Ο οικισμός του Αγίου Γεωργίου δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του΄40 με τους πρώτους κατοίκους να έρχονται από τα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας και της επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, προσπαθώντας να αποφύγουν τα δεινά και τις κακουχίες που άφησαν στο πέρασμά τους, ο παγκόσμιος πόλεμος και ο μετέπειτα ¨αδελφοκτόνος¨ εμφύλιος…
Στην περιοχή αυτή κοντά στον Αχελώο, διέμεναν πολλές οικογένειες, οι οποίες αρχικά έστησαν τις πρώτες καλύβες τους από ψαθί, έκαναν το νοικοκυριό τους, δούλεψαν τη γη, έφτιαξαν μέχρι και σχολείο για να μορφωθούν τα παιδιά τους!
Εργάστηκαν σκληρά στα χωράφια του καλυβιώτικου κάμπου, έγιναν βοσκοί στα κοπάδια, μάτωσαν τα χέρια τους στους ορυζώνες, κατάφεραν να στεριώσουν και να προκόψουν!
Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια: Οι καταστροφικές πλημμύρες του Αχελώου ποταμού και το ¨σπάσιμο¨ του προστατευτικού αναχώματος στη θέση «Βαρειά», το Δεκέμβριο του 1962, ¨έπνιξαν¨ στη λάσπη κόπους και θυσίες των ανθρώπων…
Αναγκάστηκαν έτσι να μεταφέρουν τις οικογένειες και το μικρό τους βιός σε άλλο κοντινό σημείο που ήταν πιο ασφαλές, ενώ πίσω, στην παλιά τοποθεσία παρέμειναν για λίγα χρόνια ακόμη, ελάχιστοι κάτοικοι…
Ο στρατός διέθεσε τότε πολλές σκηνές, ενώ η Γεωργική Υπηρεσία, έκανε ένα προσωρινό ρυμοτομικό σχέδιο, στη θέση ¨Ξυλεία¨ 500 μέτρα νοτιότερα της προγενέστερης θέσης, όπου μπορούσαν να παραμείνουν ασφαλείς οι πληγόμενοι κάτοικοι…
Εκείνη την εποχή μάλιστα, οι Καλυβιώτες, δείχνοντας συναισθήματα απαράμιλλης κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, βοήθησαν όσο μπορούσαν, τους πλημμυροπαθείς συγχωριανούς τους, τους ¨νησιώτες¨ όπως τους αποκαλούσαν και με κάρα, αλλά και με τρακτέρ, τα μεταφορικά μέσα της εποχής, τους μετέφεραν στο χωριό, όπου φιλοξενήθηκαν για μέρες. Κάθε καλυβιώτικη οικογένεια φιλοξενούσε και μια οικογένεια από τον πλημμυρισμένο οικισμό, έως ότου θα επέστρεφαν στα σπίτια τους…
Το παλιό καφενείο του Ηλ. Ιωάννου που στέκει στο χώρο, είναι πλέον αποθήκη, λίγα σπίτια και μερικά χαλάσματα, όσα απέμειναν 60 σχεδόν χρόνια από τότε, δεν θυμίζουν και πολλά στους νεώτερους, μιας και στις μέρες μας το ποτάμι δεν πλημμυρίζει τον τόπο, που έχει μετατραπεί σε γόνιμη αγροτική γη, ενώ ποιμνιοστάσια και αποθήκες εξυπηρετούν πια, τις νέες ανάγκες των κατοίκων του οικισμού Αγίου Γεωργίου Καλυβίων.
- Φωτογραφίες Γιώργος Πανταζόπουλος
- Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Μαλεσιάδα για τις πολύτιμες πληροφορίες.
- Αντλήθηκαν στοιχεία από το βιβλίο του Γιάννη Γρ. Διονυσάτου «Καλύβια- Ιχνηλατώντας τον Καναδά»
