Κυριακή 6 Αυγούστου 2023
Γράφει ο Ηλίας Δ. Ντζάνης, Γεωπόνος
Αν και η κλιματική αλλαγή εξελίχθηκε σε κλιματική κρίση πολύ πιο γρήγορα από ότι προέβλεπαν οι ειδικοί και τα κλιματικά μοντέλα, λίγες χώρες παίρνουν σοβαρά και μακράς πνοής μέτρα για την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος.
Επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναζητήσει κάποιος ποιο νομικό και διοικητικό καθεστώς ισχύει σε κάθε χώρα, μιας και δεν υπάρχει σύμπνοια και συμπόρευση στη λήψη μέτρων, παρά τις εξαγγελίες και την ταυτότητα διακηρύξεων ως προς τη κρισιμότητα του όλου προβλήματος. Στεκόμαστε λοιπόν στη χώρα μας που στη φετινή περίοδο ζούμε, αν όχι πρωτοφανείς, σίγουρα τραγικές καταστάσεις. (Ξαναείχαμε και μεγαλύτερες καταστροφές, αλλά "μυαλό" δεν βάλαμε).
Εισαγωγικά θα σημειώσω πως ενώ όλοι θρηνούν επί των ερειπίων των πυρκαγιών και σε λίγο θα θρηνούν επί των καταστροφών από πλημμύρες, κανείς από τους "θρηνωδούς" δεν ασχολήθηκε όταν έπρεπε με τα υπάρχοντα σχέδια και μέτρα πρόληψης.
Αλλά, κι αν κάποιος επισημαίνει την έλλειψη κάθε ανησυχίας για τις συνέπειες που νομοτελειακά επιφέρει η κλιματική αλλαγή, αυτός εύκολα χαρακτηρίζεται ως κινδυνολόγος, αφελής, ή γραφικός και έτσι όλοι ξεμπερδεύουμε με τους ενοχλητικούς.
Έρχομαι αμέσως στο προκείμενο, που είναι οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στη γεωργική παραγωγή και τους αγρότες, αφού σε δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στο θέμα αυτό. Όλοι είχαν κύριο σημείο αναφοράς τις υποκλοπές, τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών και των ευπαθών ομάδων, τις δωροδοκίες πολιτικών, τα βίτσια των επωνύμων και γενικά κάθε σκάνδαλο, υπαρκτό η μη, αφού αυτά γεμίζουν τις ώρες τηλεθέασης και προκαλούν το ενδιαφέρον των πολιτών.
Με τη γεωργία και τους αγρότες ποιος θα ασχοληθεί; Αυτοί είναι μια μικρή μειοψηφία που δεν επηρεάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Άλλωστε οι Ηρακλειδείς της Δημοκρατίας είναι μονάχα οι αιρετοί, όλοι τους a priori υπεράνω κάθε υποψίας και φυσικά άπαντες οι αγνότεροι πατριώτες.
Κύριο θέμα όλων των κομμάτων ήταν το απόρρητο και απαραβίαστο της δράσης και των συνδιαλέξεων των επώνυμων αιρετών και όχι των ταπεινών ανώνυμων.
(Αλήθεια αυτοί που πωλούσαν νομοσχέδια ήταν ο μπάρμπα Κώτσος, ή εκείνοι που έπαιρναν μίζες για τους εξοπλισμούς και άλλα παρόμοια ήταν ο μπάρμπα-Μήτσος; Άξιζαν ή όχι παρακολούθησης οι κύριοι αυτοί και όσοι άλλοι διαχειρίζονται δισεκατομμύρια του κράτους και τις τύχες αυτού του τόπου; Μην αρχίζουμε τα δικολαβίστικα. Όλοι οι πολίτες είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο. Και τελικά αυτό το προνόμιο των αιρετών παραπέμπει σε δημοκρατία ή βουλευτοκρατία; Μήπως εκείνη η εισαγγελέας που είπε ότι θα έδινε άδεια να παρακολουθείται ακόμη και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν το ζητούσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες, είχε ένα μικρό δίκαιο; Ερώτημα θέτουμε και κλείνουμε τη παρένθεση).
(Η.Δ.Ν.) Ορεινή Τριχωνίδα. Διάβρωση εδάφους, Πρόδρομος της ερημοποίησης
Είναι γεγονός λοιπόν ότι η κλιματική αλλαγή συνεπάγεται τρομακτικές ανατροπές στο τομέα της γεωργίας σε παγκόσμια κλίμακα. Καινούργιες ασθένειες και έντομα. Ζιζάνια εισβολείς. Εξαφάνιση τοπικών ζωικών και φυτικών ειδών. Μείωση της αγροτικής παραγωγής. Ερημοποίηση καλλιεργούμενων εκτάσεων. Διάβρωση εδαφών. Λειψυδρία. Μετακίνηση παραγωγής γνωστών φυτικών ειδών της εύκρατης ζώνης βορειότερα. Εγκατάλειψη γεωργικής δραστηριότητας. Μετακίνηση λαών προς χώρες με ηπιότερες συνθήκες. Έλλειψη τροφίμων. Αύξηση τιμών αγροτικών προϊόντων, και πολλές άλλες συνέπειες που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν σε μια μικρή παρουσίαση.
Σημειώνουμε μόνο πως οι κλιματικές συνθήκες ήταν σχεδόν σταθερές για αιώνες και τα φυτά είχαν προσαρμόσει τη βιολογία τους στις συνθήκες αυτές.
Δεν θα επεκταθούμε λοιπόν άλλο στις επερχόμενες δραματικές μεταβολές, που είναι δεδομένες και είναι καθημερινά αισθητές σε όλους. Στη περιοχή μας μάλιστα βιώσαμε τις επιπτώσεις των καιρικών φαινομένων στην απόδοση και ποιότητα των σανοδοτικών φυτών, όπως η μηδική, καθώς και τη συνέπεια αυτού του γεγονότος στην κτηνοτροφία και τελικά στην τσέπη κάθε καταναλωτή.
Ας σταθούμε όμως στο να δούμε τι κάνουμε ως πολιτεία, ως κοινωνία και ως Ευρώπη για το θέμα αυτό και πως αντιμετωπίζουμε το ιστορικά δρών υποκείμενο της γεωργίας που λέγεται αγρότης. Γιατί πρώτος αυτός καλείται σε αυτό το φυσικό περιβάλλον και μέσα σε ένα κυκεώνα αύξησης των τιμών εφοδίων και μηχανημάτων, παγκοσμιοποιημένης αγοράς, υψηλού κόστους παραγωγής και μείωσης των αποδόσεων να επιβιώσει ο ίδιος, αλλά και να προσφέρει τα μέσα για την επιβίωση όλου του πληθυσμού.
Η μόνη απάντηση μέχρι τώρα της κάθε πολιτείας στις παραπάνω προκλήσεις – διλήμματα – και αδιέξοδα του αγροτικού κόσμου είναι κάποιες γλίσχρες αποζημιώσεις, ανέξοδες υποσχέσεις, κούφιοι έπαινοι στους ήρωες αγρότες «και άλλα ηχηρά παρόμοια».
Θα καταγράψουμε λοιπόν ορισμένες απόψεις και θα θέσουμε κάποια ερωτήματα προς όλους, επαΐοντες και μη, για συγκεκριμένα πρώτης προτεραιότητας ζητήματα.
Από το ASA News. Κάπου πιστεύουν ακόμα στην εφαρμοσμένη αγροτική έρευνα.
Ξεκινώ από μία φετινή είδηση από έρευνα του περιοδικού Science: "οι μισές από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου χάνουν το νερό τους..”. Πόσοι αλήθεια γνωρίζουμε ότι τα παγκόσμια αποθέματα γλυκού νερού σε λίμνες, ποτάμια, σύννεφα, παγετώνες και υπόγεια νερά είναι μόλις το 2,8-3 % των συνολικών αποθεμάτων νερού στο πλανήτη μας.
Το νερό μάλιστα που υπάρχει στην ατμόσφαιρα, στο έδαφος, στις λίμνες και τα ποτάμια, δηλαδή το νερό που συμμετέχει στο λεγόμενο υδρολογικό κύκλο, είναι μόλις το 0,03% των συνολικών νερών της Γής. Με αυτά τα δεδομένα, που λίγο πολύ είναι κοντά σε όλες οι εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών, ανακύπτει συνακόλουθα και το ερώτημα: Υπάρχει στρατηγική για τη διαχείριση του νερού στη χώρα μας;
Η γεωργία είναι πράγματι ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές νερού. Τι κάνουμε όμως για να μειώσουμε τη κατανάλωση των γλυκών νερών στη γεωργία; Μήπως εισάγουμε καινούργια συστήματα άρδευσης που εξοικονομούν νερό; Μήπως εντείνουμε την έρευνα για είδη και ποικιλίες με λιγότερες απαιτήσεις σε νερό, ή για φυτά και ποικιλίες μεγάλης αντοχής στη ξηρασία;
Πρέπει για να είμαστε δίκαιοι πως κάποιοι ερευνητές στις χώρα μας έχουν εγκύψει στο όλο θέμα και παρουσιάζουν έργο σημαντικό. Αλλά αυτές είναι μεμονωμένες προσπάθειες και δεν αντιμετωπίζουν συνολικά το πρόβλημα της αλλαγής των κλιματικών συνθηκών. Αλλά, και μέχρι να φτάσουμε σε μία οργανωμένη προσπάθεια, μήπως φροντίζουμε τη λειτουργία των υφιστάμενων δικτύων άρδευσης και στράγγισης ή μήπως τα έχουμε εγκαταλείψει στη τύχη τους;
Σημειώνω πως το σημερινό σύστημα διαχείρισης των αρδευτικών δικτύων από τους ΤΟΕΒ κατά κοινή ομολογία έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο και εν πολλοίς έχει αποτύχει. Ελάχιστες ηρωικές διοικήσεις κρατούν σε λειτουργία κάποια δίκτυα. Οι υπόλοιποι ΤΟΕΒ αν δεν βρίσκονται στα δικαστήρια για κακοδιοίκηση, αδυνατούν να λύσουν συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών.
Οι αγρότες από την άλλη μεριά, ή αδυνατούν να πληρώσουν, ή κάποιοι άλλοι ως γνήσιοι Έλληνες αδιαφορούν. Τελικά, όπως πάντα, πληρώνουν οι φιλότιμοι και αυτοί που θέλουν να μείνουν επαγγελματίες αγρότες. Αυτά για να είμαστε με όλους ειλικρινείς.
Η εγκατάλειψη γαιών, η έλλειψη κάθε φροντίδας και συντήρησης εγκαταστάσεων και υποδομών και η συνακόλουθη λεηλασία αυτών των υποδομών είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που επιτείνει το πρόβλημα της επιβίωσης των δικτύων άρδευσης. Αποτέλεσμα: οι δαπάνες άρδευσης έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, επιβαρύνοντας πολύ το κόστος παραγωγής των προϊόντων.
Συνεχίζοντας λοιπόν ας δούμε τι θα κάνουμε ως χώρα γι΄αυτό το επί μέρους, αλλά μεγάλο, ζήτημα της γεωργίας, που είναι η διαχείριση των δικτύων άρδευσης και στράγγισης. Θα επαναφέρουμε τις λεγόμενες φθινοπωρινές καλλιέργειες; Θα αλλάξουμε τρόπο διοίκησης των οργανισμών άρδευσης; Θα φροντίσουμε να μειώσουμε το κόστος ενέργειας; Θα αναζητήσουμε και άλλους τρόπους αύξησης των εσόδων των φορέων διαχείρισης των αρδευτικών δικτύων από άλλες πηγές; Θα αφήσουμε τα δίκτυα στράγγισης ως έχουν και ας πλημμυρίζουν οι καλλιέργειες στη πρώτη μεγάλη καταιγίδα;
Σε συσχέτιση με αυτά παλαιότερα, αλλά και σχετικά πρόσφατα, είχα επισημάνει από το ίδιο φιλόξενο μέσο επικοινωνίας agriniopress το ζήτημα των φυσικών λιμνών, που σχετίζεται άμεσα με τα υδατικά μας αποθέματα, αλλά και τα πλημμυρικά φαινόμενα. Θα επαναλάβω ορισμένες επισημάνσεις και ας κουράσω, μήπως κάποτε ξεφύγουμε από τις διαπιστώσεις και τις μελέτες και περάσουμε στα έργα.
Ο έλεγχος και η ρύθμιση της στάθμης της λίμνης Τριχωνίδας στα όρια που είχαν καθοριστεί από την εποχή της κατασκευής των έργων εγκαταλείφθηκε εδώ και χρόνια, αφού ο κύριος υδατοφράκτης στο κανάλι που συνδέει τη Τριχωνίδα με τη Λυσιμαχία έπαψε να λειτουργεί και λεηλατήθηκε. Οι δικαιολογίες για την εγκατάλειψη αυτή δεν ξεπερνούν ούτε τις παιδικές προφάσεις.
Πλημμυρισμένη Λυσιμαχία
Σημειώνουμε κι ας κουράζουμε: Η Τριχωνίδα αποτελεί τον κύριο ρυθμιστή του υδατικού ισοζυγίου στο νομό μας με καθορισμένα όρια διακύμανσης της στάθμης της από την εποχή του σχεδιασμού όλων των αρδευτικών έργων της περιοχής, σε συσχέτιση μάλιστα και με τον Αχελώο από όπου θα μπορούσε – και μπορεί ακόμα – να ενισχυθεί το υδατικό απόθεμά της μέσω υφιστάμενης διώρυγας.
Όλα λοιπόν, όσα συζητάμε σήμερα, είχαν προβλεφτεί, σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τους υπεύθυνους λειτουργούς των μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων του νομού μας. Δυστυχώς όμως οι επίγονοι διαχειριστές αυτού του πρωτοποριακού, ακόμα και σήμερα, έργου εγκατέλειψαν το λειτουργικό αυτό κομμάτι, οι εγκαταστάσεις στο χώρο της εξόδου της λίμνης Τριχωνίδας είναι σε άθλια κατάσταση και η ροή όπως και η στάθμη των υδατικών πόρων αφέθηκε στον Καλό Θεό... Ύστερα από εκείνο το δημοσίευμα μάθαμε ότι, η Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδας ανέθεσε μελέτη για τη λίμνη Τριχωνίδα συνολικά.
Δεν γνωρίζουμε αν η μελέτη αυτή θα θέσει σε άλλη βάση το όλο έργο της υδατικής ισορροπίας της περιοχής. Δηλαδή δεν γνωρίζουμε αν θέλουμε να ορίσουμε καινούργιο επίπεδο στάθμης των νερών της Τριχωνίδας, που σημαίνει: Χαμηλότερη ή υψηλότερη στάθμη, μικρότερα ή μεγαλύτερα αποθέματα νερού. Γιατί, αν δεν άλλαξε κάτι, η πρώην ΥΕΒ, ή ΔΕΒ, είχε κάποτε όλα τα στοιχεία για τα επίπεδα των υδατικών αποθεμάτων καθώς και για την ποιότητα όλων των πηγών των αρδευτικών νερών.
Δεν θέλω να πιστεύω ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα για την Πολιτεία το περιβάλλον,ή η αλλαγή των κλιματικών συνθηκών και η διαφύλαξη του μέγιστου φυσικού πόρου που λέγεται νερό. Δηλαδή να περιμένουμε να αδειάσουν πρώτα οι λίμνες και μετά να τρέχουμε να λύσουμε το πρόβλημα. Σημειώστε και κάτι τελευταίο: Η Τριχωνίδα από τις αρχές του 1990 είχε επιλεγεί για να καλύψει σε περίπτωση λειψυδρίας και υδατικές ανάγκες της Αττικής, όπου κατοικεί η μισή Ελλάδα. Οι σύγχρονοι «Φαραώ», εμπνευστές και κατασκευαστές της εκτροπής του Αχελώου, αυτόν τον παράγοντα κάνουν πως δεν τον γνωρίζουν, λες και η Τριχωνίδα είναι ανεξάντλητη. Άγνοια ή εσκεμμένη αποσιώπηση; Προσθέστε ακόμη, ότι μέχρι τώρα υπάρχουν τρεις εκτροπές ποταμών της Δυτικής Ελλάδας: Το φράγμα του Μέγδοβα ή Πλαστήρα, ο Μόρνος και ο Εύηνος.
Αν αποφάσισαν να στεγνώσουν τη Δυτική Ελλάδα και να την ερημοποιήσουν ενσυνείδητα για να αρδευτεί η Θεσσαλία να μας το πουν έγκαιρα για να ψάξουμε για νέο τόπο.
Η μετανάστευση ήταν πάντα συνυφασμένη με την Ελλάδα. Μήπως είναι καιρός και όσοι απομείναμε σε αυτή τη περιοχή να τα μαζεύουμε, όπως λένε και στο χωριό μου; Αν πάλι πιστεύουν ότι κάτι πρέπει να μείνει στη Δυτική Ελλάδα και ότι ταυτόχρονα πρέπει να υπάρχει και ένα ρεζερβουάρ για την Αττική, ας σκεφτούν αυτές τις ανησυχίες.
Ταυτόχρονα ας ξανασκεφτούν τις επιλογές όλων εκείνων των "σοβιετοθρεμμένων" μηχανικών που πότισαν πολλούς εργολάβους της χώρας μας με το σύνδρομο της αλλαγής της ροής των ποταμών. Ιδέες που μας τις προξένεψε ο μακαρίτης Μαγειρίας...
Η Βαΐκάλη και οι γύρω της εκτάσεις στοίχειωσαν, κραυγάζουν και ακούγονται σε όλη την υφήλιο αποτελώντας παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν. Εδώ ακούει κανείς τις κραυγές αυτές; Νομίζετε ότι η άρνηση της Ευρωπαϊκή Ένωση να χρηματοδοτήσει το έργο εκτροπής του Αχελώου να ήταν τυχαία; Ας μελετήσουν λίγο οι ειδήμονες την σχετική βιβλιογραφία και εμπειρία για τις εκτροπές. Ίσως τους φανεί χρήσιμο.
Τέλος επισημαίνω, πως το δημοσίευμα του «Science», που αναφέρουμε στην αρχή έχει καταγράψει και την λίμνη των Κρεμαστών στις λίμνες που χάνουν τα νερά τους, και θέτω ένα ακόμα ερώτημα προς όλους μας:
Υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για αυτό το τόπο και για το μέλλον των επόμενων γενεών, ή σαν σύγχρονοι Συββαρίτες μας ενδιαφέρει μόνο το τομάρι μας και η καλοπέρασή μας.
Καλύβια: Καταστροφές σε αγροτικές καλλιέργειες από κακοκαιρία
Ερχόμαστε σε ένα δεύτερο ζήτημα με ρητορικό ερώτημα: Ασχολείται κάποια επιτελική ομάδα του αρμόδιου υπουργείου με το θέμα των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης στην αγροτική παραγωγή;
Θα τολμήσω να σημειώσω πως τα όποια επιδόματα και έκτακτες αποζημιώσεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Είναι βοηθήματα και είναι αναγκαίο να δίνονται όπως, όπου, και όταν, πρέπει. Χρειαζόμαστε όμως λύσεις που αναγκαστικά θα φέρουν ανατροπές στα μέχρι τώρα γνωστά σχήματα παραγωγής.
Πέρα από τον ανασχεδιασμό των καλλιεργειών και της κτηνοτροφικής παραγωγής, μήπως πρέπει να ξαναδούμε και τα παραγωγικά σχήματα. Παράδειγμα: έχουν προοπτικές οι μικρές μονάδες; Θα επιδιώξουμε τον σχηματισμό μεγάλων μονάδων; Μπορούν να επιβιώσουν συλλογικά σχήματα; Οι συνεταιρισμοί τι ρόλο έχουν στη νέα κατάσταση;
Σημειώνουμε πως σε όλο το νομό μας τα ενεργά μέλη και των δύο αγροτικών συνεταιρισμών δεν ξεπερνούν τα 450 άτομα, αλλά και πόσοι από αυτούς έχουν ως κύριο εισόδημα από τη γεωργία και η επιβίωσή τους εξαρτάται από την αγροτική παραγωγή; Αυτοί είναι μόνο οι παραγωγοί αγρότες του νομού μας; Οι άλλοι, μικροί και κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, πως αντιμετωπίζονται από την πολιτεία; Μήπως πρέπει να αλλάξει και ο νόμος για τους συνεταιρισμούς;
Βέβαια η εκάστοτε κυβέρνηση ενδιαφέρεται πολύ για τους αγρότες και τη γεωργία. Φαίνεται και με τη θέση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων στην ιεραρχία των υπουργείων και με τον τρόπο ανάθεσης των υπουργικών θώκων από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς. Αν συνεχίσουμε έτσι, είναι καλύτερα να αφήσουμε όλα τα υπόλοιπα στον πανδαμάτορα χρόνο. Σε μερικά χρόνια δεν θα χρειαζόμαστε αγρότες.
Η βιοτεχνολογία πλέον μας δίνει τη δυνατότητα να παράγονται σχεδόν όλα τα τρόφιμα σε εργοστάσια και μάλιστα με τη μορφή κρεατομάζας και φυτομάζας από κάθε διατροφικό είδος, όπως π.χ. από μοσχάρι, κοτόπουλο, όσπρια κ.λ.π. Επίσης τρόφιμα και ζωοτροφές μπορεί να παραχθούν σε μονάδες βιοτεχνολογίας και από άλλα ζωικά είδη, όπως από έντομα, ακρίδες, σκουλήκια κ.ο.κ.ε.
Μελλοντικά λοιπόν δεν θα καταναλώνουμε φυσικό μοσχάρι, αλλά τεμάχια κρεατομάζας μοσχαριού, κοτόπουλου, κ.ο.κ.ε. Θαρσείτε λοιπόν. Νομοτελειακά θα δικαιωθούν και οι φιλόζωοι και οι οικολόγοι, αφού θα μειωθούν και η κατανάλωση νερού και οι εκπομπές αερίων ρύπων (διοξείδιο του άνθρακα, μεθανίου, κ.α.) στην ατμόσφαιρα.
Ας προσγειωθούμε λοιπόν τώρα και ας δούμε με συντομία το ζήτημα των κοινοτικών επιδοτήσεων, που η εμπειρία δείχνει ότι είναι μια πικρή ιστορία και για τα κράτη μέλη και για τη κοινότητα συνολικά. Πολλή θεωρία και αναφορές σε περιβαλλοντικούς όρους και δεσμεύσεις, που κάθε αγρότης θέλει νομικό σύμβουλο για να ερμηνεύσει όλους τους κανονισμούς που τον αφορούν.
Όποιος θέλει να πάει γρήγορα σε ψυχίατρο ας διαβάσει τον καινούργιο Κανονισμό για τις επιδοτήσεις. Στ΄αλήθεια ο μικρός αγρότης καταλαβαίνει και συνειδητοποιεί κάτι από τους στόχους και τον τρόπο εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και σχετικών των μέτρων; Ρωτήθηκαν ποτέ οι αγρότες, μέσα από σχετική έρευνα ως άμεσοι ενδιαφερόμενοι, αν έχουν κάποια ιδέα για τη βελτίωση του συστήματος;
Η απλότητα και η σαφήνεια, όχι τώρα αλλά εδώ και πολλά χρόνια, έχουν εγκαταλείψει και την Ε.Ε. και την Ελλάδα. Ποταμός ασαφών όρων και πλημμυρίδα υποχρεώσεων καταπιέζουν έναν ήδη απελπισμένο αγρότη. Κάθε αγρότης εκτός από τεχνικό σύμβουλο έχει ανάγκη από εξειδικευμένο λογιστή και νομικό σύμβουλο.
Οι "γραφειοκράτες" των Βρυξελλών με τους λαβυρινθώδεις κανονισμούς, ή δεν καταλαβαίνουν τι σχεδιάζουν, ή έχουν βαλθεί να δημιουργούν μόνο προβλήματα και φυσικά τρύπες για απάτες. Μία άλλη άποψη, ότι η νομενκλατούρα των Βρυξελλών μπορεί να έχει προσβληθεί από μαζική παράκρουση και συνακόλουθα να απαιτεί ομαδική ψυχοθεραπεία, δεν μπορώ να την διανοηθώ.
Από τη στήλες αυτού του ηλεκτρονικού μέσου είχαμε αναδείξει παλιότερα το ζήτημα της Γεωργικής Έρευνας. Είστε ευχαριστημένοι αγαπητοί αγρότες από την αγροτική έρευνα στην χώρα μας και με το τρόπο που είναι οργανωμένη; Έχετε τεκμηριωμένες και έγκαιρες απαντήσεις στα καθημερινά καλλιεργητικά σας προβλήματα;
Μπορεί το αρμόδιο υπουργείο να είναι πολύ ικανοποιημένο. Άλλωστε δημοσιεύσεις βασικής έρευνας υπάρχουν αρκετές. Κάποια προγράμματα απορροφώνται. Ερευνητές έχουμε. Προβλήματα όμως σαν αυτά που εκθέσαμε της ελληνικής γεωργίας λύνονται;
Και αν ναι, πόσο έγκαιρα και σε τι ποσοστό; Τελικά ποιος θα λύσει και θα καθοδηγήσει σε περίπλοκα τεχνικά θέματα τον αγρότη; Και σε ποια στοιχεία θα στηριχθούν οι όποιες οδηγίες; Στα στοιχεία των ξένων χωρών με εντελώς διαφορετικές συνθήκες, ή μόνο στη διεθνή και Ελληνική βιβλιογραφία; Γιατί εγκαταλείφθηκαν τα ιδρύματα εφαρμοσμένης αγροτικής έρευνας;
Φαίνεται ότι το DNA των Ελλήνων είναι φτιαγμένο μόνο για βασική έρευνα και για καινοτόμες ιδέες. Τα πρακτικά μας ζητήματα θα τα αντιμετωπίζουν κάποιοι ξένοι, εκτός αν περιμένουμε εξωγήινους. Ενδεχομένως ίσως οι κοιλάδες με τα κάτοπτρα και οι βουνοκορφές με τους ανεμιστήρες να λύσουν τα προβλήματα της επιβίωσης των αγροτών και οι αγρότες να γίνουν παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Θα είναι κι αυτό «μια κάποια λύσις».
Να συνεχίσω; Πάλι πολλά έγραψα και σας ζητώ συγγνώμην. Μπορεί να έχω γίνει ενοχλητικός. Απλά παρακολουθώντας τι συμβαίνει σε κάποιες προηγμένες χώρες και τι κάνουμε εμείς, ανησυχώ και απλά, όπως είδατε, θέτω ερωτήματα. Ερωτήματα που δεν επιδέχονται ατομικές απαντήσεις. Μπορεί και να μη συμφωνείτε σε τίποτα από αυτά που επισημαίνω. Εγώ θα ευχηθώ να μην επαληθευτεί καμία δυσμενής πρόβλεψη ή να μη δημιουργηθεί καμία ανησυχία από αυτά που αναφέρω παραπάνω και να αποδειχθεί ότι έχω σε όλα άδικο. Φοβάμαι όμως, πως «Θα με αγαπήσετε αύριο», όπως έλεγε ένα τραγούδι της εποχής μου.
Καλόν Αύγουστο!
Πηγή: agriniopress.gr