Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024
Η συμπατριώτισσά μας Γεωργία Φούκα, με καταγωγή από τα Καλύβια Αγρινίου, πρώην Καθηγήτρια Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, επισκέφθηκε την περίοδο των Χριστουγέννων την Πορτογαλία και από το Cabo da Roca, το δυτικότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, μας στέλνει για το Νέο Έτος τις ξεχωριστές ευχές της:
«Ο χρόνος, πόσο απροσδιόριστος, πόσο ακαθόριστος, πόσο αναρχικός και πόσο ανυπότακτος είναι...
Αφήνει τα σημάδια του αργά, δεν υπακούει σε κανέναν, δεν ελέγχεται και το τέλος του γίνεται για τον καθένα μας σημείο αναφοράς, σημείο απολογισμού και αναστοχασμού.
Και περνώντας ο χρόνος και μεγαλώνοντας φτάνουμε στο σημείο να απομυθοποιούμε τις ημερομηνίες, τους μήνες, τις μέρες… Και μετράμε τη ζωή με τα σημάδια, όχι στα γόνατα, μα στην ψυχή μας και στην καρδιά μας…
Και σκοτώνουμε και σκοτωνόμαστε όχι παίζοντας κρυφτό, αλλά πουλώντας φτηνά τα όνειρά μας…
Και μεγαλώνοντας αφήνουμε το χρόνο να μας αλλάζει τόσο, που πολλές φορές δεν θυμόμαστε ποιοι είμασταν, τι αγαπήσαμε, τι ονειρευτήκαμε…
Κι επειδή ο χρόνος κυλάει και δεν μας περιμένει και τελειώνει..πρέπει να νοιαζόμαστε και να επιμένουμε για έναν κόσμο και ένα χρόνο που οι μέρες δεν περνάνε απλά, αλλά τις ζούμε...
Που τα χαμόγελα είναι πλατιά και όχι τσιγκούνικα και που τα δάκρυα δεν καταπίνονται…
Και που δεν μας πάνε καθόλου τα υποκατάστατα συναισθημάτων και στιγμών, γιατί τα αισθήματα τα θέλουμε ατόφια, αληθινά κι αυθεντικά κι ας πονάνε…
Και επειδή πάντα η πρώτη εβδομάδα κάθε χρόνου γίνεται σημείο ελπίδας και επανεκκίνησης όλων μας…
Καλή επανεκκίνηση λοιπόν με φωτογραφίες, από το Cabo da Roca, από το δυτικότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, εκεί "όπου τελειώνει η γη και ξεκινά η θάλασσα"... ("Aqui, onde a terra ce acaba e o mar comeca", Luis de Camoes), από το ακρωτήρι που σε μαγνητίζει, αντιμέτωπη με την απεραντοσύνη του Ατλαντικού ωκεανού που αντίκρυσα για πρώτη φορά, από το μέρος που κάποτε ήταν το τέλος του κόσμου…
Και με ευχές μέσα από την καρδιά μου για ένα καινούργιο ξεκίνημα και ένα καινούργιο χρόνο,
Με υγεία
Με ελπίδα και δικαιοσύνη
Με ανατροπή της κατάστασης που βιώνουμε
Με όνειρα και χαμόγελα που χρωματίζουν τις μέρες μας
Με έρωτα και πάθος μέχρι να φύγουμε απ' αυτή τη ζωή…
Γιατί η ζωή, αγαπημένοι μου, είναι πολύ όμορφη για να είναι ασήμαντη…»
