Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021
Ο συμπατριώτης μας πιανίστας Σόλων Ραπτάκης, με ¨ρίζες¨ καταγωγής από τα Καλύβια Αγρινίου, αρίστευσε κατά την χθεσινή παρουσίαση της διδακτορικής του διατριβής ενώπιων πανεπιστημιακής επιτροπής καθηγητών, του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, ολοκληρώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την κοπιώδη προσπάθειά του ακαδημαϊκής κατάρτισης στον χώρο των κλασσικών μουσικών σπουδών.
Γιος της Μαρίας Ρισβά- Ραπτάκη, το γένος Ζαπαντιώτη, από τα Καλύβια, ο Σόλωνας είναι Καθηγητής πιάνου, με σπουδές στο Ωδείο Αθηνών, στην Ιστορική και Συστηματική Μουσικολογία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδακτορικές σπουδές στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών – ΕΚΠΑ. Δουλεύει τα τελευταία χρόνια ως Καθηγητής μουσικής στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Βύρωνα Αττικής.
Η διδακτορική διατριβή που εκπόνησε ο Σόλων Ραπτάκης είχε ως τίτλο:
«Η σονάτα για πιάνο στον ύστερο ρομαντισμό (1848-1914) - Συστηματική προσέγγιση του ρεπερτορίου, με έμφαση στην ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του είδους και της εξελικτικής διαμόρφωσης των μορφολογικών προτύπων».
Επιβλέπων της εργασίας ήταν ο αναπληρωτής Καθηγητής, Ιωάννης Φούλιας, από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής, ο Μάρκος Τσέτσος, Καθηγητής και Γιώργος Φιτσιώρης, αναπληρωτής Καθηγητή.
Ο Σόλων Ραπτάκης σαφώς ικανοποιημένος και χαρούμενος για την επιτυχία του αυτή ανέφερε τα εξής:
«Σας ευχαριστώ όλους για τις όμορφες ευχές, που έδωσαν μια σαφέστατα εορταστική διάσταση στην χθεσινή ημέρα. Η υποστήριξη της διδακτορικής μου διατριβής ολοκληρώθηκε επιτυχώς, με βαθμό "Άριστα" παμψηφεί. Αν όμως αξίζουν συγχαρητήρια στην προσπάθειά μου και στο αποτέλεσμά της, τουλάχιστον τα μισά από αυτά θα πρέπει να έχουν ως αποδέκτη τον Καθηγητή μου κύριο Φούλια, δηλαδή τον άνθρωπο ο οποίος στάθηκε δίπλα μου σε κάθε επιστημονικό πόνημα, ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια. Την μουσικολογική μου ταυτότητα και εξέλιξη τις οφείλω στον δρ. Ιωάννη Φούλια, αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, δίχως τη συμβολή του οποίου η διατριβή μου δεν θα είχε σε καμία περίπτωση ανάλογο βαθμό πληρότητας και τελείωσης. Πολλές ευχαριστίες θα ήθελα να δώσω ακόμη στα μέλη της συμβουλευτικής μου επιτροπής, στους Μάρκο Τσέτσο και Γιώργο Φιτσιώρη, για τις καθοριστικές τους επεμβάσεις όπου κρίθηκε απαραίτητο.
Τέλος όπως αναφέρει ο Σόλων Ραπτάκης σύντομα η διατριβή του θα είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο, για κάθε ενδιαφερόμενο, μουσικό ή μουσικολόγο. Ακολουθεί ένα μικρό, ενδεικτικό απόσπασμα από την εισαγωγή:
«Ως βασικότερος στόχος της όλης αναλυτικής διερεύνησης τίθεται η αναγνώριση και περιγραφή των μορφολογικών προτύπων (σονάτας, ρόντο, τριμερούς μορφής κ.ά.) που χρησιμοποιούν στις σονάτες τους για πιάνο οι υστερορομαντικοί συνθέτες και κατόπιν η σύγκριση με τις παραδοσιακές εκφάνσεις των μορφών αυτών, έτσι ώστε να διαφανούν κατά το μάλλον εναργέστερα η συχνότητα και ο τρόπος χρήσης τους στα διαφορετικά μέρη που συναπαρτίζουν την ευρύτερη σύνθεση στο είδος της σονάτας, καθώς και η εξέλιξή τους στο πέρασμα των δεκαετιών, με σημείο αφετηρίας τα έργα του Beethoven και κεντρικό σταθμό τις ρομαντικές υποπεριόδους που προηγήθηκαν.
Από τους προαναφερόμενους μορφολογικούς τύπους, η έμφαση δίνεται αναπόφευκτα στη μορφή της σονάτας, σε όλες τις διαφορετικές εκφάνσεις της, αυτόνομες (τριμερής, διμερής, χωρίς επεξεργασία) ή προερχόμενες από αναμίξεις με άλλες μορφές (σονάτα-ρόντο κ.ά.). Επιπλέον, επιχειρείται να δοθεί μια σαφής εικόνα της εξέλιξης της σονάτας για πιάνο ως είδους· συγκεκριμένα, εξετάζονται η επιλογή του αριθμού, της διάταξης και των τονικών σχέσεων μεταξύ των μερών τους, οι όποιες εξωμουσικές, προγραμματικές ή και περιγραφικές συνδηλώσεις (όπως καταδεικνύουν, φέρ’ ειπείν, ιδιαίτεροι τίτλοι, επιγράμματα ή μέρη που παραπέμπουν σε κομμάτια χαρακτήρος), χαρακτηριστικά που εμφανίζονται όλο και συχνότερα σε αυτήν την περίοδο, αλλά και οι εσωτερικές κυκλικές σχέσεις μεταξύ των επιμέρους μερών ενός έργου, στοιχείο που συνιστά εξίσου ένα βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής παραγωγής του 19ου αιώνα. Περαιτέρω, έναν συμπληρωματικό, έμμεσο στόχο της παρούσας διατριβής συνιστά η ανάδειξη αυτών των μέχρι τούδε πρακτικά άγνωστων και δη μεγάλης κλίμακος έργων για πιάνο και η αποκατάσταση πολλών εξ αυτών στο συναυλιακό ρεπερτόριο, μια θέση την οποία αξίζουν αδιαμφισβήτητα, μην υστερώντας –κατά την κρίση του γράφοντος – στο ελάχιστο έναντι άλλων, ευρύτερα γνωστών δημιουργημάτων της ίδιας εποχής. Επιπλέον, ως συγγενής αποστολή, κρίνεται αναγκαία η προσπάθεια απόσυρσης από την αφάνεια ορισμένων σπουδαίων δημιουργών, που βρίσκονται μέχρι τούδε στην σκιά των συγχρόνων τους».
Πολλά συγχαρητήρια στον Σόλων Ραπτάκη για την επιτυχή ολοκλήρωση του διδακτορικού του και του ευχόμαστε ολόθερμα να εξακολουθήσει και μελλοντικά την μουσική καλλιτεχνική του ανέλιξη!!!
