Εργάτες γης, άνδρες και γυναίκες, κυρίως από την Αλβανία, αλλά και εργάτες από το Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές, αποτελούν το απασχολούμενο εποχιακό εργατικό δυναμικό που ¨αναλαμβάνει¨ να μαζέψει τους καρπούς των δένδρων στον κάμπο, με ένα σχετικά ικανοποιητικό μεροκάματο.
Στην τιμή αγοράς της παραγόμενης ποσότητας φρούτων, περιλαμβάνονται ανάμεσα στα άλλα και τα ¨μαζευτικά¨, έξοδα που επιβαρύνουν τον παραγωγό και ελλείψει ντόπιων εργατικών χεριών πρέπει να μαζέψει τη σοδειά του με τους αλλοδαπούς, οι οποίοι φθάνουν στον τόπο μας κατά ομάδες προκειμένου να στελεχώσουν τα ¨συνεργεία¨.
Πάντως το θετικό στην όλη ιστορία είναι ότι, στους δυο περίπου μήνες που διαρκεί η συγκομιδή, οι μαγαζάτορες ¨δέχονται¨ παραγγελίες για καφέδες ή αναψυκτικά… απ΄ ευθείας από τα περιβόλια, ενώ μετά τη δουλειά, όταν σουρουπώσει, οι εργάτες θα αναζητήσουν φαγητό και ντόπιους μεζέδες σε κάποιο από τα καταστήματα εστίασης του χωριού…
Παρά την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων τα ντόπια συνεργεία εργατών είναι ελάχιστα, με αποτέλεσμα τα εργατικά ¨χέρια¨ να συμπληρώνονται σε μεγάλο ποσοστό από αλλοδαπούς, οι οποίοι κατόπιν, όπως είναι φυσικό, στέλνουν τις οικονομίες τους μέσω συναλλάγματος, στις χώρες καταγωγής τους.