σεβ. Μητροπολίτα Καστορίας κ. Καλλίνικε, ξιότιμε Γενικέ Γραμματέα, εκπρόσωπε τς Κυβερνήσεως, κύριοι Δήμαρχοι Ναυπάκτου, Θέρμου, στακο καί Ξηρομέρου, γενναιότατοι κπρόσωποι των νόπλων Δυνάμεων καί τν Σωμάτων σφαλείας.

Θά θελα νά εχαριστήσω λοκαρδίως τόν Δήμαρχο γρινίου κ. Γεώργιο Παπαναστασίου, ποος κανε τήν πρόταση νά μο πονεμηθ τίτλος το πιτίμου Δημότου τς Πόλεως γρινίου καί νά μο δοθ τό κλειδί τς Πόλεως, λλά νά εχαριστήσω καί τά Μέλη το Δημοτικο Συμβουλίου γιά τήν μόφωνη πόφασή τους. Καί μάλιστα, διότι καθορίστηκε ατή τιμητική κδήλωση νά γίνη κατά τήν πίσημη μέρα τν λευθερίων τς Πόλεως το γρινίου.

Εμαι βαθειά συγκινημένος πό ατήν τήν τιμητική πόφασή σας.

Εχαριστ τόν Δήμαρχο καί γιά τά λόγια του πού τεκμηριώνουν ατήν τήν πόφαση, τι συνδέομαι ποικιλοτρόπως μέ τήν πόλη το γρινίου πό τά μέσα το 20ο αἰῶνος μέχρι σήμερα πού εμαι Μητροπολίτης τς Ναυπάκτου, λλά καί τς περιοχς το γίου Βλασίου, ποία πάγεται στόν Δμο γρινίου.

Εχαριστ καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ατωλίας καί καρνανίας κ. Δαμασκηνό γιά τήν εμεν ποδοχή τς πόφασης ατς, πως καί τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλίνικο γιά τήν παρουσία του, καί τούς παρόντας γνωστούς καί φίλους, διαιτέρως τόν παλαιό φίλο μου Παναγιώτη Καραγιργο.

πιτρέψτε μου ς πνευματικό ντίδωρο, δηλαδή ς ντιπροσφορά στό δρο σας, νά ναφερθ στήν συνέχεια σέ δύο σημεα: Πρτον, «τό γρίνιο στήν ζωή μου» καί δεύτερον, « ποστολή τς ρθόδοξης κκλησίας στόν σύγχρονο κόσμο».

1. Τό γρίνιο στήν ζωή μου

Γεννήθηκα στά Γιάννενα, πό που κατάγομαι, λλά πό τά μικρά μου χρόνια συνδέθηκα καί μέ τό γρίνιο. Ατό συνδέεται μέ τήν θεία μου Παρασκευή (δελφή τς μητέρας μου), ποία γιά πολλά χρόνια ταν Διευθύνουσα στό Θεραπευτήριο «γιοι νάργυροι» στό γρίνιο, κολουθώντας πό τά Γιάννενα τόν πνευματικό της π. Βενέδικτο.

Μέ ατήν τήν φορμή ρχόμουν πό τήν λικία τν ξη τν στό γρίνιο, τό Πάσχα καί τά Καλοκαίρια, πειδή τότε εχε διαγνωστ να προστάδιο γιά τήν μφάνιση δενοπάθειας, λόγ τν δυσκολιν τς ποχς κείνης, καί χρειαζόμουν κυρίως κατάλληλη τροφή καί γιεινές συνθκες διαβίωσης. τσι, στό γρίνιο ξεπέρασα ατήν τήν δυσκολία στήν ρχή τς βιολογικς μου ζως.

Στήν συνέχεια, κατά τήν περίοδο τς φηβείας μου, λθα στό γρίνιο γιά νά συνεχίσω τίς Γυμνασιακές μου σπουδές στό τότε μοναδικό ξατάξιο Παπαστράτειο Γυμνάσιο (1959-1963) πό που καί ποφοίτησα.

τσι, γνωρίζω τό γρίνιο πό τήν δεκαετία το 1950, μέχρι τίς ρχές τς δεκαετίας το 1960 καί χω μέσα μου ζωηρές εκόνες πό τό παλιό γρίνιο καί τούς νθρώπους του. Θυμμαι τόν τότε Δήμαρχο Γεώργιο Παπαϊωάννου.

πομένως, πέρα πό τήν γεία μου καί τήν μαθητεία μου δ, τό γρίνιο μέ βοήθησε ποτελεσματικά στήν μετέπειτα κκλησιαστική κπαίδευσή μου μέ δύο συγκεκριμένους τρόπους.

Πρτον, τότε διευθυντής το Οκοτροφείου στό ποο μενα λίας Ξένος μετέβη στήν Νέα Σκήτη το γίου ρους που γινε μοναχός μέ τό νομα Σπυρίδων. Συνέπεσε ατό τό γεγονός μέ τήν φοίτησή μου στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, πότε πισκεπτόμουν τό γιον ρος καί μενα γιά πολύ καιρό στήν Νέα Σκήτη.

χοντας ρμητήριο τήν Νέα Σκήτη νίχνευα τήν ρημο το γίου ρους, να-ζητώντας τήν ζωή τν σκητν τς ρήμου. κε γνώρισα πολλούς ρημίτες σκητές, μεταξύ τν ποίων τά μέλη τς Συνοδείας το γίου ωσήφ το συχαστο, τοι τόν γιο φραίμ Κατουνακιώτη, τόν ωσήφ τόν Βατοπαιδινό, τόν φραίμ τόν Φιλοθεΐτη, μετέπειτα ριζονίτη τς μερικς, τόν π. Θεοφύλακτο καί εσήχθηκα στήν νηπτική καί συχαστική παράδοση τς κκλησίας. Καρπός ατς τς ρευνας εναι τό βιβλίο μου «Μιά βραδιά στήν ρημο το γίου ρους» καί πολλά λλα παρόμοια βιβλία.

Δεύτερον, στό γρίνιο γνώρισα τόν τότε Πρωτοσύγκελλο τς ερς Μητροπόλεως Ατωλίας καί καρνανίας ρχιμ. π. Καλλίνικο Πολο, πού ταν μουν φοιτητής τς Θεολογικς Σχολς Θεσσαλονίκης ξελέγη Μητροπολίτης δέσσης, Πέλλης καί λμωπίας, νν γιο τς κκλησίας.

Μέ τήν πρόσκλησή του τόν κολούθησα στήν δεσσα, μενα μαζί του στό πισκοπεο γιά δεκαπέντε χρόνια, μέ χειροτόνησε Διάκονο καί Πρεσβύτερο καί σκοσα τό ργο το εροκήρυκος.

Στήν δεσσα, κοντά στόν γιο Καλλίνικο, γνώρισα ναν σκητή πίσκοπο, ποος μέ νέπτυξε κκλησιαστικά μέ γάπη καί λευθερία. Μέ τήν δική του ελογία συνδέθηκα πνευματικά μέ τόν γιο Παΐσιο τόν γιορείτη καί τόν γιο Σωφρόνιο τόν θωνίτη, πού κενο τόν καιρό μόναζε στήν ερά Μονή Τιμίου Προδρόμου σσεξ γγλίας. Ατούς τούς δύο γίους πισκεπτόμουν συχνά καί φελήθηκα στήν ζωή μου. ργότερα, μέ ξίωσε Θεός νά κλεγ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί γίου Βλασίου καί νά εμαι δ στήν Ατωλοακαρνανία περίπου 30 χρόνια, καί συνδέομαι διαίτερα μέ τό γρίνιο, λόγ το τι γιος Βλάσιος νήκει στόν Δμο γρινίου, καί διετέλεσα σχεδόν να χρόνο τοποτηρητής τς ερς Μητροπόλεως Ατωλίας καί καρνανίας.

τσι, ξιώθηκα πό τόν Θεό νά μεγαλώσω βιολογικά καί κκλησιαστικά, συναναστρεφόμενος μέ γίους νθρώπους, καί ατό ταν πράγματι μιά «κκλησιαστική πολυτέλεια» στήν ζωή μου. Μέσα πό τήν ζωή τν γίων ατν καί τήν μελέτη τν ργων τν γίων Πατέρων εσέδυσα στό βάθος τς θεολογίας τς κκλησίας καί μέ ατήν προσπαθοσα νά βοηθήσω τόν σύγχρονο νθρωπο. Καρπός ατς τς προσπάθειας εναι συγγραφή τν πολλν (126) βιβλίων μου.

2. ποστολή τς ρθόδοξης κκλησίας στόν σύγχρονο κόσμο

μετάφραση τν 118 βιβλίων μου σέ 27 γλσσες, πού σημαίνει τι τό μήνυμα τς ρθοδόξου θεολογίας γγίζει λους τούς νθρώπους, που γς, μο δωσε τήν δυνατότητα καί τήν εκαιρία νά κληθ νά ναπτύξω τίς πόψεις μου σέ διάφορες πόλεις το κόσμου καί σέ Πανεπιστήμια καί νά λθω σέ πικοινωνία μέ τά σύγχρονα θρησκευτικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, κοινωνικά καί πιστημονικά ρεύματα τς ποχς μας καί νά κάνω διάλογο μαζί τους.

Πράγματι, πολλές φορές διερωτήθηκα τί εναι κενο πού κάνει, χι μόνον τό Ερωπαο, τόν μερικανό, καί Βόρειο νθρωπο, λλά τόν νθρωπο στήν φρική, τήν σία, τήν Κίνα καί τήν Κορέα νά νδιαφέρεται νά διαβάση κείμενα νός ρθοδόξου Κληρικο. Κατάλαβα τι ρθόδοξη θεολογία χει λόγο καί διαλέγεται μέ λα τά σύγχρονα ρεύματα σέ λη τήν οκουμένη, καί μάλιστα δίνει συγκεκριμένες παντήσεις πού ναπαύουν τόν ταραγμένο νθρωπο τς ποχς μας, που γς.

Πρίν ναφερθ στόν διάλογο τς ρθοδόξου θεολογίας μέ τά σύγχρονα ρεύματα θά θελα νά σημειώσω τι πρξε μιά τομή στήν στορία τς Ερώπης πού νομάστηκε νεώτεροι χρόνοι νεωτερικότητα, κατά τόν 17ο  καί κυρίως 18ο αώνα, κατά τήν ποία σκήθηκε σχυρή κριτική στήν κατάσταση πού πικρατοσε στήν Ερώπη κατά τούς Μεσαιωνικούς χρόνους, ννο τήν σχολαστική θεολογία μέ τήν φεουδαλιστική κοινωνική καί πολιτιστική νοοτροπία της.

τσι, στούς νεωτέρους χρόνους μέ τόν διαφωτισμό νατράπηκε τό κοσμοείδωλο τς μεταφυσικς πού πικρατοσε στήν Ερώπη μέχρι τότε καί δημιουργήθηκε τό νέο κοσμοείδωλο, δηλαδή διατυπώθηκε τι νθρωπος πρέπει νά στηρίζεται στόν νθρώπινο λόγο καί τήν παρατήρηση διά τν ασθήσεων.

μως, μετά τούς νεωτέρους χρόνους, τόν διαφωτισμό, κολούθησαν ο μετανεωτερικοί χρόνοι, στούς ποίους νθρωπος περέβη τήν νεωτερικότητα (διαφωτισμό) καί εσλθε στήν μετανεωτερικότητα, μέ διάφορες ντιλήψεις.

Kenneth Gergen, Καθηγητής Ψυχολογίας στό Κολλέγιο Σουόρθορ, θά δώση τά χαρακτηριστικά στοιχεα τς μετανεωτερικς ποχς, πού εναι « μφισβήτηση τς αθεντίας», « κατάρρευση τς λογικς τάξης», « πώλεια το ναγνωρίσιμου», δηλαδή πικράτηση το πλουραλισμο. Σήμερα στόν Δυτικό κόσμο κυριαρχε τό Woke culture κίνημα πού συνιστ μιά φύπνιση, πως θεωρον καί πανάσταση στίς παράδεκτες διακρίσεις πού τούς πιβάλλει δυτικός πολιτισμός καί « λευκός νδρας». τσι, προσπαθον νά ποδομήσουν λο τό σύγχρονο κατεστημένο τν διακρίσεων.

Σέ ατήν τήν ποχή βρισκόμαστε καί ρθόδοξη θεολογία καλεται νά διαλεχθ μέ τόν μετανεωτερικό νθρωπο, χωρίς, βέβαια, νά ποκλείεται παρξη καί νεωτερικν πόψεων.

Θά ναφέρω μέ συντομία μερικά νδεικτικά παραδείγματα γιά νά φαν τι ρθόδοξη θεολογία διαλέγεται μέ τόν σύγχρονο μετανεωτερικό κόσμο.

α) θρησκεία, πως κδηλώθηκε σέ λους τούς αἰῶνες, κφράζεται ς μαγεία (ξιλέωση το Θεο) δεισιδαιμονία (ταύτιση κτιστο καί κτίστου) καί μυστικισμός (πιστροφή τς ψυχς στόν γέννητο κόσμο τν δεν).

Στούς μετανεωτερικούς χρόνους θρησκεία κφράζεται ς συγκριτισμός καί ς χρησιμοποίηση ψυχοτεχνικν μεθόδων γιά τήν πόκτηση τς ψυχικς ρεμίας καί πολλές φορές ργαλειοποιεται γιά γεωπολιτικούς σκοπούς.

ρθόδοξη θεολογία διδάσκει τι κκλησία δέν εναι θρησκεία μέ τά χαρακτηριστικά πού νέφερα προηγουμένως, λλά Θρησκεία εναι σθένεια καί κκλησία εναι θεραπεία της. Χριστός δέν νηνθρώπησε γιά νά δρύση μιά Θρησκεία, λλά γιά νά κάνη κκλησία, δηλαδή μιά κοινωνία μεταξύ Θεο καί νθρώπου, γιά νά διακηρύξη τήν φιλανθρωπία το Θεο πρός τόν νθρωπο καί τήν φιλανθρωπία το νθρώπου πρός τόν κάθε πλησίον. κκλησία εναι πνευματικό θεραπευτήριο πού θεραπεύει τόν νθρωπο, στε νθρωπος νά διακρίνεται πό τήν φιλοθεΐα καί τήν φι-λανθρωπία.

β) σύγχρονη δυτική θεολογία προσαρμοζόμενη στήν μετανεωτερικότητα νέπτυξε τόν νεοθωμισμό πού τόν συνδέει μέ τόν περσοναλισμό καί τήν Βιβλική κριτική, μέ τόν συγκριτισμό –σχετισκισμό -ρελατιβισμό.

ρθόδοξη θεολογία παραμένει στίς βάσεις τς ποκαλυπτικς θεολογίας πού συνδέει τόν νθρωπο μέ τόν Θεό καί μιλε γιά τό κατ’ εκόνα καί καθ’ μοίωση μέσα πό τήν θεολογία τς καθάρσεως, το φωτισμο καί τς θεώσεως.

γ) μετανεωτερική φιλοσοφία ποδεσμεύθηκε πό τήν μεταφυσική καί γινε παρξιακή, σχολεται κυρίως μέ τά ρια τς παρξης, τήν ζωή καί τόν θάνατο.

τσι, ν στούς νεωτερικούς χρόνους πικρατοσε λογικοκρατία (Ντέκαρτ) καί ασθησιοκρατία (Τζών Λόκ, Ντέϊβιντ Χιούμ), Κάντ μίλησε γιά τήν «περβατολογική ρχή», πού εναι πέρα πό τήν λογική καί τίς ασθήσεις καί νθρωπος νδιαφέρεται γιά τήν λευθερία τς παρξης. πίσης, νά θυμίσω τόν Γερμανό φιλόσοφο Χάιντεγκερ πού κανε λόγο γιά τό «εναι» καί τό «παρεναι» (ζάιν καί νταζάιν), γιά τά τρία γνωρίσματα το νθρώπου, δηλαδή τήν «γκατάλειψη», τήν «κσταση», τήν «παροντικότητα». κόμη νά θυμίσω τόν Σάρτρ πού προέβαλε τήν παρξη, ποία προηγεται τς οσίας, τόνιζε τήν λευθερία τς πιλογς το τόμου, γι’ ατό λεγε τι νθρωπος «εναι καταδικασμένος νά εναι λεύθερος».

θεολογία μπορε νά διαλεχθ μέ τήν σύγχρονη παρξιακή φιλοσοφία, διότι εναι ναντίον τς μεταφυσικς καί πί πλέον σχολεται μέ τόν πυρνα τς παρξης πού εναι νος, διά το ποίου μπορε νά ποκτήση κανείς μπειρία το Θεο, ποος δέν εναι μεταφυσικό ν, λλά Θεός γάπης, ποος νηνθρώπισε, νώνοντας τό κτιστο μέ τό κτιστό.

δ) μετανεωτερική ψυχολογία ποδεσμεύτηκε πό τήν φιλοσοφία καί τήν βιολογία καί γινε σωτερική, παρξιακή. τσι, ναπτύχθηκαν ο διάφορες ψυχανα-λυτικές θεωρίες. Νά θυμίσω τίς τρες ψυχολογικές σχολές τς Βιέννης, τοι τήν «θέληση γιά δονή» το Φρόϋντ, τήν «θέληση γιά δύναμη» το ντλερ καί τήν «θέληση γιά νόημα» το Φράνκλ. πίσης, νά θυμίσω τι στήν ποχή μας γνωσιακή ψυχολογία συνδέθηκε μέ τίς νευροεπιστμες.

Στήν ρθόδοξη κκλησία χουμε μιά διαίτερη ψυχοθεραπεία, πού χολεται μέ τό λεγόμενο ποσυνείδητο καί δυνείδητο, δηλαδή τόν νο πού τώρα εναι σκοτεινός καί πρέπει νά φωτισθ, νά γίνη περσυνείδητος.

ε) μετανεωτερική κοινωνιολογία εναι ναντίον το Φεουδαλισμο, πως ναπτύχθηκε στήν Δύση, κατά τόν Μεσαίωνα, σύμφωνα μέ τόν Μάρκ Μπλόχ στό περίφημο βιβλίο « φεουδαλική κοινωνία», ποος φεουδαλισμός χι μόνον λλοίωσε τήν Δυτική Κοινωνία, λλά καί τήν δια τήν δυτική θεολογία. Εναι χαρακτηριστικό τό ργο το Μάξ Βέμπερ « προτεσταντική θική καί τό πνεμα το καπιταλισμο», ποος δείχνει πς τό πνεμα το καπιταλισμο χει σχέση μέ τήν προτεσταντική θική. πίσης, μετανεωτερική κοινωνιολογία συνδέεται μέ τήν παγκοσμιότητα καί τήν πολυπολιτισμικότητα.

ρθόδοξη κκλησία χει μιά διαίτερη κοινωνιολογία πού εναι καρπός τς μπειρίας το Θεο, πως φαίνεται στίς «Πράξεις τν ποστόλων», τι κκλησία ζοσε μέ κοινοκτημοσύνη καί κοινοχρησία, μετατρέποντας τήν φιλαυτία σέ φιλοθεΐα καί φιλανθρωπία, τήν διοτελ γάπη σέ νιδιοτελ, καί δέν χει καθόλου σχέση μέ φεουδαλιστικά κοινωνικά συστήματα.

Τέλος, στ) μετανεωτερική πιστήμη ντιλαμβάνεται τι πρέπει νά θέση κανείς κανόνες θικς, στε γνώση πού παράγεται νά φελ τούς νθρώπους καί νά μή τούς βλάπτη. τσι, γιά παράδειγμα, πιστήμη τς Μοριακς Βιολογία πού συναντήθηκε μέ τήν Γενετική Μηχανική, συνδέθηκε μέ τίς θεωρητικές πιστμες καί ναπτύχθηκε πιστήμη τς Βιοηθικς.

ρθόδοξη θεολογία δέν ρχεται σέ ντιπαλότητα μέ τήν πιστήμη, διότι θεολογία καί πιστήμη κινονται σέ δύο διαφορετικά πίπεδα καί χρησιμοποιον διπλ μεθοδολογία γνώσης, λλη εναι γνώση το νο καί λλη εναι γνώση τς λογικς. τσι, δεχόμενος τήν πιστήμη τς Μοριακς Βιολογίας καί τήν πιστήμη τς Βιοηθικς, ντιμετωπίζω λα τά σύγχρονα προβλήματα μέ τήν λεγόμενη Βιοθεολογία.

Γενικά, στόν σύγχρονο μετανεωτερικό κόσμο ρθόδοξη κκλησία μέ τήν θεολογία της ρχεται δημιουργικά σέ διάλογο μαζί του, χωρίς φανατισμό καί ντιπαλότητα, λλά μέ ρεμία καί νηφαλιότητα γιά τό καλό το νθρώπου.

τσι διδάσκω καί μιλ, καί μέσα σέ ατήν τήν προοπτική καλλιεργ τά θεολο-γικά γράμματα καί διαλέγομαι μέ τόν σύγχρονο νθρωπο.

 

Καί πάλι εχαριστ γιά τήν τιμή νά εμαι πίτιμος δημότης ατς τς δημιουργικς πόλεως το γρινίου, τήν ποία γνώρισα πό τήν νηπιακή μου λικία, καί νά μο δοθ τό κλειδί τς πόλης, φο προηγουμένως εχα λάβει τό κλειδί τς καρδις σας, πού εναι τό μεγαλύτερο δρο».