Η Κατερίνα Αναστασίου, γεννήθηκε στο Αγρίνιο, ενώ ο πατέρας της Νίκος έχει καταγωγή από τα Καλύβια και η ίδια μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 1993, στα χρόνια του σχολείου ακόμη, διακρίθηκε με το Α’ βραβείο ¨Καρόλου Κουν¨ στο 2ο Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου, με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη “Ήχος του όπλου”. Το 1996, αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ¨Καρόλου Κουν¨.
Έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και έχει συνεργαστεί επίσης με τον ηθοποιό- σκηνοθέτη, Χάρη Ρώμα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, η Κατερίνα Αναστασίου είχε λάβει μέρος παλαιότερα και σε θεατρική παράσταση που παίχθηκε στα Ιωάννινα, με το έργο του Αντώνη Δωριάδη: «Ένα παράξενο απόγεμα» παράσταση αφιερωμένη στον μεγάλο Μεσολογγίτη αγωνιστή, με σημαντική αντιδικτατορική δράση, Σπύρο Μουστακλή!
1) Κατερίνα αυτή τη χρονιά συνεργάστηκες για πρώτη φορά με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, αρχικά το καλοκαίρι με την παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Μπόστ, και τώρα με το έργο ¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ του Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή με τον σημαντικότερο θεατρικό οργανισμό του τόπου μας και ποιές είναι οι εντυπώσεις σου;
Τελείωσα την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης το 1996 και το πρώτο βιογραφικό που έστειλα ήταν προς το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, με την ελπίδα να συνεργαστώ κάποια στιγμή. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, εργασίας μου στο ελεύθερο θέατρο και κάποια στιγμή τον Ιανουάριο που μας πέρασε χτύπησε το τηλέφωνο μου από τον Καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου, Νίκο Καραγέωργο. (Του το είχε δώσει η συνάδελφος και σκηνοθέτης της παράστασης ¨Ρωμαίος και Ιουλιέτα¨ του Μποστ, Κάτια Ζαρκάδα).
Συναντηθήκαμε στην Αθήνα λίγο αργότερα, δύο άγνωστοι και κάναμε μία πολύ όμορφη κουβέντα θυμάμαι… Μου είπε ότι είχε ακούσει για μένα και με ρώτησε πως και δεν είχα παίξει μέχρι τώρα στο ΔΗΠΕΘΕ… Αλήθεια ήταν μία ερώτηση που σίγουρα δεν θα μπορούσα να απαντήσω από την στιγμή που κανένας καλλιτεχνικός διευθυντής δεν είχε ζητήσει να με γνωρίσει ούτε καν από περιέργεια! Οπότε καταλαβαίνεις ότι η έκπληξη και η χαρά ήταν μεγάλη με την συνάντηση και την πρόταση για να συνεργαστούμε το καλοκαίρι με το έργο του Μπόστ ,που φυσικά και αποδέχτηκα. Η πρόταση για τον ¨Μικρό Πρίγκιπα¨ ήρθε πολύ αργότερα και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων το καλοκαίρι.
2) Το καλοκαίρι δόθηκαν παραστάσεις στο Αγρίνιο και σε πολλές περιοχές του νομού μας. Πως ανταποκρίθηκε το κοινό και ποιες εμπειρίες αποκόμισες;
Μέτα από πολλά χρόνια το Δημοτικό Θέατρο αποφάσισε να επισκεφτεί και πάλι τα χωριά του και κωμοπόλεις του νομού, αφού στον αρχικό ιδρυτικό σκοπό του είναι και η αποκέντρωση της θεατρικής τέχνης προς την περιφέρεια. Αυτό είναι σπουδαίο αλλά και δύσκολο... Είναι πάρα πολλοί που δεν μπορούν να μετακινηθούν προς τις αστικές πόλεις για να έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με ένα πολιτιστικό έργο. Το θέατρο δεν είναι ¨ελιτίστικο¨ αλλά βαθιά ανθρώπινο και αναγκαίο. Όλες οι παραγωγές του ελεύθερου θεάτρου επισκέπτονται πάντα τις μεγάλες πόλεις, εύλογα από την στιγμή που ο σκοπός είναι εισπρακτικός. Μόνο τα Δημοτικά Θέατρα μπορούν και πρέπει να προσφέρουν την τέχνη και τον πειραματισμό τους. Γι΄ αυτό είναι αναγκαία η ύπαρξη και η στήριξή τους από την πολιτεία και το κράτος. Καταρχήν θα πρέπει να φτιαχτούν υποδομές σε όλα τα χωριά για την υποδοχή μιας θεατρικής ή μουσικής παράστασης. Είναι σημαντικό να προετοιμάζεσαι για να μπορέσεις να δεχτείς κάτι και να το γνωρίσεις.
Όλα θέλουν χρόνο και προετοιμασία, όπως λέει και το έργο του Εξυπερύ ¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨. Η περιοδεία για μένα το καλοκαίρι ήταν μια μεγάλη συγκίνηση και μία μεγάλη έκπληξη. Τι ομορφιές Θεέ μου έχει αυτός ο τόπος!
3) Η νέα θεατρική παράσταση με το έργο ¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ παίζεται ήδη και πολλά σχολεία προσέρχονται να την παρακολουθήσουν. Το έργο απευθύνεται μόνο σε παιδιά και μικρές ηλικίες θεατών ή δίνει μηνύματα και για τους ενήλικες;
Ο Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ αφιέρωσε το έργο του (παραμύθι) ¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ σε έναν φίλο του που είχε σκοτωθεί, με την σημείωση - επειδή αφορά τα παιδιά- στον φίλο του… όταν ήταν παιδί.
¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ λοιπόν, δεν είναι παρά, το παιδί που ήμασταν ή το παιδί που κουβαλάμε μέσα μας και κάπου μεγαλώνοντας το έχουμε ξεχάσει. Έρχεται λοιπόν να μας συναντήσει στην πιο δύσκολη στιγμή μας, στην πιο ανθρώπινη, αυτή την στιγμή που είμαστε μόνοι με τον εαυτό μας, εκεί που δεν χρειάζεται να κρατήσουμε τα προσχήματα, εκεί που προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια και έχουμε χάσει την μνήμη μας. Αστείο αλήθεια!
¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ είναι ο φίλος ο αδερφός, ο σύντροφος που έρχεται και μπαίνει ξαφνικά στην ζωή μας, μας την αλλάζει και όταν έρχεται η ώρα να φύγει από το οπτικό μας πεδίο, συνεχίζει να υπάρχει μέσα από την θύμηση. Η μνήμη είναι αυτή που κρατάει ζωντανούς τους ανθρώπους και τα συναισθήματα. Έτσι περνάμε στην αιωνιότητα… Πόσα πράγματα δεν γνωρίζουμε κι όμως υπάρχουν; Άρα πώς μπορούμε να πούμε ότι η αλήθεια περιορίζεται στο οπτικό μας πεδίο;
Το έργο είναι σπουδαίο γιατί ενώ είναι γεμάτο συμβολισμούς και βαθιά φιλοσοφικό, είναι ταυτόχρονα ευχάριστο, τρυφερό, παιχνιδιάρικο...! Είναι ένα έργο για μικρούς φίλους που ¨μεγαλώνουν¨ και για μεγάλους φίλους που θέλουν να θυμηθούν πως ήταν παιδιά! Είναι το ίδιο το ταξίδι της ζωής που δεν είναι παρά μία μάθηση της αγάπης, της επιμονής, της υπομονής, της εμπιστοσύνης, της φιλίας, της συμφιλίωσης, της υπευθυνότητας, του έρωτα και τέλος ο αποχωρισμός που έρχεται για να κλείσει ο κύκλος. Γεμάτο από συμβολισμούς και συναισθήματα για μικρούς και μεγάλους!
4) Πόσο επίκαιρο είναι για την εποχή μας το έργο του Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ και ποια τα μηνύματα και οι συμβολισμοί που στέλνει προς τους νέους ανθρώπους που έχουν άλλα βιώματα και διαφορετική αντίληψη;
Είναι από τα πιο δημοφιλή πολυδιαβασμένα και αγαπημένα παραμύθια σε ολόκληρο τον κόσμο, με διαφορετικά βιώματα αντιλήψεις και διαφορετικούς πολιτισμούς, συνεπώς.. Όσοι δεν το έχουνε διαβάσει σίγουρα το έχουνε ακούσει σαν έργο…
5) Έχεις κάνεις παραστάσεις παιδικού θεάτρου και συνεργάστηκες πολλά χρόνια με τον εξαίρετο ηθοποιό – σκηνοθέτη Χάρη Ρώμα. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις παιδικό θέατρο; Τα παιδιά είναι ¨απαιτητικοί¨ θεατές; Μπορείς να τα ¨ξεγελάσεις¨ με εντυπωσιακά τεχνάσματα;
Με τον Χάρη τον Ρώμα συνεργαστήκαμε για πρώτη φόρα πριν εννέα χρόνια στο παιδικό θέατρο σαν σκηνοθέτης - ηθοποιός και σε πέντε παραγωγές από τότε… Τα τελευταία δύο χρόνια συνεργαζόμαστε επί σκηνής μαζί… Εξαιρετικός συνεργάτης, ηθοποιός με ήθος και ταλέντο, γενναιόδωρος άνθρωπος ο Χάρης, είναι η εγγύηση της επιτυχίας μίας παράστασης.
Το 1998 έπαιξα την πρώτη παιδική παράσταση σε ένα έργο του Γιάννη Καλατζόπουλου κι από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες. Το θέατρο για παιδιά είναι δύσκολο γιατί θέλει ενέργεια και μεγάλη αμεσότητα καθώς και αλήθεια. Όσο εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια κι αν έχεις δεν τα κερδίζεις και δεν τα εντυπωσιάζεις τα παιδιά αν δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία. Πόσο μάλλον αυτή την εποχή που τα παιδιά παίζουν με τα παιχνίδια που τους παρέχει η τεχνολογία από πολύ μικρά ακόμα…
Πέρασε η εποχή που παίζαμε στις αυλές και στις αλάνες, όσο πιο απλά αποδώσεις μία παράσταση και με αλήθεια, τόσο πιο μαγεία δημιουργείς στη σκηνή. Αυτό είναι που λείπει από τα παιδιά …η μαγεία !
Γι΄ αυτό και το θέατρο σαν μορφή τέχνης όχι μόνο δεν χάνει την αξία του αλλά γίνεται πιο αναγκαίο από ποτέ. Οι ¨ζωντανοί¨ ήρωες είναι αυτοί που ¨ξυπνάνε¨ συναισθήματα και κάνει τα παιδιά να ελπίζουν και να θαυμάζουν! Και φυσικά δεν συζητάω, το τι παίρνει ο ηθοποιός πάνω στη σκηνή από τα παιδιά… Ένα δώσε κι ένα πάρε είναι η κάθε παράσταση… Ηθοποιοί και θεατές, μύστες στο πιο μεγάλο μυστήριο των μυστηρίων… Το Θέατρο!
6) Έχεις καταγωγή από τα Καλύβια Αγρινίου και μάλιστα πριν λίγα χρόνια είχες κάνει μια θεατρική παράσταση στην πλατεία του χωριού μας. Τι θυμάσαι από αυτή την εμπειρία σου αλλά και από τα παιδικά σου χρόνια, ποιες ¨εικόνες¨ και μνήμες έχεις αποτυπώσει όταν το επισκεπτόσουν μαζί με τον πατέρα σου;
Τα Καλύβια για μένα είναι οι μυρωδιές και τα χρώματα της Μ. Εβδομάδας! Η καμπάνα της εκκλησίας την Μ. Παρασκευή και η συνεύρεση των συγγενών και φίλων την Κυριακή του Πάσχα. Αυτές είναι οι ποιο όμορφες στιγμές και εικόνες των παιδικών μου χρόνων. Είναι ένα μικρό όμορφο χωριό με μεγάλη ιστορία. Και εδώ πρέπει να σου πω συγχαρητήρια Γιώργο για το ενδιαφέρον που έχεις για το Χωριό μας, για την προβολή και την ανάδειξή του. Εύχομαι να έχεις την δύναμη και τη διάθεση να συνεχίσεις Διασώζοντας τα έθιμα και της παραδόσεις μας στα χωριά, διασώζουμε την ταυτότητα και τη μνήμη μας. Για μένα είναι σημαντικό αυτό γιατί έτσι διασώζω και το «παιδί» μέσα μου. Φεύγοντας από το Αγρίνιο ήμουν μικρή και αναγκάστηκα να μεγαλώσω. Ήταν δύσκολα… Τώρα που μου δόθηκε η ευκαιρία να είμαι αρκετό καιρό εδώ, περπατάω στους ίδιους δρόμους και τα στενά, αναζητώντας τη μικρή Κατερίνα και παίζοντας τον Μικρό Πρίγκιπα! Τι σύμπτωση… τι τύχη!
Η παράσταση που έπαιξα ένα καλοκαίρι –νομίζω πριν τέσσερα χρόνια- στην πλατεία του χωριού δεν ήταν προγραμματισμένη να γίνει. Ήταν μία σκέψη της τελευταίας στιγμής. Κάναμε περιοδεία ένα έργο του Ντάριο Φο και της Φράγκα Ράμε –Ελεύθερο ζευγάρι- που είχα διασκευάσει για να παίζεται σε καφέ μπαρ. Πρώτη φορά παίζαμε σε ανοιχτό χώρο…
Η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν η πλατεία γέμισε από παιδιά …και τώρα τι κάνουμε; Η παράσταση ήταν για μεγάλους και οι ενήλικες στην πλατεία, ελάχιστοι… Εποχή για αγροτικές δουλειές, διακοπές για τους μικρούς και η χαρά ότι κάτι γίνεται στην πλατεία του χωριού μας… Τολμήσαμε και… παίξαμε. Δεν ¨κόψαμε¨ και δεν αλλάξαμε τίποτα από το κείμενο. Η έκπληξη που ακολούθησε ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Το γέλιο η ανταπόκριση, η φοβερή αντίληψη και το χειροκρότημα, ήταν κάτι συγκινητικό. Πραγματικά θα το ξανά έκανα… Αυτή τη φορά με μία παράσταση για παιδιά!
Είναι αλήθεια πάντως και από την καλοκαιρινή περιοδεία στα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας ότι, η ανταπόκριση των ενηλίκων –παρόλο που η παράσταση ήταν για ενηλίκους – ήταν ελάχιστη, τα παιδιά ήταν περισσότερα και τα περισσότερα ασυνόδευτα. Είναι λυπηρό και απογοητευτικό αν σκεφτείς ότι ο χρόνος που μπορείς να κάνεις κάτι κοινό με το παιδί σου είναι ελάχιστος και δεν έχεις πολλές ευκαιρίες και επιλογές.
Ή θα δεις ταινία ή θέατρο ή θα παίξεις επιτραπέζιο ή μπάλα. Ελπίζω να αλλάξει αυτό και να αρχίσουμε να αναζητούμε χρόνο για να αφιερώνουμε και σε εμάς και σε αυτούς που αγαπάμε.
7) Τα τελευταία χρόνια ¨ανθούν¨ οι ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες και αντίστοιχα στα Καλύβια με την καθοδήγηση της Μαρίνας Καραφά, δραστηριοποιείται η Θεατρική Ομάδα «Παι-ζουμε». Ποια είναι η γνώμη σου για αυτή την θεατρική ¨άνοιξη¨ που παρατηρούμε;
Το θέατρο εκτός από μία μορφή έκφρασης και επικοινωνίας είναι μία τέχνη που απαιτεί γνώση, συνεχή πνευματική και σωματική άσκηση, ενημέρωση, πειθαρχία, αδιάκοπο χρόνο εργασίας, όπως και οι επιστήμες.
Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι, τόσοι πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται να εκφραστούν και να ¨ανακαλύψουν¨ δρόμους μέσα από την διαδικασία της θεατρικής αγωγής. Μέχρι εδώ όλα καλά. Και μέχρι εκεί που δεν εμπλέκονται επαγγελματικά οι ερασιτεχνικές ομάδες…
Μπορεί να υπάρχει μία έξαρση στις ερασιτεχνικές ομάδες αλλά δεν θα μίλαγα για ¨άνοιξη¨ αλλά για ¨χειμώνα¨ του επαγγέλματος του ηθοποιού. Παρακολούθησα με μεγάλη χαρά παραστάσεις των ερασιτεχνικών ομάδων, όπου δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί όλες ανεβάζουν παράσταση(?)
Ποιος ο λόγος; όταν η ανάγκη σου είναι να εκφραστείς και να ασκηθείς απλά; Υπάρχει γενικά μία αλαζονεία και όχι η ταπεινότητα που απαιτείται. Γι αυτό και τόσες πολλές ομάδες που έχουν την αξίωση να ανέβουν σε μία επαγγελματική σκηνή χωρίς κανέναν λόγο και χωρίς καμία άσκηση. Επικίνδυνο και για το θέατρο και γι αυτούς που το υπηρετούν! Επίσης μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δεν παρακολουθούν θέατρο πολλοί από αυτούς που ασχολούνται ερασιτεχνικά με το θέατρο…
Αντιθέτως, η θεατρική ομάδα των Ποντίων της περιοχής για παράδειγμα ανέβασε ένα έργο ποντιακό, με ποντιακή διάλεκτο …μάλιστα! Κατανοητό και γιατί το κάνουνε και γιατί θέλουν να το παρουσιάσουν. Μία γλώσσα δύσκολη και άγνωστη που με συγκίνησε… Διέκρινα τη χαρά τους και δεν υπήρχε κανένα ίχνος αγωνίας για την παράσταση… Τέλος πάντων, θέλει μεγάλη κουβέντα… Είναι ευχάριστο το ότι, η Μαρίνα Καραφά έφτιαξε μία θεατρική ομάδα στα Καλύβια και από ότι μαθαίνω πάει καλά… Ελπίζω να βρει κι άλλους ανθρώπους από το χωριό να συνεργαστεί και χωρίς το άγχος της παρουσίασης μίας παράστασης, αλλά πάντα με την χαρά της γνώσης και της δημιουργίας.
8) Πότε ολοκληρώνεται η συνεργασία σου με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, για το επόμενο διάστημα ποια είναι τα σχέδια που κάνεις και ποια καλλιτεχνικά βήματα προγραμματίζεις;
Η συνεργασία μου με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου τελειώνει στα μέσα Δεκεμβρίου με την λήξη των παραστάσεων του ¨Μικρού Πρίγκιπα¨. Σκέφτομαι να ξεκινήσω πρόβες σε δύο έργα που ελπίζω να είναι έτοιμα τον Φλεβάρη και να μας δοθεί η ευκαιρία να τα ξαναπούμε σύντομα.
Κατερίνα σε ευχαριστώ πολύ, καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!
Συνέντευξη: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος