Μ. Σάββατο 15 Απριλίου 2023
Ποιμαντορική εγκύκλιο για το Πάσχα εξέδωσε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας & Ακαρνανίας, κ. Δαμασκηνός, πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως, όπου αναφέρει τα εξής:
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Μέ τήν ψυχή γεμάτη προσδοκία καί ἐλπίδα στεκόμαστε ἐνώπιον τοῦ μνημείου τοῦ Κυρίου μας. Σέ λίγο θά γίνουμε μάρτυρες τῆς νίκης Του ἐπί τοῦ θανάτου.
Ἄς γίνει τό χαρμόσυνο αὐτό ἄγγελμα ἡ παρηγοριά καί ἡ ἐλπίδα ὁλόκληρης τῆς Οἰκουμένης. Ἄς γίνει ἡ χαρά τῶν θλιβομένων, ἡ ἐνίσχυση τῶν ἀπελπισμένων, ἡ διαβεβαίωση ὅλων μας πώς ἡ ζωή ἔχει νόημα, προοπτική καί αἰώνιο προορισμό. Ἄς δοξάσουμε τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος, μέ τήν Ἀνάστασή Του, θά μᾶς ἀποκαλύψει τήν κατάφωτη πατρίδα μας, τήν ἀτέρμονη Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Σήμερα ὁλοκληρώνεται τό θεῖο σχέδιο τῆς σωτηρίας μας. Σήμερα κατατροπώνεται ὁ θάνατος. Σήμερα ἀποκαλύπτεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεού γιά τόν ἄνθρωπο. Ἀγάπη, ἡ ὁποία δέν πτοήθηκε ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἀποστασία, δέν ἀτόνησε ἀπό τό κατάντημα τῆς τραυματισμένης φύσης μας, δέν καταπλακώθηκε ἀπό τό σκοτάδι τοῦ θανάτου, ἀλλά ὡς φῶς ὑπέρλαμπρο θά πηγάσει ἀπό τό μνημεῖο τῆς Ταφῆς τοῦ Κυρίου μας καί θά καταυγάσει τά σύμπαντα. Ὁ λίθος καί ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων ἀποδεικνύονται ἀνίσχυρα νά κρατήσουν στόν Ἄδη τόν Ζωοδότη μας Χριστό. Ἡ ὑπερκόσμια λάμψη τῆς Ἀναστάσεώς Του διαλύει τό τεῖχος τῆς φυλακῆς τοῦ θανάτου καί λάμπει ἐνώπιόν μας, λαμπρύνοντας τήν καρδιά τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς μέ φῶς ζωῆς, ἀγάπης καί ἀθανασίας. Φῶς παρηγοριᾶς καί ἐλπίδος στολίζει τίς λευκές λαμπάδες μας. Φῶς αἰωνίου ζωῆς κρατοῦμε στά χέρια μας. Φῶς ἀναγεννήσεως φωτίζει τά πρόσωπά μας. Ἀπολαμβάνουμε τήν ἴδια λαμπρότητα μέ ἐκείνη τοῦ ἀγγέλου, ὁ ὁποῖος ἀνακοινώνει στίς Μυροφόρες:
«Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ᾧδε». (Μαρκ. 16, 6)
Τό φῶς, τό ὁποῖο αύτή τήν ὥρα καταυγάζει τούς Ναούς μας, ἀποτελεῖ τήν μαρτυρία τῆς παρουσίας τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Γινόμαστε καί ἐμεῖς μαθητές Του καί ἀκοῦμε, ὅπως ἐκεῖνοι, ἀπό τό ἅγιο στόμα Του:
«Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8,12).
Ἀποδεχόμαστε, ὅπως ἐκεῖνοι, τήν ὑπερκόσμια πρόσκληση νά βαδίσουμε τήν φωτεινή ὁδό, τήν ὁποίαν Ἐκεῖνος χάραξε, ἐμπιστευόμενοι τήν διαβεβαίωσή Του:
«Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. 8,12).
Ἀπό τήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τό φῶς βρισκόταν διαρκῶς ἐνώπιόν μας. Ἦταν τό φῶς τῶν κανδηλιῶν καί τῶν κεριῶν πού σκόρπιζε τήν κατάνυξη σέ κάθε ἀκολουθία. Ἧταν τό ἴδιο φῶς πού μέ τό ὁποῖο, σέ κάθε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, ὁ ἱερέας χάραζε ἐνώπιόν μας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, λέγοντας
«Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι» (Ἐκ τῆς Θείας Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων Δώρων).
Τότε, φώτιζε τήν ὁδό τῆς περισυλλογῆς καί τῆς κατανύξεως. Κυρίως ὅμως, αὐτό, τό «φῶς ἱλαρόν τῆς ἁγίας δόξης», ὅπως ἀκουγόταν στούς Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς, μᾶς ἐνθάρρυνε στήν ὁδό τῆς μετανοίας. Αὐτή ὑπῆρξε ἡ δική μας συμβολή στόν σημερινό θρίαμβο τῆς ζωῆς καί τῆς χαρᾶς. Αὐτή μᾶς κατέστησε ἰκανούς, ὥστε σήμερα νά ἀπολαμβάνουμε τό Ἀναστάσιμο Φῶς. Ἡ μετάνοια μᾶς ἐλευθέρωσε. Ἡ μετάνοια διάνοιξε τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς μας. Μέσω αὐτῆς μεταβήκαμε ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς. Αὐτή πρέπει νά ἀποτελέσει καί στό μέλλον τήν δύναμη τῆς ἀντίστασής μας στό καθημερινό σκότος πού διαρκῶς μᾶς ἀπειλεῖ. Σήμερα στρεφόμαστε πρός τό φῶς, ἔχοντας ἐπίγνωση πώς ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος, συχνά, τό σκοτάδι προτιμᾷ καί στό σκοτάδι ἐλπίζει.
Καθώς λοιπόν ἑτοιμαζόμαστε νά καταστοῦμε αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ ἀναστάσιμου θριάμβου, ἄς ἀπευθυνθοῦμε πρός τόν Κύριο, ὥστε τό ζωογόνο φῶς Του νά ἀποτελέσει μέσα μας πηγή, ὄχι μόνον χαρᾶς ἀλλά καί ὑπομονῆς, ἀποφασιστικότητας καί ἐνδυνάμωσης. Ὅλοι μας ζοῦμε μέσα στόν κόσμο καί γνωρίζουμε καλά πώς ἔρχονται στιγμές, κατά τίς ὁποῖες αἰσθανόμαστε τίς δυνάμεις μας ἀνεπαρκεῖς, ὥστε νά ἀντιμετωπίσουμε τίς συμπεριφορές καί τά ἔργα τοῦ σκότους. Ἰδιαίτερα μάλιστα αἰσθανόμαστε ἀδύναμοι καί ἀπροστάτευτοι, ὅταν βρισκόμαστε ἐνώπιον τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.
Σήμερα ὅμως, λαμβάνουμε διαβεβαίωση νίκης τοῦ φωτός, τῆς ζωῆς καί τῆς ἐλπίδας. Σήμερα σπεύδουμε, ὅπως οἱ Μυροφόρες, νά ἀποκαλύψουμε στόν κόσμο τήν μεγάλη εἴδηση. Στόν λόγο μας, στό πρόσωπό μας, στίς πράξεις μας, στήν διαρκῆ χαρά μας, ἄς βρεῖ ὁ κουρασμένος συνάνθρωπός μας τήν ἐπιβεβαίωση τῆς νίκης τῆς ζωῆς. Μετατρέποντας τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου σέ προσωπικό μας γεγονός, ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς πηγή ἐλπίδος, ἐνδυνάμωσης καί αἰώνιας προοπτικῆς πρός ἕναν τραυματισμένο καί ἐξουθενωμένο κόσμο.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ ἀναστάσιμη χαρά ἄς μήν περιοριστεῖ μόνον στήν σημερινή ἡμέρα. Ἡ φλόγα τοῦ ἀναστάσιμου φωτός ἄς μήν σβήσει ἀπό τἰς ριπές τοῦ ἀνέμου τῆς καθημερινότητας. Ἄς διατηρήσουμε στήν καρδιά μας μία ἄσβεστη λαμπάδα, ἡ ὁποία θά φωτίζει κάθε δυσκολία, κάθε ἀνάγκη καί κάθε φόβο. Ἐγείρεται ὁ Χριστός καί συντρίβει τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ἐγείρεται ὁ Χριστός καί ἀτενίζουμε τό βάθος τοῦ ὁρίζοντα τῆς αἰώνιας χαρᾶς. Ἐγείρεται ὁ Χριστός καί Τόν ἀκολουθοῦμε, ἐλεύθεροι ἀπό τό βάρος τῆς ματαιότητος καί τῆς ἀπελπισίας. Ἐλᾶτε νά βρεθοῦμε ὅλοι συνοδοιπόροι πρός τήν Οὐράνια Βασιλεία καί νά μετατρέψουμε τὀ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως σέ δύναμη ἑνότητος, καταλλαγῆς καί ἀγάπης. Κι ἄν ἔρχονται στιγμές πού τό σκοτάδι μοιάζει ἀνίκητο, μία φωνή, μία ἀναστάσιμη φωνή, θά ἀντηχεῖ πάντα:
«Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμί πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Μτθ. 28,20).
Μέ πατρικές εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ