Το εξωκλήσι του Άι Θανάση, στην περιοχή Καλυβίων

Δευτέρα 1 Μαΐου 2023

Ο σεπτός ναός του Αγίου Αθανασίου, που γιορτάζει στις 2 Μαΐου, και βρίσκεται βόρεια των Καλυβίων, στην περιοχή του παλιού μεγάλου κτήματος «Παπαφώτη», είναι στις μέρες μας ένα "ξεχασμένο" εξωκλήσι, με τον αδυσώπητο χρόνο να έχει αφήσει έντονα τα σημάδια της φθοράς πάνω του.

Να θυμίσουμε ότι, παλαιότερα κάθε χρόνο τελούνταν Εσπερινός και Θεία Λειτουργία τιμώντας την ανακομιδή των λειψάνων του αγίου, όμως εδώ και περίπου μια εικοσαετία δεν ξαναχτύπησε η καμπάνα, δεν προσέρχονται πλέον οι πιστοί να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του Άι Θανάση, που τους προστάτευε και τους προσέδιδε τη Θεία Χάρη του…

Σήμερα η εικόνα του εξωκλησιού του Άι Θανάση έχει αλλάξει και θα λέγαμε ότι, οι φθορές που έχουν προκληθεί, κυρίως από την υγρασία, εξωτερικά αλλά και στο εσωτερικό του, είναι πολλές. Μάλιστα πριν λίγα χρόνια είχε αλλαχθεί η κεραμοσκεπή και είχαν γίνει επισκευές στην τοιχοποιία, όμως τώρα χρειάζονται κάποιες επιπλέον παρεμβάσεις ώστε να συντηρηθεί ο ναός σε ικανοποιητικό βαθμό και να ¨αντέξει¨ στους επόμενους καιρούς.

Η εορτή

Η γιορτή του Μεγάλου Αθανασίου είναι στις 18 Ιανουαρίου. Στις 2 Μαΐου, όμως, γιορτάζουμε την ανακομιδή των λειψάνων αυτού του γίγαντα της Ορθοδοξίας μας. Σύμφωνα όμως με τον Κώδικα των Καυσοκαλυβίων και το δίστιχο του Λαυριωτικού Κώδικα Ι 70, η κυρίως μνήμη του Αγίου Αθανασίου, πρέπει να γιορτάζεται στις 2 Μαΐου, όπου και ιστορικά αποδεδειγμένη η κοίμησή του. Και όχι η ανακομιδή των λειψάνων του, που για το γεγονός αυτό δεν έχουμε την παραμικρή ιστορική αναφορά.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι και όλη η ανέκδοτη ποιητική υμνολογία κατά την 2α Μαΐου περιστρέφεται στην ετήσια μνήμη του και όχι στην ανακομιδή των λειψάνων του, για την οποία ούτε απλή αναφορά γίνεται. Η Εκκλησία απέδωσε πολλές τιμές στον Άγιο Αθανάσιο, διότι αναδείχθηκε ο ηρωικότερος των Άγιων και ο αγιότερος των ηρώων. Να πώς τον χαιρετίζουν οι εκκλησιαστικοί ύμνοι:

«ως την μεγάλην της Εκκλησίας σάλπιγγα, των αρετών κανόνα, τον νουν τον περίβλεπτον, των Πατριαρχών την κρηπίδα, την οξυτάτην γλώσσαν, τον διαυγή οφθαλμόν, τον λαμπτήρα τον φαεινότατον, τον πέλεκυν τον κόπτοντα πάσα ύλην αιρέσεων και καταφλέγοντα τω πυρί τω του πνεύματος».