Οι χριστουγεννιάτικες ημέρες πέρασαν αρκετά ήρεμα, οι κάτοικοι καταπιάστηκαν ξανά με τις καθημερινές ασχολίες τους, ενώ οι επισκέπτες από άλλες πολιτείες, αν και λιγοστοί, ήρθαν για λίγες μέρες να δουν τα συγγενικά τους πρόσωπα και να γιορτάσουν στον γενέθλιο τόπο.
Το μάζεμα των καρπών στα περιβόλια φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του, η παραγωγή εσπεριδοειδών πότε με τα πάνω και πότε με τα κάτω της, δίνει μια δυναμική στο χωριό μας, αφού ντόπιοι και αλλοδαποί εργάτες βρίσκουν μεροκάματο, φορτηγά με γεμάτα φορτία πάνε κι έρχονται και οι παραγωγοί πασχίζουν να πουλήσουν τη σοδειά τους όσο πιο ικανοποιητικά γίνεται...
Οι εικόνες του χωριού, με το φως του χειμωνιάτικου ήλιου να τις ¨αγκαλιάζει¨, περικλείουν μια ομορφιά που μοιάζει αναλλοίωτη στο χρόνο, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν την εντύπωση μιας νοσταλγικής, ίσως μελαγχολικής διάθεσης, για όλα αυτά που έφυγαν και χάθηκαν ανεπιστρεπτί…
Η λιγοστή κίνηση στους δρόμους, οι γειτονιές που άδειασαν, οι άνθρωποι που έμειναν, οι άνθρωποι που ξενιτεύτηκαν, τα αγαπημένα πρόσωπα που μας ¨αποχαιρέτησαν¨ για πάντα…
