Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023
Στην γκαλερί «Τύρβη» στο Μεσολόγγι, θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου, στις 7:30 μ.μ. τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο: «I am Jamilia» της Irina Unruh, που επικεντρώνεται σε γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και από διαφορετικά μέρη του Κιργιστάν και μεταφέρει τις ¨δυνατές¨ ιστορίες τους.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 28 Μαρτίου 2023.
Είμαι η Τζαμίλια
«Του άρεσε, ο άνθρωπος που με απήγαγε, αλλά ΔΕΝ τον συμπάθησα. Δεν μπορούσα να με φανταστώ μαζί του, δεν μπορούσα να το φανταστώ καθόλου. Και κατηγορώ την ξαδέρφη μου, ήθελε να παντρευτώ. Δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου εκεί και μαζί του. Και ιδού το αποτέλεσμα. Μετά (την απαγωγή) πήρα μερικά χάπια, ένιωσα ότι ήμουν σε κώμα και έγινα ¨ανάπηρη¨ (χρόνια συναισθηματική δυσφορία).
Θέλω να τον ρωτήσω - Πώς πάει η ζωή σου; Η ζωή μου έχει σπάσει… Είμαι μόνη… Άρρωστη…» γράφει μια 37χρονη γυναίκα από το Κιργιστάν που έπεσε θύμα της πρακτικής «Ala Kachuu» πριν από περισσότερο από μια δεκαετία. Και αυτή η πρακτική είναι ακόμα σε εξέλιξη. Το "Alu Kachuu" (στα Κιργιζικά "να παίρνω και να τρέχω μακριά") σημαίνει απαγωγή νύφης.
Εμφανίζεται ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές της χώρας, αν και το Κιργιστάν το έθεσε εκτός νόμου το 2013. Σήμερα, το 13,8% των γυναικών, ηλικίας κάτω των 24 ετών, παντρεύτηκαν μέσω ορισμένων μορφών εξαναγκασμού, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία στο Κιργιστάν.
Το «I am Jamilia» απεικονίζει διαφορετικές γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και από διαφορετικά μέρη του Κιργιστάν. Κάθε γυναίκα έχει τη δική της ιστορία. Όλες τους όμως έχουν ένα κοινό: όλες τους έχουν απαχθεί για να παντρευτούν. Το «I am Jamilia» αντιπροσωπεύει λίγες μόνο γυναίκες με αυτή την εμπειρία. Κυρίως στις αγροτικές περιοχές η απαγωγή νύφης εξακολουθεί να φαίνεται να νομιμοποιείται κοινωνικά και να περιβάλλεται από μια κουλτούρα σιωπής και ατιμωρησίας.
Το «I am Jamilia» όχι μόνο θα δώσει φωνή σε εκείνες τις γυναίκες που έπεσαν θύματα απαγωγής νύφης, αλλά θα δώσει έμφαση στην αχτίδα ελπίδας για μια αλλαγή. Παρά τις ιστορίες τραγωδίας, όλες αυτές οι γυναίκες βρήκαν τον δικό τους τρόπο να συνεχίσουν τη ζωή μετά την απαγωγή τους. Ωστόσο, όλες τους δεν έχασαν την ελπίδα ότι η απαγωγή της νύφης θα ανήκει κάποτε στο παρελθόν του Κιργιζιστάν.
Η Φωτογράφος Irina Unruh
Από Γερμανούς προγόνους που γεννήθηκαν στο Κιργιστάν, σε ένα μικρό χωριό κοντά στην πρωτεύουσα Μπισκέκ, η Irina Unruh διατηρούσε πάντα έντονες αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1988 σε ηλικία 9 ετών η οικογένειά της μετανάστευσε στη Γερμανία. Εκεί τελείωσε τη σχολική και πανεπιστημιακή της εκπαίδευση. Μετά το πανεπιστήμιο πήγε αρκετές φορές στο εξωτερικό και εργάστηκε ως επί το πλείστον ως Καθηγήτρια Γερμανικών σε διάφορες χώρες. Για πέντε χρόνια έζησε και εργάστηκε στη Ρώμη, μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Εκεί άρχισε να επεκτείνει το πάθος της για τη φωτογραφία και άρχισε να ασχολείται σοβαρά στον τομέα της φωτογραφίας και του ντοκιμαντέρ, ενώ συμμετείχε σε μαθήματα με γνωστές φωτορεπόρτερ, συμπεριλαμβανομένης της Monika Bulaj. Για αρκετό καιρό επέστρεφε τακτικά στο Κιργιστάν, για να μάθει περισσότερα για αυτή τη συναρπαστική και άγνωστη χώρα, με τα μάτια ενός ενήλικα. Από το 2015, η Irina Unruh άρχισε να το απεικονίζει φωτογραφικά και να εργάζεται σε δύο μακροπρόθεσμα έργα.
GALLERY «ΤΥΡΒΗ»
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Ελ. Βενιζέλου 20, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
26310-24141
