Ο παλιός σιδηρόδρομος ΣΒΔΕ αποτέλεσε ήδη από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, στα τέλη του 19ου αιώνα, ένα μεταφορικό μέσο που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους κατοίκους του Αγρινίου, των Καλυβίων, του Ξηρομέρου, του Μεσολογγίου, του Αιτωλικού και άλλων περιοχών, οι οποίοι φθάνοντας κατά εκατοντάδες τέτοιες αυγουστιάτικες μέρες στον σταθμό Αγγελοκάστρου, κατευθύνονταν στη συνέχεια με τα κάρα ή πεζή για να ανέβουν το λοφίσκο όπου βρίσκονταν το μοναστήρι του Παντοκράτορα.
Η εφημερίδα Νεολόγος Πατρών τον Αύγουστο του 1898 αναφέρει συγκεκριμένα:
Η Πανήγυρις Αγγελοκάστρου
Γράφουσιν ημίν έξ Αγρινίου:
Ώς και κατά τα άλλα έτη ούτω και εφέτος συνέρρευσαν αρκετοί προσκυνηταί κατά την επέτειον της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος εις τήν έν Άγγελοκάστρω Μονήν του Παντοκράτορος, συναποφέροντες ούκ όλίγα αφιερώματα. Μέγας δ' έπαινος οφείλεται τή Διευθύνσει του Σιδηροδρόμου, ήτις υποτιμήσασα τα εισιτήρια κατά το ήμισυ, συνετέλεσε σπουδαίως εις την μεγάλην συρροήν.
Επίσης ο ανταποκριτής από το Αγρίνιο της αθηναϊκής εφημερίδας ΣΚΡΙΠ, στις 18 Αυγούστου 1909 γράφει:
Η πανήγυρις του Παντοκράτορος
Μετά εξαιρετικής μεγαλοπρεπείας έωρτάσθη εφέτος ή κατ’έτος τελουμένη πανήγυρις εις τήν μονήν του Παντοκράτορος του πλησίον χωρίου Αγγελοκάστρου.
Η εταιρία Σ.B.Δ.E. έθεσεν εις κυκλοφορίαν προς τούτο εκτάκτους αμαξοστοιχίας, αί οποίαι κατεκλύσθησαν υπό κόσμου αμφοτέρων των φύλων πορευομένων να προσκυνήσωσι.
Μέχρι τής 3ης απογευματινής ώρας σήμερον ο κόσμος έτρεχε.
Έκτος δε του πλήθους το οποίον ετρεξεν από την πόλιν μας και εκ διαφόρων πέριξ χωρίων και εξ Αιτωλικού καί Μεσολογγίου πλείστοι παρευρέθησαν.
Μέχρι τής εσπέρας το πλήθος έμεινεν εκεί, οπότε διά των εκτάκτων αμαξοστοιχιών και της τακτικής επέστρεψαν.
Ο Φιλόλογος, ποιητής και συγγραφέας πολλών βιβλίων για το Αγγελόκαστρο, Ευθύμιος Πριόβολος, γράφει χαρακτηριστικά:
"Το δικό μας Θαβώρ"
Σήμερα, της Μεταμόρφωσης του Χριστού, το μεταβυζαντινό μοναστήρι μας, «ο θείος ούτος ναός του Παντοκράτορος… επί τινός ωραίου λόφου... του πρωτεύοντος χωρίου Αγγελοκάστρου…», γιορτάζει και πανηγυρίζει. Μαζί και το Αγγελόκαστρο της Αιτωλίας, η κιβωτός του λογισμού, της μνήμης και της συνέχειας όλων εμάς που είδαμε τη ζωή εκεί.
Ας ευχηθούμε να μας αξιώσει ο Παντοκράτορας Χριστός να ανεβούμε στο δικό μας Θαβώρ, στο «υψηλότατον όρος», στην καθαρή καρδιά μας, για να φωτίσει και να λάμψει το πρόσωπό μας και κάθε δρόμος στην πολυμέριμνη ζωή μας.
Χρόνια πολλά απ’ το μοναστήρι μας!
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Πανταζόπουλος
Εφημερίδα "ΝΕΟΛΟΓΟΣ" Πατρών (1898)
