Παρασκευή 12 Αυγούστου 2022
Στα εγκαίνια της Έκθεσης Ζωγραφικής - Γλυπτικής του Διεθνούς φήμης Ιταλού καλλιτέχνη Αντρέα Βαλλέρι, με τίτλο «Συμβίωση» σας προσκαλούν ο Περιφερειάρχης, Νεκτάριος Φαρμάκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού & Τουρισμού, Νικόλαος Κοροβέσης και ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας, Παναγιώτης Τσιχριτζής, την Τετάρτη 17 Αυγούστου και ώρα 19.00 μ.μ. στο Κτίριο Χρυσόγελου στην Ιερή Πόλη Μεσολογγίου.
Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε ο Βασίλης Αρτίκος, θα διαρκέσει από την Τετάρτη 17 Αυγούστου έως και το Σάββατο 27 Αυγούστου 2022 και θα λειτουργεί καθημερινά, από τις 11:00 -13:00 και 20:00 -22:00 μ.μ. Κατά τη διάρκεια αυτής θα πραγματοποιηθεί εργαστήριο στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου CREATIVE@HUBS (διακρατικό πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας INTERREG V-A GREECE-ITALY).
ΣΥΜΒΙΩΣΗ
Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ είναι ένας μεταφορικός όρος, που μεταμορφώνει πολλές ιδανικές και πραγματικές καταστάσεις, βάσει των οποίων η «διαφορά» φτάνει στην «ένωση» χωρίς να χαθεί η ταυτότητα.
Παράδοση και καινοτομία, άνδρας και γυναίκα, λιμνοθάλασσα Βενετίας και Μεσολογγίου, Ελλάδα και Ιταλία, παρελθόν και παρόν, λογική και συναίσθημα, είναι μερικά από τα αρχέτυπα που χαρακτηρίζουν την έννοια της ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ.
Τα έργα που είναι στην έκθεση, είναι έργα υλοποιημένα σύμφωνα με τη «τεχνική» της pop art, και έχουν ως στόχο να φέρουν μπροστά μας, ταυτόχρονα την έννοια μίας συνθετικής και διαφοροποιημένης ενότητας.
Οι πίνακες ζωγραφικής βασίζονται στον δυισμό του φωτός και της σκιάς. Μας οδηγούν μέσω της εικονιστικής μετουσίωσης των τόπων αναφοράς τους και υποστηρίζουν ταυτόχρονα την ιστορική εξέλιξη αυτών των τόπων.
Τα ερείπια των ελληνικών ναών, όπως και οι ρευστές εικόνες της Βενετίας, μαρτυρούν την ερμηνευτική μας ικανότητα που μας επιτρέπει να ανασυνθέσουμε με τον νου μας, ό,τι λείπει από τη φυσική εικόνα.
Τα γράμματα που υπάρχουν επάνω στους πίνακες, ανάλογα με το θέμα του κάθε πίνακα, αποτελούν σημασιολογικά μονοπάτια που έχουν διακοπεί από το χρόνο.
Το αρχικό σημασιολογικό περιεχόμενο του κάθε πίνακα, είναι έργο του ζωγράφου αλλά ταυτόχρονα και του θεατή που βλέπει με τα μάτια του νού. Η μνήμη δεν χάνεται ακόμη και με την παρουσία της παρεμβατικής τεχνολογίας, της γλώσσας της διαφήμισης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Η επιλογή των χρωμάτων, είναι μια τυπική απλοποίηση του pop style, αναπαράγει τόσο την βιομηχανική και καταναλωτική καθημερινότητα, όσο και την εικόνα των αρχαίων ναών που την εποχή τους ήταν πολύ διαφορετικοί από σήμερα, διότι ήταν ζωγραφισμένοι.
Στα νερά της λιμνοθάλασσας, της Βενετίας και του Μεσολογγίου, εμφανίζονται και εξαφανίζονται ημιτελή γράμματα και λέξεις, τα οποία αποτελούν στοιχεία ενός μηνύματος που γίνεται πιο συναρπαστικό όταν μεταφέρει το περιεχόμενο, και την ερμηνεία, ενός κρυφού νοήματος που κάποιες φορές παρουσιάζεται, και κάποιες άλλες φορές αποσύρεται, και χάνεται.
Έτσι, η ίδια η πραγματικότητα θα είναι πάντα για όλους μας ένα μυστήριο, που ωστόσο θα αφήνει τη δυνατότητα για περαιτέρω «αποκαλύψεις».
Τα γλυπτά, είναι φτιαγμένα από σύνολα ξύλου και πέτρας, επαναπροτείνοντας το θέμα της «ρίζας» στα αρχέγονα αρχέτυπα.
Στην πραγματικότητα τα γλυπτά, μεταμορφώνουν επιβλητικά τα θέματα, τα προερχόμενα από τον μύθο, την λογοτεχνία και την αρχαία φιλοσοφία.
Είναι φτιαγμένα σε συνάρτηση με μία αρχαία μεταφορική έννοια, την έννοια του ρητού «ΔΡΥΣ ΚΑΙ ΠΕΤΡΑ», που υποδηλώνει την ουσιαστικότητα των πραγμάτων.
Αυτό το αρχαίο ρητό βρίσκεται στον Πλατωνικό Φαίδρο (274β-275δ), όπου ο Σωκράτης αφηγείται τον μύθο του Θέουθ. Ο Θέουθ, Αιγύπτιος εκπρόσωπος του Ερμή, παρουσιάζει στον Θάμους, βασιλιά της Θήβας την εφεύρεση της γραφής ως εργαλείο για την ανάπτυξη της μνήμης, αλλά ο Θάμους απαντά ότι το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο, ότι προκαλεί λήθη, επειδή αποτελείται από συμβατικά σημεία. Συνεχίζει και λέει, ότι ήταν καλύτερα κάποτε, την εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν στο ρητό της «δρυός και πέτρας» αρκεί να έλεγαν την αλήθεια.
Επομένως η επιλογή των υλικών από τον καλλιτέχνη, ξύλο και πέτρα, αντιστοιχεί στην διακοπτόμενη γραφή των πινάκων ζωγραφικής του, δηλαδή είναι το σημάδι της έρευνας, της ιστορικής μνήμης, της συμβίωσης μεταξύ των ανθρώπων.
Της Μαριάννας Σαβράμη
ΑΝΤΡΕΑ ΒΑΛΛΕΡΙ
Ο Αντρέα Βαλλέρι γεννήθηκε στη Βενετία στις 14 Δεκεμβρίου 1959. Μετά από Γυμνασιακές κλασικές σπουδές, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο, στον τομέα της φιλοσοφίας, το 1985.
Βενετσιάνος από την καταγωγή και Έλληνας από «υιοθεσία» όπως αυτοχαρακτηρίζεται, ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα ως αναγνώστης Ιταλικής μητρικής γλώσσας στην Αθήνα. Από το 1989 διδάσκει φιλοσοφία στο Ινστιτούτο "Cavanis" της Βενετίας.
Στα έργα του, η συμβολική δύναμη των αρχαίων μύθων και τα σενάρια του κλασικού κόσμου συνοδεύονται από τη σύγχρονη γλώσσα της «Pop-Art», η οποία ενισχύει το μήνυμα που λαμβάνει ο σύγχρονος επισκέπτης. Η πνευματική και φιλοσοφική έρευνα τείνει στη δημιουργία μιας τέχνης που αποτελείται από αλληλοδιεισδυόμενα θραύσματα, μιάς σύνθεσης συλλογικής, ιστορικής και πολιτιστικής μνήμης.
Η τέχνη του Andrea Valleri θέλει να επανασυνδέσει τον θεατή με την ιστορική παράδοση από την οποία προέρχεται και την οποία ο ίδιος διαμορφώνει σε στερεά θεμέλια. Στην πραγματικότητα, είναι ο ελληνικός πολιτισμός που αναδύεται στα έργα του, τόσο σε επίπεδο θεματολογίας , όσο και ως υποσυνείδητη διάσταση, αφού ο καλλιτέχνης τον θεωρεί ως το σημασιολογικό, ιδανικό και επιστημολογικό πλέγμα ολόκληρης της Δυτικής παράδοσης.
Τα έργα ζωγραφικής του παρουσιάζονται ως σύνολα εικόνων και λέξεων, ως «σημάδι» ενός παρόντος που επαναπροσδιορίζεται συνεχώς στα αρχέτυπα του κλασικισμού, διαβρωμένο μέν από το χρόνο, αλλά ταυτόχρονα αμετάβλητο, καθότι ο κλασικισμός παραμένει ένα σταθερό σύστημα σημασιολογικών αναφορών, επάνω στο οποίο ασκούνται οι ανθρώπινες ερμηνευτικές ικανότητες.
Τα έργα ζωγραφικής ,συνοδεύονται από έργα γλυπτικής του, τα οποία, βασιζόμενα στο γνωστό πλατωνικό δόγμα της «ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ», παρουσιάζονται ως σύνολα από ξύλο και πέτρα. Η ένωση αυτών των δύο υλικών, βασίστηκε σε μία μεταφορική έννοια που αναγράφεται στον Φαίδρο του Πλάτωνα, η οποία εκφράζει την απλή και βαθιά αξία της μνήμης, σαν συνάρτηση της ανάπτυξης της γνώσης αλλά και της αίσθησης της ύπαρξης. Τα θέματα, σκόπιμα είναι «θολά» με την πρώτη ματιά, έτσι αφήνονται να ανακαλυφθούν από τον προσεκτικό επισκέπτη, ο οποίος θα ανακαλύψει τις αναφορές σε μύθους και ιστορίες που ίδρυσαν τον Δυτικό πολιτισμό.