Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020
Η παλιά ξεθωριασμένη οθόνη και ο μαντρότοιχος του θερινού κινηματογράφου του αξέχαστου Γιάννη Καραθάνου, στέκουν ακόμη όρθια, παρά τη φθορά του χρόνου και μας θυμίζουν τα όμορφα νοσταλγικά καλοκαίρια που όλοι οι κάτοικοι του χωριού μας ψυχαγωγούνταν με τις ταινίες που προβάλλονταν στον λευκό φόντο του σινεμά!
Ο θερινός κινηματογράφος του μπάρμπα Γιάννη Καραθάνου, ξεκίνησε τις προβολές του για το κοινό το 1968, το ρεύμα είχε έρθει πλέον στο χωριό και αυτό βοηθούσε ώστε να υπάρχει φωτισμός στην πλατεία με τα καθίσματα, αλλά και στο χώρο που λειτουργούσε η κινηματογραφική μηχανή.
Γεμάτος λουλούδια με γιασεμιά και τριανταφυλλιές, με τον κισσό να σκαρφαλώνει στους ασπρισμένους τοίχους, λίγο αμμοχάλικο, κάποια τραπεζάκια και ο λευκός υπερυψωμένος τοίχος, ο υπαίθριος αυτός χώρος ήταν ιδανικός για τους Καλυβιώτες, οι οποίοι «συν γυναιξί και τέκνοις» και με τον πασατέμπο στο χέρι, αφήνονταν στην μαγεία του σινεμά, απολάμβαναν τις ταινίες αλλά και χαίρονταν τις φεγγαρόλουστες βραδιές του καλοκαιριού!
Ο κινηματογράφος διέθετε 250 καθίσματα πλεχτά με πλαστικές πετονιές, ενώ τη μηχανή προβολής ¨Προβόστ¨ την χειρίζονταν αρχικά ο Θέμης Πολιτάκης από το Αιτωλικό (Σίνε ΑΛΕΞ) και ο Γιώργος Γκιουλέκας από το Νεοχώρι, οι οποίοι έφερναν και τις κόπιες των ταινιών, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε ο νεαρός Σπύρος Καραθάνος, γιος του ιδιοκτήτη.
Δίπλα υπήρχε η μεγάλη κλειστή αίθουσα όπου στεγάζονταν ο χειμερινός κινηματογράφος.
Στα εισιτήρια υπεύθυνη ήταν η κυρία Μαίρη με την κόρη της Δήμητρα, την υποδοχή και τον έλεγχο στην είσοδο έκανε ο κυρ Γιάννης και ο μικρός Βαγγέλης, επί τοις ουσίας, όλη η οικογένεια ήταν από νωρίς το απόγευμα ¨επί ποδός¨ για να προετοιμαστούν σωστά οι διπλές παραστάσεις που άρχιζαν λίγο μετά τις 8 το βράδυ...
Η παρακολούθηση μιας ενδιαφέρουσας ταινίας στη μεγάλη οθόνη μετά τον κάματο της μέρας έρχονταν ως αγχολυτικό από τις σκοτούρες της καθημερινότητας. «Υπολοχαγός Νατάσα» ταινία που έκοψε πάρα πολλά εισιτήρια, «Η νεράιδα και το παλληκάρι» «Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά» με πρωταγωνιστές την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, «Το νησί της Αφροδίτης» με την αξέχαστη Κατίνα Παξινού, τούρκικες ταινίες με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Χούλια Κότσιγιτ, πολλές ταινίες γουέστερν ¨σπαγγέτι¨ κ.α.
Τα ξύλινα ταμπλό που στήνονταν έξω από το σινεμά και στην γωνία απέναντι από τη μικρή πλατεία του χωριού, τα επιμελούνταν τις περισσότερες φορές ο Σπύρος Καραθάνος, στα οποία τοποθετούσε φωτογραφίες και αφίσες ή έγραφε τους τίτλους της ταινίας που θα προβάλλονταν προσεχώς.
Η εικόνα του κινηματογράφου, με τη δύναμη της φυσικότητας και την παραστατικότητα της κίνησης, έφερνε όλους τους κατοίκους του χωριού στο θερινό σινεμαδάκι… Γοητευμένοι, οι θεατές μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες ανακάλυπταν το σύμπαν που τους περιέβαλλε: άλλες πόλεις, άλλες χώρες, άλλες εποχές, άλλες συνήθειες. Δεν έχει σημασία που όλα αυτά δεν είναι πάντα ακριβή, αλλά παρουσιασμένα σύμφωνα με τη σκηνοθετική ή σεναριακή φαντασία.
Το θερινό σταμάτησε την λειτουργία του το καλοκαίρι του 1978, όταν η μικρή οθόνη έκανε πλέον σαρωτική την εμφάνισή της. Σήμερα ο χώρος είναι αποθηκευτικός χώρος εργαλείων και οχημάτων αγροτικής χρήσης.
O Λουκιανός Κηλαηδόνης με το τραγούδι του «Τα θερινά σινεμά» μας γυρίζει στα παλιά καλά χρόνια:
«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά»
Ευχαριστούμε για τις πολύτιμες πληροφορίες τον κ. Σπύρο Ι. Καραθάνο
Επιμέλεια: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος
