Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020
Φάνηκε το καράβι που έρχεται τέτοιον καιρό με ρότα, και φέρνει στ΄ αμπάρια του τον πιο ακραίο λόγο που εκστομίστηκε ποτέ, ότι ο Λόγος έγινε σάρκα και έστησε τη σκηνή του μέσα μας και ζει ανάμεσά μας.
Και ακραίος θα παραμένει αυτός ο λόγος. Ας θάμπωσαν οι λέξεις απ την υποκρισία, κι ας έγινε η γλώσσα μας άγευστη απ την ανοστιά του καθημερινού λόγου. Οι λέξεις «Λόγος», «σάρκα», «μέσα μας», «ανάμεσα μας», εξαίρουν τη θεοτική μας μοναδικότητα. Ξέρει ο καθένας μας καλά, κι ας μην το μολογεί, πως δεν είναι μονάχα λέξεις του λεξικού αυτές, είναι τα κρημνώδη τοπία μας και τα άπατα νερά μας. Είναι λέξεις που κρατούν τη γεύση τους, γι αυτούς που τα χείλη τους διατηρούν ακόμα την υγρασία που δε στέγνωσε ο λίβας και η έρημος της χλαλοής.
Αυτό το καράβι το λένε Γέννηση, Φώτα, Αγιασμός των υδάτων. Το γράφει στα πλευρά, στα πανιά, στα ξάρτια του. Ξανάρχεται για να μας θυμίσει πως όλα διαβαίνουν και όλα πάλι γεννιούνται. Και όταν γεννιούνται, λούζονται στο φως και στο νερό για να έχουν ζωή και περίσσευμα ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που τούτες οι γιορτές με το βαθύ τους νόημα σταλάζουν κάτι στους τρίσβαθους μυχούς της ύπαρξης μας.
Το καράβι διαπλέει τον πορθμό των τελευταίων ημερών για να βγει στη θάλασσα του νέου χρόνου. Για περισσότερο φως και περισσότερη ζωή. Με το καλό να φτάσει.
Χρόνια πολλά!
Κείμενο του εκπαιδευτικού και συγγραφέα, Ευθύμιου Πριόβολου