Τους συναντήσαμε την ώρα που απολάμβαναν κάτω από τον ίσκιο της μουριάς, το μεσημεριάτικο ουζάκι ή την παγωμένη μπύρα με τον εκλεκτό μεζέ, να κουβεντιάζουν για τις αγροτικές ασχολίες τους ή να θυμούνται πως ήταν παλιότερα τα πράγματα στο χωριό που έσφυζε από ζωή…!
Το χωριό δεν θυμίζει τίποτα από τα παλιά, οι γειτονιές έχουν αδειάσει και πολλοί νέοι έχουν φύγει, ξεκινάει την κουβέντα ο Γιώργος Δρακόπουλος ο οποίος θυμάται ότι μετά το ΄55 και ιδιαίτερα τη δεκαετία του ΄60 το χωριό μας έσφυζε από ζωή και είχε πολύ κόσμο.
Ο κυρ Γιώργος, ιεροψάλτης στην εκκλησία του χωριού αλλά και από 14 χρονών να παλεύει για τον ¨επιούσιον¨ στις λαϊκές αγορές του Αγρινίου, πιστεύει ότι αν δεν επιστρέψουν οι νέοι στο χωριό μας, σε λίγα χρόνια θα ερημώσει από ανθρώπους.
Ο πρεσβύτερος της παρέας ο Σεραφείμ Ματσούλας συμφωνεί και συμπληρώνει ότι εκείνα τα χρόνια οι καλλιέργειες του ρυζιού, των σιτηρών και της πατάτας ¨έφερναν¨ στο χωριό πολλούς εργάτες από τις γύρω περιοχές όπως την Ευρυτανία, τη Λευκάδα, την Κεφαλονιά και αλλού, για να δουλέψουν για το μεροκάματο.
Ήρθε στο χωριό με την οικογένειά του στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής και έχει έντονα αποτυπωμένη στη μνήμη του, τα γεγονότα μετά την εκτέλεση των ελλήνων πατριωτών τον Ιούλη του ΄44 όταν νεαρό παιδί τότε, μαζί με άλλους χωριανούς, κατέβασαν από τους τηλεγραφικούς στύλους τους τέσσερις κρεμασμένους και ακολούθως την τραγική εικόνα με την ομαδική ταφή των αδικοχαμένων δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή.
Ο 87 χρονος Σεραφείμ Ματσούλας νοιώθει σαν ¨έφηβος¨ και με το χιούμορ του σχολιάζει τα κακώς κείμενα ενώ η παρέα χαίρεται με τις έξυπνες ατάκες και τα πειράγματά του!
Ήταν γεμάτο το χωριό από μικρά εμπορικά μαγαζιά, καφενεία και ψησταριές θυμάται ο Γιάννης Κακαζιώτης ενώ όπως λέει, οι χωριανοί και ιδιαίτερα η νεολαία, εκείνα τα χρόνια έβρισκε το χρόνο να διασκεδάσει στο εξοχικό κέντρο ¨Πανόραμα¨ του Ταλαμάγκα που γνώριζε μεγάλες ¨δόξες¨…!!!
Οι δουλειές στα χωράφια του καλυβιώτικου κάμπου ήταν δύσκολες και απαιτούσαν πολύ χειρονακτική εργασία και κόπο, ενώ ταυτόχρονα πολλοί χωριανοί είχαν πρόβατα και αγελάδες για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους, διηγούνται οι παλιότεροι στους πιο νέους, οι οποίοι κάθισαν για λίγο στο τραπέζι για να ακούσουν παλιές ιστορίες.
Ο Κώστας Παπαγεωργούσης, δούλεψε για χρόνια στο παντοπωλείο του πατέρα του Αριστείδη που είχε έρθει στο χωριό λίγο μετά τον πόλεμο και ασχολήθηκε με το μικροεμπόριο. Σήμερα και με την οικονομική κρίση προσπαθεί με πολύ καθημερινό αγώνα να συντηρήσει την ταβέρνα του, ενώ τα πράγματα έχουν δυσκολέψει για όλους κάτι που έχει σαν συνέπεια οι νέοι να μην κάθονται στον τόπο τους… Ψάχνουν αλλού για δουλειές, ενώ τώρα υπάρχουν οι αλλοδαποί εργάτες που κάνουν τις αγροτικές εργασίες στα χωράφια.
Θυμάται ακόμη ότι, το δημοτικό σχολείο είχε περισσότερα από διακόσια παιδιά και οι γειτονιές ¨έσφυζαν¨ από ζωή, ενώ ατελείωτο ήταν το ξέγνοιαστο παιχνίδι σε κάθε γειτονιά και δρόμο, εν αντιθέσει με σήμερα όπου δεν υπάρχει ούτε παιδική χαρά!
Έχοντας μπει από μικρή ηλικία στον ¨αγώνα¨ της ζωής, ο Κώστας Κακαζιώτης, δούλεψε αρκετά χρόνια σε πολλές περιοχές ως χειριστής μηχανημάτων και θυμάται και ο ίδιος ότι η ζωή στο χωριό ήταν διαφορετική και οι χωριανοί ζούσαν πιο απλά και ανθρώπινα, ενώ παρά τα λιγοστά εισοδήματα οι οικογένειες των συγχωριανών μας έβρισκαν τρόπους με τα γλέντια και τις χαρές να προσπερνούν τα προβλήματα και τις δυσκολίες…
Λιγοστός ο κόσμος στους δρόμους και τα μαγαζιά του χωριού, δεν θυμίζει σε τίποτα τα παλιότερα χρόνια όπου υπήρχε κίνηση και ¨ζωντάνια¨ με τους περισσότερους κατοίκους να πίνουν, μετά την εκκλησία, το καφεδάκι τους στα πολλά καφενεία που υπήρχαν τότε, τα σχολιαρόπαιδα να παίζουν ξέγνοιαστα στις αλάνες και τις γειτονιές, ενώ στα σπίτια οι νοικοκυρές ετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό για την οικογένεια.
Την παρέα με κάποιες… παραλλαγές θα την ¨συναντήσει¨ κάποιος αν ο δρόμος τον φέρει προς το καφενείο της πλατείας, όπου στο τραπέζι κάθε φορά προστίθονται και άλλοι χωριανοί για να σχολιάσουν την καθημερινότητα, να θυμηθούν ιστορίες από τα παλιά και να απολαύσουν τον καφέ και το ουζάκι τους κάτω από τον ίσκιο των δέντρων.
Κείμενο: Γιώργος Πανταζόπουλος
Υ.Σ. Στην φωτογραφία εικονίζονται από αριστερά οι: Κώστας Παπαγεωργούσης, Κώστας Κακαζιώτης, Σεραφείμ Ματσούλας, Γιώργος Δρακόπουλος, Στάθης Δρακόπουλος, Γρηγόρης Καρέλλος και Γιάννης Κακαζιώτης.