Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2022
Μια μοναδική και φανταστική εμπειρία έζησαν ο Θύμιος Κωνσταντινίδης, με καταγωγή από τα Καλύβια Αγρινίου και ο γιος του Νίκος, οι οποίοι πριν λίγες μέρες πραγματοποίησαν μαζί με μέλη του ΕΟΣ Αγρινίου, την ανάβαση στην κορυφή ¨Μύτικας¨ (2.918 μέτρα), στο Βουνό των Θεών, τον Όλυμπο!
Την τριήμερη εξόρμηση και ανάβαση στο ψηλότερο βουνό της πατρίδας μας, οργάνωσε και υλοποίησε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αγρινίου, το διάστημα από 23 έως 25 Σεπτεμβρίου, με τη συμμετοχή πολλών μελών και φίλων της πεζοπορίας και ορειβασίας.
Ο Καλυβιώτης, Θύμιος Ν. Κωνσταντινίδης, ο οποίος είναι Τεχνικός (εναερίτης) της ΔΕΗ, έγραψε με ενθουσιασμό γι΄αυτή του την εμπειρία: «Πρώτη φορά Όλυμπο! Πρώτη φορά κορυφή! Μαγικό βουνό! Μοναδική εμπειρία! Τυχερός που την έζησα με τον μεγάλο μου γιο και πολλούς καλούς φίλους του ΕΟΣ Αγρινίου! Την επόμενη φορά ελπίζω να έχω μαζί μου και τον μικρό μου γιο!»
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ΄ την αρχή…
Αφού έφτασαν την πρώτη μέρα στο Λιτόχωρο Πιερίας, οι περισσότεροι από τους σχεδόν 50 φίλους του ΕΟΣ Αγρινίου, πραγματοποίησαν την τρίωρη ανάβαση από την τοποθεσία «Γκορτσιά» στην «Πετροστρούγκα» (1950 μ.) όπου διανυκτέρευσαν στο καταφύγιο. Την επόμενη μέρα έγινε η κυρίως πορεία στο βουνό, με ανάβαση στο οροπέδιο των ¨Μουσών¨ και κατάβαση από την άλλη πλευρά, στα ¨Πριόνια¨ με ενδιάμεση στάση στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» (2100 μ.)
Στο πέρασμα από το Οροπέδιο των ¨Μουσών¨ 16 άτομα, μεταξύ αυτών ο Θύμιος και Νίκος Κωνσταντινίδης, ανέβηκαν στην ψηλότερη κορυφή, τον Μύτικα (2918 μ.) σκαρφαλώνοντας το περίφημο "λούκι" σε δύο ομάδες των 8 ατόμων. Δεν έλειψαν και τα απρόοπτα με τον τραυματισμό ενός ορειβάτη της ομάδας από πτώση πέτρας, αλλά όλα πήγαν καλά. Μετά την κατάβασή τους διανυκτέρευσαν στο καταφύγιο «Μπουντόλα» πάνω από το Λιτόχωρο και την τρίτη ημέρα (Κυριακή) επισκέφτηκαν το ρέμα Ορλιά, όπου μετά από μικρή πεζοπορία βρέθηκαν σε καταρράκτες, με υπέροχες λίμνες και απόλαυσαν τα κρύα νερά. Ακολούθησε φαγητό στο Λιτόχωρο και επιστροφή το βράδυ στο Αγρίνιο.
Ο Θύμιος Ν. Κωνσταντινίδης, είναι μάλλον από τους ελάχιστους, σε αριθμό, συγχωριανούς μας, που έχουν ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου και με χαρά μας περιγράφει σε λίγες γραμμές, τα όσα έζησε στο ¨μαγικό¨ αυτό βουνό:
«Φοβερή εντύπωση μου έκανε η πανέμορφη καταπράσινη διαδρομή όπου υπήρχαν δέντρα πολλών διαφορετικών ειδών, προς το καταφύγιο της «Πετροστρούγκας». Ήταν μια 3ωρη πεζοπορία και θα έλεγα, εύκολα προσβάσιμη από οποιονδήποτε. Τα ¨δύσκολα¨ άρχισαν τη δεύτερη μέρα όπου κάναμε μια εξουθενωτική 13ωρη ανάβαση – κατάβαση στο βουνό, με σακκίδια και βάρος στην πλάτη μας. Θέλει καλή προετοιμασία πριν προχωρήσει κάποιος σε αυτό το εγχείρημα… Πιθανά, αν υπήρχε διαθεσιμότητα παραμονής μας, στα καταφύγια στο οροπέδιο των Μουσών ή στο καταφύγιο του «Ζολώτα» θα ήταν πιο εύκολη η προσπάθειά μας. Εντύπωση μεγάλη μου έκανε το Οροπέδιο των Μουσών, μια φανταστική τοποθεσία στα 2700 μέτρα περίπου, με 2 καταφύγια, στημένες σκηνές και πολλά νέα παιδιά που βρίσκονταν εκεί, στα οποία αξίζουν πολλά μπράβο για την οικολογική τους συνείδηση και την αγάπη τους για το βουνό!
Η ανάβαση στον Μύτικα
Συνεχίζοντας ο Θύμιος Ν. Κωνσταντινίδης μας είπε: «Τέλος, ο ¨Μύτικας¨ με την κορυφή στα 2.918 μέτρα, αλλά μέχρι να φτάσεις εκεί χρειάστηκαν 200 μέτρα περίπου πραγματικής αναρρίχησης στο περιβόητο ¨λούκι¨ ένα δύσκολο και επικίνδυνο σημείο, όπου γίνονται όλα τα ατυχήματα σε ορειβάτες… Εκεί βέβαια ανεβαίνει κάποιος αρκετά προετοιμασμένος… Δύσκολη ανάβαση, με απαραίτητη τη χρήση κράνους, ορειβατικών παπουτσιών και λοιπού ορειβατικού εξοπλισμού, μεγάλη προσοχή και οδηγίες απο έμπειρους οδηγούς βουνού και φυσικά ακατάλληλο-απαγορευτικό για όσους έχουν υψοφοβία – ακροφοβία… Φυσικά να μην ξεχάσω να αναφέρω το ρέμα Ορλιά με τους καταρράκτες του, μια τοποθεσία εύκολα προσβάσιμη, 20 λεπτά πεζοπορία από το σημείο που αφήνεις το αυτοκίνητό σου, ότι πρέπει για κολύμπι και αποθεραπεία… Αυτό έγινε την τελευταία ημέρα πριν αναχωρήσουμε για Αγρίνιο, στο οποίο δεν πήγα και το μετάνοιωσα, αλλά πήγε ο γιος μου Νίκος… Πάντως, τέλος καλό όλα καλά! Θα το ξανακάνω σίγουρα, ήταν μοναδική εμπειρία…»
Όσο για τον αν έχει ξανακάνει πεζοπορία και ανάβαση σε άλλα βουνά, ο Θύμιος Ν. Κωνσταντινίδης ανέφερε συγκεκριμένα:
«Ναι έχουμε κάνει εγώ και ο Νίκος, ανάβαση στο Παναιτωλικό όρος, όμως 100 μέτρα πριν την κορυφή ¨Κατελάνος¨ αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω λόγω άσχημου καιρού. Επίσης στον Μπούμστο, στα Ακαρνανικά όρη. Στον γιο μου γενικά του αρέσει η ορειβασία – πεζοπορία και μόνο ο στόχος προς την κορυφή του αρκεί τον ¨γεμίζει¨ και τον ενθουσιάζει… Να σημειώσω ότι, η οργάνωση της ορειβατικής εξόρμησης ήταν αρκετά καλή από τον ΕΟΣ Αγρινίου, σύμφωνα βέβαια με τις δυνατότητες που υπήρχαν το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο».
Η εκδρομή - ανάβαση από τον ΕΟΣ Αγρινίου εκτός από τον Όλυμπο περιελάμβανε επίσης, πεζοπορική διάσχιση του φαραγγιού του ποταμού Ενιπέα πέρασμα από το μοναστήρι και την σκήτη του Αγίου Διονυσίου, καθώς και επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο στο Δίον.
Οι δώδεκα θεοί κατοικούν στα φαράγγια, «τις πτυχές του Ολύμπου» - όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος - όπου βρίσκονται και τα παλάτια τους. Το Πάνθεον (ο σημερινός Μύτικας), είναι το σημείο συνάντησής τους, θέατρο των θυελλωδών συζητήσεών τους… Ο θρόνος του Δία (το σημερινό Στεφάνι), φιλοξενεί αποκλειστικά τον αρχηγό των θεών, τον Δία (Ζευς). Από κει εξαπολύει τους κεραυνούς του δείχνοντας έτσι την «Θεϊκήν του μήνιν».
Επιμέλεια: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος
