Δείτε την συνέντευξη:
- Κέλλυ θεωρείσαι σχετικά ¨νέα¨ στο χώρο της δημοσιογραφίας. Η επιλογή σου να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα σε δικαίωσε;
Πρόκειται για μια απόφαση που είχα πάρει από αρκετά μικρή ηλικία. Ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και θυμάμαι πως πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις σκεφτόμουν ότι αν κατάφερνα να περάσω στο τμήμα ΜΜΕ του Πάντειου Πανεπιστημίου, θα ήμουν ευτυχισμένη. Τελικά πέρασα στο εν λόγω τμήμα, ολοκλήρωσα τις σπουδές μου το 2010, αλλά το αν δικαιώθηκα ή όχι, είναι νωρίς για να το πω με σιγουριά. Ο χρόνος θα δείξει… Πάντως, αν ήμουν τώρα 18 χρονών και ήθελα ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία, θα επέλεγα να σπουδάσω κατευθείαν στο εξωτερικό όπου το επίπεδο είναι σαφώς πιο υψηλό και οι ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης υπαρκτές.
- Έχεις εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ενημερωτικές ιστοσελίδες και αυτή την περίοδο έχεις τη δική σου ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Πες μας για τις μέχρι τώρα εμπειρίες σου στα μέσα ενημέρωσης και τι απεκόμισες.
Είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ αξιόλογους ανθρώπους, να συνεργαστώ μαζί τους, να μάθω πράγματα από τους πιο έμπειρους και να γίνω όσο το δυνατόν καλύτερη. Το να εργάζεται κανείς σε μέσα ενημέρωσης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Υπάρχει τρομερό άγχος, σκληρός ανταγωνισμός που πολλές φορές είναι αθέμιτος και ιδιαίτερα αυστηρά deadlines. Από την άλλη, σου δίνεται η ευκαιρία μέσα από τα ρεπορτάζ να ζήσεις εμπειρίες που αν δεν ήσουν δημοσιογράφος, δεν θα τις ζούσες ποτέ. Αυτές δεν τις αλλάζω με τίποτα.
Είχα την τύχη να συνεργαστώ κατά καιρούς και με ξένα μέσα ενημέρωσης κι αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι η συνέπεια των ξένων διευθυντών σύνταξης ή και των εργοδοτών, στην επικοινωνία με τους συντάκτες. Για τους περισσότερους έλληνες εργοδότες αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας.
- Συνεντεύξεις με ανθρώπους όπως ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρος Β’, ο πολυβραβευμένος αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής, αλλά και με ανθρώπους που μιλάνε για καθημερινά θέματα και τα προβλήματα στην Ελλάδα της κρίσης. Ποια θέματα σε ενδιαφέρουν δημοσιογραφικά;
Θέλω κυρίως να δίνω ¨φωνή¨ σε ανθρώπους που ζουν στο περιθώριο κι αυτές τις ιστορίες τις ¨κυνηγούσα¨ από τα πρώτα χρόνια που δούλεψα ως δημοσιογράφος. Τοξικομανείς, άστεγοι, φυλακισμένοι, τρανσέξουαλ, αλκοολικοί. Έχω ακούσει τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες ζωής από αυτούς τους ανθρώπους και τις συζητήσεις μας θα τις «κουβαλάω» όσο ζω. Επίσης, με ενδιαφέρουν πολύ οι επιστήμονες, εκείνοι δηλαδή που βοηθούν την ανθρωπότητα να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Τους θαυμάζω απεριόριστα.
Είναι όλα ιδανικά το να εργάζεται ένας νέος δημοσιογράφος σε κάποιο ενημερωτικό μέσο; Γιατί επέλεξες να δημιουργήσεις μια δική σου ιστοσελίδα;
Ο τομέας της ενημέρωσης στην Ελλάδα σήμερα ¨αιμορραγεί¨ κι αυτό είναι κάτι που δεν αφορά μόνο τους νέους δημοσιογράφους αλλά τους επαγγελματίες του χώρου γενικότερα. Είναι ελάχιστα τα media (ΜΜΕ) που πληρώνουν τους εργαζόμενους κι αυτό είναι ένα καθεστώς που δημιουργήθηκε με την ανοχή των ίδιων των δημοσιογράφων. Για τους νέους ανθρώπους πλέον δεν είναι τόσο δύσκολο να ενταχθούν στο δυναμικό κάποιας εφημερίδας ή ενός site διότι οι περισσότεροι μιντιακοί όμιλοι προσπαθούν να βγάλουν τη δουλειά με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος.
Οι νέοι δημοσιογράφοι συνήθως δεν έχουν απαιτήσεις και πολλοί από αυτούς εργάζονται αμισθί. Αν στην πορεία δείξουν ζήλο και η δουλειά τους εκτιμηθεί, υπάρχει περίπτωση να προσληφθούν με το αστρονομικό ποσό των 500 ευρώ (!)
Η δική μου σελίδα στο διαδίκτυο (kellyfanarioti.com) δημιουργήθηκε πριν κάποια χρόνια από μια ανάγκη να συγκεντρώσω τη δουλειά μου κάπου που θα είναι εύκολα προσβάσιμη από τον οποιονδήποτε. Λειτουργούσε περισσότερο σαν portfolio. Όσο περνούσε ο καιρός, έβλεπα ότι οι αναγνώσεις αυξάνονταν κι έτσι πέρυσι αποφάσισα να το κάνω πιο επίσημο. Πλέον, στο site μου, μπορεί να βρει κανείς τη δημοσιευμένη στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο δουλειά μου, συνεντεύξεις που για διάφορους λόγους δεν εγκρίθηκαν από τον εκάστοτε αρχισυντάκτη, αλλά και ιστορίες ανθρώπων που πιστεύω ότι αξίζει να διαδοθούν.
- Συνεργάζεσαι και με ξένα μέσα ενημέρωσης. Τι θέματα προβάλλεις, ποια είναι αυτά που επιλέγουν να διαβάσουν οι ξένοι;
Αυτή την περίοδο εργάζομαι στο αγγλόφωνο συνδρομητικό περιοδικό NEOmagazine που εκδίδεται στη Νέα Υόρκη και κάνω συνεντεύξεις με Έλληνες που κατάφεραν όχι μόνο να δημιουργήσουν κάτι εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά και να διακριθούν διεθνώς. Αυτό είναι κάτι που ενδιαφέρει πολύ τους ξένους και ιδιαίτερα τους Αμερικανούς. Επίσης, έχω το δικό μου Blog στην αμερικάνικη έκδοση της Huffington Post που γράφω αποκλειστικά για τα προβλήματα που βιώνει η νέα γενιά στη χώρα μας. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω, να βγάλω δηλαδή προς τα έξω το τι πραγματικά συμβαίνει σ’αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, με μαρτυρίες ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα των ¨μνημονίων¨ και μάλιστα στην πιο παραγωγική τους ηλικία. Το blog έχει μεγάλη απήχηση και λαμβάνω e-mails (μυνήματα) από νέους απ’όλο τον κόσμο. Όταν το ξεκινούσα, πίστευα ότι θα το διάβαζαν μόνο οι στενοί μου φίλοι αλλά με χαροποιεί ιδιαίτερα αυτή η εξέλιξη.
- Πριν λίγες μέρες μια γερμανική εφημερίδα η Der Freitag ¨φιλοξένησε¨ μια δική σου συνέντευξη. Σε ποια θέματα επικεντρώθηκαν τα ερωτήματα που σου έθεσε η αυστριακή δημοσιογράφος;
Η δημοσιογράφοςVera Deleja-Hotko ταξίδεψε στην Αθήνα προκειμένου να κάνει ένα ρεπορτάζ για την οικονομική κρίση αλλά και την ανεργία των νέων. Είχε διαβάσει κάποιες συνεντεύξεις που έκανα για το θέμα αυτό στο Blog μου, στη HuffingtonPost και μου ζήτησε να ¨μοιραστώ¨ μαζί της τις αγωνίες και τις σκέψεις που κατά καιρούς μου εκμυστηρεύονται οι νέοι άνθρωποι.
- Πρόσφατα πήρες και δίπλωμα σεμιναρίου από το Πρακτορείο Reuters, ένα μεγάλο ειδησεογραφικό οργανισμό. Μίλησέ μας γι΄ αυτό.
Ήταν ένα σεμινάριο που διοργάνωσε το Reuters στην Αθήνα και μόλις διάβασα την ανακοίνωση, έσπευσα να δηλώσω συμμετοχή συμπεριλαμβάνοντας δύο δείγματα δουλειάς στα αγγλικά. Μετά από περίπου δέκα ημέρες, ενημερώθηκα ότι έγινα δεκτή και χάρηκα πολύ. Ήταν μια όμορφη εμπειρία και μου δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσω δημοσιογράφους απ’όλο τον κόσμο με τρομερά βιογραφικά.
- Τα τελευταία χρόνια οι εφημερίδες, έχουν χάσει ¨έδαφος¨ στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού. Ο έντυπος τύπος είναι απαραίτητος στην κοινωνία μας, ή το ίντερνετ θα υποκαταστήσει τα πάντα;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς το τελευταίο διάστημα κυρίως λόγω της ¨έκρηξης¨ των ενημερωτικών ιστοσελίδων και την αντίστοιχη ¨πτώση¨ του έντυπου Τύπου. Ωστόσο επειδή ακριβώς πρόκειται για ένα σχετικώς πρόσφατο φαινόμενο, δεν είναι εύκολο να διατυπώσει κανείς μια ξεκάθαρη γνώμη. Η λογική λέει ότι από τη στιγμή που η διαδικτυακή ενημέρωση εξυπηρετεί άλλες ανάγκες του αναγνωστικού κοινού, οι εφημερίδες και γενικότερα το χαρτί θα βρουν τρόπο να επιβιώσουν από τη πολυεπίπεδη κρίση που αντιμετωπίζουν. Η δυνατότητα άλλωστε για μια πιο αναλυτική ματιά πάνω στα γεγονότα και η εμβάθυνση που μπορεί να δώσει στον αναγνώστη μια εφημερίδα, είναι κάτι ανεκτίμητο που δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμιστεί.
- Ποια η γνώμη σου για τις ενημερωτικές τοπικές ιστοσελίδες της περιφέρειας; Βοηθούν στην ενημέρωση του κοινού;
Ενημερώνομαι καθημερινά από site της περιφέρειας και είναι ζωτικής σημασίας για την ενημέρωση των πολιτών. Άλλωστε, τα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια καθώς και οι μεγάλοι ενημερωτικοί ιστότοποι, παίρνουν αρκετό υλικό σε καθημερινή βάση από τις τοπικές ιστοσελίδες.
- Πόσο συχνά επισκέπτεσαι το Αγρίνιο και το χωριό του πατέρα σου,τα Καλύβια;
Επισκέπτομαι το Αγρίνιο κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία. Στα Καλύβια, έναν τόπο γεμάτο παιδικές αναμνήσεις για εμένα, βρέθηκα το περασμένο καλοκαίρι.
- Ποια είναι τα ¨σχέδια¨ και οι πιθανές δημοσιογραφικές συνεργασίες που προετοιμάζεις για το επόμενο διάστημα και ποια είναι τα¨ όνειρά¨ σου για το μέλλον;
Θέλω πρωτίστως να είμαι υγιής για να μπορώ να κάνω αυτά που αγαπώ και να είναι καλά οι δικοί μου άνθρωποι.
Κέλλυ σου εύχομαι καλές γιορτές και κάθε προσωπική και επαγγελματική επιτυχία!
Συνέντευξη: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος
