Πολλοί συγχωριανοί μας το είχαν σαν τάμα να ανεβαίνουν παραμονές της γιορτής στο ιστορικό μοναστήρι, γνωστό σαν «Παντοκράτορας» για να ανάψουν ένα κερί, να προσκυνήσουν την ιερή εικόνα της «Μεταμόρφωσης του Σωτήρος» και να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό και την Ιερή Ακολουθία μαζί με χιλιάδες άλλους πιστούς.
Με τα πόδια παρέες παρέες, μικροί και μεγάλοι την παραμονή του Σωτήρος ξεκινούσαν από τα Καλύβια, στάματαγαν για λίγο για να ξαποστάσουν στον Σταθμό Αγγελοκάστρου και κατόπιν κατευθύνονταν προς το μοναστήρι για να διανυκτερεύσουν, στο προαύλιο της μονής, κουβαλώντας μαζί τους λίγο φαγητό και ελάχιστα σκεπάσματα για να κοιμηθούν.
Άλλοι πήγαιναν με τα κάρα και τα άλογά τους ή πήγαιναν με το παλιό τραίνο του ΣΒΔΕ, μέχρι το Σταθμό και μετά πεζή 3-4 χιλιόμετρα μέχρι τον Παντοκράτωρα…
Οι Καλυβιώτες κατά κάποιο τρόπο θεωρούσαν ότι η γιορτή του Σωτήρος και το πανηγύρι που ακολουθούσε στο κοντινό χωριό του Αγγελοκάστρου, ήταν και ¨δικιά¨ τους γιορτή, αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συγχωριανοί μας τιμούσαν το μοναστήρι και προσέρχονταν πάντα με ευλάβεια και μεγάλη πίστη, ενώ παράλληλα συμμετείχαν στο όλο γεγονός του τριήμερου πανηγυριού, είτε ως επισκέπτες και θαμώνες, είτε ως εργαζόμενοι στα ¨χοροστάσια¨ παλεύοντας για να βγάλουν ένα καλό μεροκάματο…
Βόλτα στο παζάρι στον κεντρικό δρόμο του χωριού, παιχνίδια και γλυκίσματα για τα παιδιά, και για τους πιο μεγάλους μια στάση στους κρίκους με τα δώρα ή την σκοποβολή, αλλά και μια βόλτα στις κούνιες και στο λούνα πάρκ, με τα πρώτα ερωτικά ¨σκιρτήματα¨ να δίνουν και να παίρνουν μεταξύ κοριτσιών και αγοριών…
Και στο πανηγύρι μαζί με τις οικογένειες, τους συγγενείς και φίλους, διασκέδαζαν μέχρι αργά, με κρύα μπύρα, σουβλάκια και ψητά, ακούγοντας τα κλαρίνα του Βασιλόπουλου και του Σαλέα που αντηχούσαν παντού, με τις ¨φωνές¨ του Τάκη Καρναβά, του Αλέκου Κιτσάκη, της Αννούλας Τσαχάλου και της Τασίας Βέρρας να τραγουδούν για τους ¨μερακλήδες¨ και κατόπιν ο χορός με τη ¨σειρά¨ και τις ¨παραγγελιές¨ και τις παρέες να περιμένουν υπομονετικά να χορέψουν σε έναν ¨αέναο¨ χορό που έμοιαζε ατέλειωτος…
Ένα πανηγύρι που για πολλά χρόνια κρατούσε τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, ύστερα κατακλύστηκε με έντονα φώτα, ηχεία με ένταση και… ¨εκο¨, με μεγάλα ονόματα τραγουδιστών και τις πανάκριβες¨φίρμες¨, χάνοντας σιγά σιγά λίγο από την ¨ψυχή¨ και την ακτινοβολία του!
Κάθε χρόνο πάντως οι Καλυβιώτες συνεχίζουν να πηγαίνουν με βαθιά πίστη στη γιορτή του Σωτήρος ή στον ¨Παντοκράτωρα¨ όπως έχει επικρατήσει να το ονομάζουν, αλλά και να συμμετέχουν στα δρώμενα του τοπικού πανηγυριού που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας…
Κείμενο: Γιώργος Πανταζόπουλος
1) Φωτογραφία πάνω,1953: Καλυβιώτες στο προαύλιο της Ιεράς Μονής Παντοκράτωρος στο Αγγελόκαστρο (Αρχείο Χρ. Τάγκαλου)
2) 1960: Μεγάλη παρέα Καλυβιωτών που διανυκτέρευσε στο μοναστήρι (Αρχείο Χρ. Τάγκαλου)
3) 1958: Στον Σταθμό Αγγελοκάστρου πηγαίνοντας με το άλογο στο πανηγύρι (Αρχείο Δημ. Γερ. Μπελεβώνη)
4) 1968: Στο πανηγύρι του Αγγελοκάστρου… Διακρίνονται οι νεαροί Καλυβιώτες Θεόδωρος και Πάνος Αντωνόπουλος, Χρήστος Κοτρώτσος και Γιώργος Δρακόπουλος (Ξενύχτης) - Αρχείο Θ. Αντωνόπουλου
5) 1970: Στο πανηγύρι του Αγγελοκάστρου… Διακρίνονται οι Δημήτρης Μεσογίτης, Γιώργος Δρακόπουλος (Ξενύχτης) Θεόδωρος Αντωνόπουλος, Δημήτρης Σκαφίδας, Γρηγόρης Τάγκαλος, Πάνος Αντωνόπουλος και Χρήστος Κερασιώτης. (Αρχείο Θ. Αντωνόπουλου)
6) 1974: Αγγελόκαστρο διακρίνονται από αριστερά: Πάνος Αντωνόπουλος, Σπύρος Μάης, Πάνος Μπαλωμένος Πάνος Καραμπούλιας, Χρήστος Μάης, Θεόδωρος Αντωνόπουλος, Δημήτρης Σκαφίδας, Χρήστος Κερασιώτης, Πάνος Στρατόπουλος, και Πάνος Φούκας.
Πιο πίσω αριστερά διακρίνονται οι Καλυβιώτες: Θεόδωρος Καρύμπας, Γιώργος Μαριούκλας (από Σάμο), Σωτήρης Λύγδας, Νίκος Τάγκαλος, Νίκος Τσελεπής (Τζακ). Αρχείο Θ. Αντωνόπουλου
